Throes Of DawnAlbum

Throes of Dawn is een Finse band met roots in de black metal, hoe kan het anders hoor ik u denken. Insiders weten namelijk dat Finland is bezaaid met een flinke dichtheid aan stevige metal wat de laatste twintig jaar alleen maar is toegenomen.

Deze band bestaat sinds 1994 en is opgericht door zanger Henri “Kaamos” Koivula en gitarist/toetsenist Jani Heinola. De twee heren vormen de basis van de band, want vooral in de beginfase was de band onderhevig aan de nodige personeelswisselingen. Tussen dit album “The Great Fleet of Echoes” en het voorgaande album “Quicksilver Clouds” steekt vijf jaar, wat dat betreft balanceert de band gedurende zijn bestaan in mooi evenwicht. Het debuutalbum dateert van 1998 waarna het tweede albums in 2000 verschijnt, maar daarna behoudt de band een mooi ritme aan van vijf, hooguit zes jaar voor er nieuw werk verschijnt.

Vanaf het prille begin spelen de toetsen een grote rol binnen de muziek van Throes Of Dawn, die in beginsel worden verzorgd door Jani Heinola, maar ook gitarist Juha Ylikoski doet een duit in het zakje. In essentie domineert de donkere black metal binnen de muziek die sferisch worden versterkt met melodieuze gitaren en elektronica. Verwacht bij voorbaat geen straffe riffs binnen de songs, die zijn spaarzaam te vinden. De band balanceert op een mooie evenwichtige wijze tussen grunts en cleane vocals. Als je luistert naar het vroege werk dan valt het op dat er overeenkomsten zijn met de alternatieve rock uit de jaren tachtig van de vorige eeuw, maar ook met hedendaagse bands als Paradise Lost, Taimat, Swallow The Sun en Insomnium.

De tracks op dit album omvatten gemiddeld vijf tot zeven minuten, iets wat de band sinds de eerste albums blijft handhaven. Lange epics zijn niet besteed aan de band, hoewel je dat gezien de voorgaande omschrijving wel zou mogen verwachten. Tempowisselingen zijn er te vinden tussen de verschillende tracks, maar over de hele linie verandert die variatie binnen de songs zelf niet. De band laat dus vooral muziek horen die gebaseerd is op metal, maar heeft het gedurende de verstreken jaren geëvolueerd in een elektronische aanpak. Een voorbeeld daarvan is de track Chloroform waarin Radiohead invloeden zijn te bespeuren.

De muziek van Throes Of Dawn moet je ondergaan. Het clichématige ‘sferisch’ zou ik talloze keren kunnen gebruiken in deze recensie, maar dat is te makkelijk en zoals gezegd, te voor de hand liggend. Je hebt absoluut niet genoeg aan één enkele luisterbeurt om de cd te beoordelen, daarvoor is de muziek te gelaagd en zit deze vol met prachtige details die pas naar meerdere luisterbeurten naar boven komen drijven. De productionele aanpak waarin de jaren tachtig doorschemeren is wat mij betreft één van de aantrekkelijke details. Een typisch voorbeeld van die aanpak is Slow Motion, één van de langere nummers van het album. Donker, maar ook leunend op de synth-pop/rock aanpak van de jaren tachtig.

Is er ook kritiek te bespeuren in deze recensie? Weinig, hoewel sommige details in mijn oren net iets beter tot recht komen dan de productie van deze plaat laat horen. Bijvoorbeeld de toetsen in de titeltrack The Great Fleet Of Echoes. Hoeveel mooier kunnen die klinken wanneer er gebruikt gemaakt wordt van een originele, akoestische piano. Dat zou een grote meerwaarde hebben gegeven aan de beleving van de totale productie. Verder is dit een mooie opstap naar het progressieve “Our Voices Shall Remain”, dat in 2016 verschijnt.