Tomorrow’s RainAlbum

Tomorrow’s Rain heeft eerder in 2020 al een recensie bij ons op de site gescoord en die oplettendheid met betrekking tot deze band trekt deze dienstdoende recensent dan ook volledig naar zichzelf toe. Vier jaar geleden had deze Israëlische band nog moeite met het verkrijgen van recensies, inmiddels is dat beeld aanzienlijk veranderd. Dat geldt ook voor de persoonlijke omstandigheden van de bandleider.

De band bestaat nog steeds uit zes leden (alleen de toetsenist is vervangen), maar daarnaast maakt bandleider Yishai Sweartz ook op dit tweede album gebruik van veel gastmuzikanten. Zo zijn er onder andere muzikanten actief van Mayhem (Attila Csihar), King Diamond/Mercyful Fate (Michael Denner), Sisters Of Mercy (Ben Christo) en Dark Funeral. Daarbij moet wel worden verteld dat dit zich instrumentaal beperkt tot het gebruik van een saxofonist en hier en daar een gitaarsolo, maar op vocaal gebied zijn er zeven zangers actief.  En dat is toch wel opmerkelijk, aangezien Sweartz naast bandleider ook de zanger van dit collectief is.

Net als op het voorgaande album heersen op “Odvan” de doominvloeden en neerslachtige gitaarriffs, soms aangevuld met hoopgevende pianoklanken. Die muzikale invloeden komen dan ook van bands als My Dying Bride, Paradise Lost en in mindere mate van (de beginperiode van) Anathema. De melodielijnen zijn over het hele album fascinerend, over de hele linie is bijvoorbeeld Rainbow weer een heerlijk rustgevende en optimistische interlude binnen een mistroostige atmosfeer. Feitelijk wordt het album daarna afgesloten met een concluderend en verhalend fragment op een IC-afdeling. Het beschrijft hoe bandleider Sweartz een hartaanval heeft beleefd en tijdens de coronapandemie een acht uur durende bypassoperatie moest ondergaan, waarna hij nog ruim een maand op de IC moest verblijven. De bonustrack Turn Around daarna is een gothic rockversie van het nummer eerder in de afspeellijst.

Net als op het debuutalbum wordt een groot gedeelte van de tekst in het Engels gezongen, maar daarnaast worden er ook gedeelten in het Hebreeuws gebracht. Zo betekent ‘Ovdan’ verlies in het Hebreeuws. Die zang wordt in cleane vocals gebracht, maar ook in grunts en screams,  en soms ook in donkere sferen verteld, zoals in Sunrise. En als je denkt dat deze titel voor optimisme staat, dan zit je er volkomen naast. Er heerst een gruwelijk neerslachtige sfeer, zeker wanneer de band zich vocaal volledig verliest in beestachtige klanken. Voor de liefhebbers van grunts, melancholie en neerslachtige muziek is dit smullen geblazen. De sologitaren aan het einde van de song maken het helemaal af. Fantastisch, kippenvel!

Sweartz steekt niet onder stoelen of banken dat hij gecharmeerd is van Paradise Lost, dat hoor je dan ook terug in de albumversie van Turn Around. De referenties liggen er dik bovenop en eerlijkheidshalve is dit ook niet de track waarvoor je deze cd zou moeten aanschaffen. Of het moet de fijne gitaarsolo op het eind van de song zijn. I Skuggornas Grav ademt een flinke joodse sfeer uit, natuurlijk extra benadrukt door de Hebreeuwse zang. Een Swallow The Sun vibe vind je in Convalescence, en zo kunnen we nog wel meer verbanden leggen naar zwaarmoedige metalcombinaties.

Feit is dat die mix van stijlen zorgt voor een verrassend totaalpakket, met behoud van een eigen smoel. Er is sprake van een cohesie tussen doom en gothic, waarmee Tomorrow’s Rain een prima tweede plaat heeft afgeleverd. Het derde album zal volgens Sweartz anders klinken, zowel muzikaal als vocaal, alleen al omdat hij wegens medische redenen niet meer kan en mag grunten. We kijken met belangstelling uit naar die andere stijl en houden de vinger aan de pols.