There’s A LightAlbum

Opmerkelijk hoe sommige albums binnen de wereld van de progressieve rock aan ons gezichtsveld voorbijgaan, al komen sommige bands zelfs uit onze buurlanden! Het staat buiten elke discussie dat zo’n band op deze site thuis hoort, maar toch ontglippen ze op een vreemde manier aan onze aandacht. Dat maakt het leven van een Progwereld recensent mooi; zoeken naar onontdekte pareltjes!

De kennismaking met deze band verliep door middel van achteloos zoekgedrag op het internet, wat een nieuwe ‘Big Brother is watching you’ ervaring opleverde. Ons zoekgedrag wordt continu aangestuurd door Microsoft, Google, Facebook, YouTube en andere media, dat weten we inmiddels allemaal. Onlangs werd ik daar toch weer angstaanjagend mee geconfronteerd. Vanuit het niets kreeg ik een video van deze postrockband op YouTube voorgeschoteld, die weliswaar prachtige muziek maakt, maar er was geen enkele hersengolf in mijn brein die op dat moment die naar postrock (gerelateerde) muziek zocht. En toch kreeg ik een video van There’s A Light voorgeschoteld, zonder ooit van de band gehoord te hebben. Door kunstmatige intelligentie wordt je dan geconfronteerd met een band die een sterke eerste indruk achter laat en tot mijn verbazing was er geen recensie van de band op Progwereld te vinden!

There’s A Light bestaat uit vijf jonge Duitsers, afkomstig uit het Schwarzwald-gebied. Veel informatie over de band is er niet te vinden, behalve dat het gezelschap in 2011 als project is opgestart. In één weekend is er in datzelfde jaar een ep geschreven en opgenomen, die in 2012 is verschenen onder de naam “Khartoum”. In 2013 is de band definitief met de huidige leden samengesteld. Wanneer je de Facebook-pagina goed bestudeert, kun je vinden dat de band in 2018 uitgebreid heeft getoerd in China. Opmerkelijk voor een band waarvan zo weinig informatie is te vinden, maar waarover internationaal ook weinig recensies zijn geschreven.

Het geluid dat het vijftal produceert is van het type postrock en hoewel de eerste beluistering vanaf de eerste minuut imposant is, neemt de kracht van de muziek bij elke luisterbeurt toe. In beginsel is de postrock van deze oosterburen zoals veel soortgelijke instrumentaal, toch zijn er enkele songs waarin bassist Andreas Richau niet geheel onverdienstelijk zingt. Wanneer je geconfronteerd wordt met zijn stemgeluid komen er referenties naar boven met Snow Patrol, zowel in de klanksound van zijn stem maar ook qua sfeer van de muziek. Ondanks dat de band de stijl postrock goed vertegenwoordigt, voegt het helaas niets vernieuwends aan het genre toe, dat is het enige negatieve commentaar op het album.

Je kunt de band met veel andere postrock-acts vergelijken, maar een naam die er gelijk uitspringt is Lis Er Stille. De tweede track van het album, het bijna negen minuten durende Beiteigeuze, zou zo van het album “The Construction Of The Amp-Train” gekopieerd kunnen zijn, zoveel gelijkenissen kent het nummer met de stijl van de mythische band uit Denemarken. Maar ook andere bands liggen in het vizier, zoals Mogwai, Godspeed You! Black Emperor, Explosions In The Sky, This Will Destroy You en Long Distance Calling. Bijna vanzelfsprekend mag je dan opbouwende tracks verwachten, waarin repeterende gitaren je dwingen tot het meedeinen van je hoofd tijdens de afwisselende ritmes. Postrock zoals je het verwacht en ook nog eens op een kundige en aantrekkelijke manier gebracht.

Zo zijn er nog een paar heerlijke nummers op het album te vinden waarvan Antagonism één van de fijnste is. Vooral de basgitaar versterkt het nummer op een heerlijke groovy manier. Stiekeme knipoogjes naar The Cure zijn hier op zijn plaats. Ook de titeltrack A Long Lost Silence is heerlijk meeslepend door de typische opbouw en de atmosferische gitaren.

Het is niet nodig in oneindige woorden te vallen om de muziek van There’s A Light te omschrijven. De liefhebbers van de genoemde namen zullen met dit album geen miskoop doen, dat staat als een paal boven water. Als jij een ‘early adapter’ bent van nieuwe muziek kan je wellicht teleurgesteld worden, want ondanks het grote genieten voegt de band niets iets nieuws toe aan het genre postrock. Een klein puntje kritiek op een band die door kan groeien naar grote hoogte, daarvan ben ik overtuigd!