Ticket To The MoonAlbum

Ticket To The Moon is voor Progwereld geen onbekende, we hebben al meerdere keren over de band bericht, zowel in recensies als in nieuws. De band heeft binnen de instrumentale progrock het laatste decennium een respectabel imago opgebouwd. Ondanks dat imago kent de band geen grote schare fans die de band op trouwe wijze volgt. Dat blijkt op internet, maar ook op Spotify. Op Facebook hebben ze op moment van schrijven “slechts” 500 volgers. Daarbij maakt de band het op Spotify niet gemakkelijk gevonden te worden, de cd’s lijken onder verschillende accounts geplaatst te zijn.

Na het laatste wapenfeit “Æ Sense of Life” in 2016 veranderde de band in een trio, toetsenist Matt (Matthias Zwick) verliet de band, net als Danny (Daniel Gosteli) wegens persoonlijke redenen. Drummer Marco volgde de laatstgenoemde op, de vacature van toetsenist werd niet ingevuld. Waar op voorgaande albums nog werd gezongen, besloot het trio volledig op de instrumentale toer te gaan. In 2017 begon het schrijfproces en dat duurde drie jaar. Covid zorgde nog eens voor een traag productieproces, waardoor de nieuwe cd pas in 2022 afgerond werd.

Ticket To The Moon werd voor dit album “Elements” geïnspireerd door de vier elementen en de unieke combinatie hiervan die in staat is leven te geven. Dat gevoel probeert de band over te brengen in nummers als Elements, Origins, St Elmo’s Fire en Crossing Skies. Behind The Mist is geïnspireerd door de Japanse tekenfilm-interpretatie van “Een plattelandsdokter” van Franz Kafka. TTTM heeft vaker futuristische namen gebruikt voor songs in hun hele discografie, alsof het titels zijn van films of documentaires. Bijvoorbeeld Perpetual Pt. I en het opvolgende Pt. II. Op dit album hebben we het over Pulsar B0531. Dit zijn veel titels die voor een sci-fi film geschikt lijken te zijn.

The Impact begint fijn, als een filmthema dat je vanaf de eerste minuut gefascineerd vasthoudt. Het imponerende Elements komt daarna extra hard binnen en is qua compositie geweldig. Fijne riffs, een heerlijk bronzige basgitaar, een nagenoeg symfonische achtergrond, gewoon een heerlijke track. De band hanteert een zorgvuldige opbouw in de songs wat mooi opbouwt naar een climax. Het loepzuivere Behind The Mist heeft een geweldige ambiente atmosfeer zonder dat de productie te vol raakt, maar het tempo bouwt wel degelijk op. De riffs zwellen telkens meer aan en eindigen in een fijne gitaarsolo. Wat een geweldige gitaartrack!

Het volledig akoestische Xyz is tussen de spierballenmetal een fijne afwisseling. Akoestische gitaren domineren de melodie, licht ondersteund door wat orkestratie. De drie interludes Pulsar zijn verdeeld over het album en zouden niet misstaan op een Ayreon-album. Althans, zulke gimmicks zouden ook zomaar uit de keuken van de science-fiction liefhebber Arjen Lucassen kunnen komen. De interludes simuleren geluids- en radiogolven vanuit het universum, die de songs op het album moeten verbinden.

Liefhebbers van God Is An Astronaut, Tides From Nebula, Cøllapse, Mogwai en meer van dit zulke instrumentale post-/progmetalformaties mogen niet voorbijgaan aan dit album. Dit is uitermate geschikt voor de liefhebber van atmosferische gitaarmuziek waarin een mooie balans bestaat tussen opbouw, variatie en stevige riffs.