tRKprojectAlbum

tRKproject is het kindje van naamgever Ryszard Kramarski. Deze man loopt zo over van creativiteit dat hij aan Millenium niet genoeg had. Met zijn naamproject bracht hij sinds 2017 elk jaar een album uit. Die cyclus is nu verbroken. Op dit album hebben we ‘maar liefst’ twee jaar moeten wachten.

Ik heb niet de illusie dat Kramarski mijn recensies leest, maar je zou zomaar denken dat hij die van “Book That Ends In Tears” aandachtig bestudeerd heeft. Dat album was redelijk teleurstellend. Het werd als dubbelalbum uitgebracht, waarbij je kon kiezen voor een zanger of zangeres. Dat trucje heeft hij nu gelukkig achterwege gelaten. Het vorige album had veel te veel tekst, waardoor het een te zwaar en saai album werd. Ook dat euvel heeft hij aangepakt.

“Odyssey9999” is wel weer een conceptalbum (iets met space), maar is veel beter in balans. In plaats van twee vaste zangers, koos hij dit keer voor een blik aan gastzangers en -zangeressen. Zo is daar Galahad’s Stuart Nicholson die met zijn typische bijtende stem de zang heeft verzorgd op twee tracks. Ook Albion-zangeres Anna Batko is op twee nummers van de partij. Ik ben vooral erg blij met de bijdrage van Lukasz Gal op twee nummers. Hij werd uit Millenium gezet omdat hij niet wilde optreden, er is dus geen sprake van ruzie. De stem van deze man is te goed om verloren te gaan voor het genre.

Daar waar op het vorige album de muziek niet goed uit de verf kwam, is op dit album de balans weer helemaal terug. Dit is neo-prog zoals we het willen horen. Neem een nummer als Penelope, dit bevat alles dat je als neo-progliefhebber verwacht: een pakkende melodie, zalige toetsen en sterke gitaarsolo’s. Die laatste voel je steevast op je klompen aankomen, Anna Batko doet een krachtige uithaal, daarna is het een seconde stil en dan barst de melodieuze gitaarsolo los. Iets wat je ook vaak in de muziek van Millenium hoort. Ik heb er een zwak voor. Ik laat me er keer op keer door inpakken en als ik alleen thuis ben sta ik als een dirigent de solo schaamteloos met gebaren aan te kondigen.

Alle gitaarsolo’s van Marcin Kruczek zijn fantastisch. Ik ben elke keer weer positief verrast door wat hij uit zijn instrument weet te toveren. Net zo lekker is het basspel van Krzysztof Wyrwa. Luister maar naar Ithaca, waarin zijn loopjes zalig door het geheel lopen. Dit hele nummer ademt Millenium. Dat komt natuurlijk vooral door Lukasz Gal. Wat een toffe stem heeft die man toch!

“Odyssey9999” bevat geen slecht nummer. Je kunt het gerust beschouwen als een sterk Millenium-album, maar dan met gastzangers. Ik merk dat ik het keer op keer opzet. Het verslavingsgehalte is gigantisch. Ik heb gewoon een zwak voor dit soort neo-prog.

Alle credits moeten naar Ryszard Kramarski. Niet alleen is hij een uitstekend toetsenist, hij is overduidelijk zelf ook fan en liefhebber. Met zijn Lynx Music label blijft hij neo-prog van goede kwaliteit op de kaart zetten. Een azijnpisser zou klagen dat de albums te veel op elkaar lijken. Van mij mag hij zo nog jaren doorgaan!