ThresholdAlbum

Ik kan me voorstellen dat als je als band al jaren samen muziek maakt dat de valkuil van het in herhaling vallen gevaarlijk dichtbij kan komen. Je hebt zo je patronen en voorkeuren en ik kan me voorstellen dat je daar makkelijk op terug kunt vallen. In het bij dit album bijgesloten persbericht geeft Richard West, toetsenist en bandlid van het eerste uur, toe dat dit bij het laatste album “For The Journey” was gebeurd. Hij en Karl Groom, samen verantwoordelijk voor alle muziek en teksten, besloten terug te gaan naar hun progressieve roots. Dat gaf zoveel creativiteit en enthousiasme dat er nu zelfs een dubbelalbum uit voort is gekomen.

Terugkijkend, en dat is altijd gemakkelijk gezegd, vind ik de muziek van Threshold steeds meer een formule geworden. Pakkende refreinen en beukende gitaren, meervoudig ingezongen passages, het was behoorlijk voorspelbaar geworden. Overigens is dat geen kritiek, want ik kan van vrijwel al hun albums genieten. Maar een nieuwe koers komt zeker op het goede moment.

Het duo West en Groom besloot dus dat er teruggekeerd moest worden naar het progressieve geluid. Wellicht is dat ook de reden waarom er rücksichlos afscheid werd genomen van zanger Damian Wilson. De exacte reden blijft gissen, want de band wil er verder niets over kwijt. Zanger Glynn Morgan, die ook te horen was op “Psychedelicatessen” (1994), werd terug gevraagd. Geen onlogische keuze, zijn stemgeluid is iets minder fel van die van Damian Wilson, maar verder lijken hun stemmen behoorlijk op elkaar. Op dit album klinkt Morgan overigens geweldig!

“Legends Of The Shires” is een conceptalbum over een nieuwe natie die zijn weg moet vinden in de wereld, maar volgens Richard West zou je het ook kunnen zien als een persoon die zijn weg moet vinden in het leven.

Muzikaal gezien is dit dubbelalbum meteen een zevenmijlsspong voorruit! Uit alles blijkt dat Richard West en Karl Groom het plezier in het componeren terug hebben gevonden. Het album bevat 82 minuten aan sterke progmetal waarbij de bekende, en sterke, elementen van hun vorige albums vermengd zijn met complexere diepgang en langer uitgesponnen instrumentale stukken. Het geheel klinkt zwaar, maar toch ook opvallend fris. Op bijvoorbeeld Trust The Process en Snowblind wordt overduidelijk teruggegrepen naar die sterke refreinen en meervoudig ingezongen bijna liefelijke stukken die zo aanstekelijk werken, maar er zit veel meer complexiteit, variatie en diepgang in.

De toetsen van Richard West krijgen op dit dubbelwerk heel veel ruimte en ook dat pakt erg goed uit. Hij soleert er lustig op los en met zijn brede toetsentapijten legt hij steeds een uitstekende basis. Het langste nummer van het album, The Man Who Saw Through Time, vind ik persoonlijk ook het beste. Het kent een uitstekende opbouw, een goed te volgen verhalende tekst en een aantal geweldige solo’s van gitarist Karl Groom. Ook hier is het de muzikale diepgang die opvalt, dit meer progressieve en meer weidse geluid past de band uitstekend. Als een soort rode draad loopt het driedelige The Shires door het album. Het vormen mooie even-op-adem stukken, waarbij het prachtige tweede deel dankzij sterkte zanglijnen en de doorklievende gitaarsolo de meeste indruk maakt.

“Legends Of The Shires” zou zomaar eens het beste Threshold album kunnen zijn dat de band tot nu toe maakte. Het klinkt volwassen, ambitieus en heeft opvallend veel diepgang. Een album dat bij elke luisterbeurt zal groeien. Threshold heeft zichzelf opnieuw uitgevonden.

Maarten Goossensen