Tomorrow’s RainAlbum

Toegeven. Het is op het randje. Maar gastbijdragen van Anders Jacobsson (Draconian), Mikko Kotamaki (Swallow The Sun), Kobi Farhi (Orphaned Land) en Greg Mackintosh (Paradise Lost) mogen inmiddels niet meer genegeerd worden door Progwereld.

Tomorrow’s Rain is een zes koppige band uit Israël. De band bestaat feitelijk sinds 2002 wanneer zanger Yishai Sweartz en bassist Maor Appelbaum een band oprichten onder de naam Moonskin. Deze formatie brengt echter nooit fysiek materiaal uit en Yishai Sweartz gaat na een paar jaar solo verder en laat zich begeleiden door verschillende muzikanten. De huidige samenstelling van de band heeft de laatste jaren veelvuldig gefungeerd als voorprogramma bij bands als hierboven genoemd.

Tijdens het toeren werd “Hollow” ontwikkeld en daarna voornamelijk opgenomen in Tel Aviv, behalve de opnames die door de gastmuzikanten zijn opgenomen. Dan hebben we het vooral over de gitaristen Jeff Loomis en Greg Mackintosh die het in hun eigen studio hebben opgenomen. De vocalisten (ook de gastvocalisten) zijn voornamelijk onder hoede van  Yishai Sweartz in Tel Aviv opgenomen.

Muzikaal hebben we te maken met een bijzonder sfeervolle en melancholische plaat waar treurnis en weemoed hoogtij viert. Onvervalste doom metal waarbij de melodieën en het gitaarwerk mij vaak doet denken aan Antimatter. Dan hebben we het echter wel over de rustige passages van de cd, want het kan er ook stevig aan toe gaan, vooral in het eerste gedeelte van de cd. Over de hele linie kent de muziek dan overeenkomsten met bands als My Dying Bride, Swallow The Sun, Draconian en Paradise Lost.

De cd opent met geluiden van een schoolplein waarop Israëlische kinderen spelen en we langzaam de cd in worden gesleurd met mooi gitaarwerk. Het begint gemoedelijk en sfeervol, zanger Yishai Sweartz doet met zijn zang wat denken aan Marek Juza, bekend van het project Metus. Zonder in details te vallen moet de zang van beide heren je wel aanstaan (of niet), want hun geluid ligt in elkaars verlengde.

Vanaf dat moment openbaart de muziek in Trees zich in de meest stevige vorm, voornamelijk door de intensiteit van de instrumenten en de grunts in de songs. Ook de dynamiek van de muziekinstrumenten neemt bij elke song toe en dat betekent dat de productie zo nu en dan erg vol klinkt. Regelmatig op het randje, maar het lijkt de goede kant op te vallen, anderzijds neemt de intensiteit van de muziek je op sleeptouw mee. De wat meer rustige passages ontstaan in het tweede gedeelte van de cd en dan overduidelijk in de titeltrack van het album Hollow.

Ik moet toegeven. “Hollow” van Tomorrow’s Rain balanceert op het randje van de Progwereld weegschaal. Het eerste gedeelte van de cd is niet specifiek geschikt voor symfoliefhebbers maar naarmate de cd vordert biedt het steeds meer grond deze cd te recenseren. Hoe hard en stevig de muziek van Tomorrow’s Rain ook wordt, het blijft over de hele linie melodieus. Uiteindelijk zet ik ook vraagtekens bij het enorme aanbod van gastbijdragen op de cd. Niet alle toevoegingen klinken even geslaagd en zorgen daardoor voor een heterogene sound. De band zal in de toekomst meer vanuit eigen kracht moeten componeren waardoor er meer uniciteit ontstaat. Het is aan Yishai Sweartz en zijn mede bandleden of ze daartoe in staat zijn. We houden het voor u in de gaten.