Vespero

Surpassing All Kings

Info
Uitgekomen in: 2009
Land van herkomst: Rusland
Label: R.A.I.G.
Website: -
MySpace: http://www.myspace.com/vesperohere
Tracklist
Glass Rainbow (A Sign) (10:00)
Salma Simiere (Cross And Crown) (6:51)
The Tower (XVI) (8:05)
Lino (Similar The Spake) (6:07)
Serata (i.n.s.i.e.m.e.) (10:26)
Glide (Like A Swan) (6:35)
Sever (Surpassing All Kings) (6:54)
Ivan Fedotov: drums, percussie
Arkady Fedotov: bas, toetsen, zang (4 en 5)
Alexei Klabukov: toetsen, accordeon (7)
Alexander Kuzovlev: gitaar, elektronische manipulatie
Natalya Turjrina: zang
By The Waters Of Tomorrow (2010)
Surpassing All Kings (2009)
Liventure #19 (2008)
Foam – Live 2006 (2008)
Rito (2007)

Laat ik beginnen met een waarschuwing. Vespero maakt het soort muziek dat mij vaak vooral onverschillig laat. Waarom dit album dan toch bespreken? Waarom geef je het dan niet door aan één van je collega’s die wel gek is van deze soort muziek? Dat zullen jullie je ongetwijfeld nu ook afvragen. Het antwoord is simpel: omdat dit album toch best aangenaam was. Het verraste me als het ware en dus waarom zouden we dit dan niet bespreken?

Vooreerst even de band Vespero voorstellen. Vespero is een Russisch kwintet dat al sinds 2003 aan de weg timmert. Met “Surpassing All Kings” brengen ze hun tweede studio-album uit bij een groot label: het Russische R.A.I.G.-label dat zich toespitst op instrumentale muziek. Dit impliceert al meteen dat ze instrumentale muziek maken. Volgens het bijhorende promo sheet wordt de muziek die ze spelen ondergebracht in genres als psychedelic rock of krautrock. Persoonlijk vind ik ze meer naar de eerstgenoemde overhellen, als we er tenminste een genre op zouden moeten plakken.

“Surpassing All Kings” is een album dat ons aldus wil doen denken aan enerzijds de Britse psychedelische beweging zoals daar zijn het vroege Pink Floyd of Wilsons zijproject I.E.M. en anderzijds aan de Canterbury-scene rond Soft Machine en vooral Gong. Voorgaande maakt ook meteen duidelijk dat de benoeming van krautrock eigenlijk niet echt passend is. Af en toe horen we een snuifje Faust voorbij komen. Maar deze invloed is slechts miniem te noemen.

Ondanks dat dit toch al hun tweede album bij een groot label is, slaagt Vespero er voor mij niet in een album te maken dat me over de hele lijn tevreden kan stellen. En dat is eigenlijk best jammer. Want er staan enkele erg sterke nummers op, maar tegelijkertijd ook een aantal nummers dat mij totaal niets doet. Een voorbeeld van deze laatste kan de opener Glass Rainbow al zijn. Een nummer dat net tien minuten klokt, en mij eigenlijk erg langdradig overkwam. De reden hiervoor is te vinden in de typische elementen die inherent zijn aan het genre. Lange uitgesponnen, space-achtige stukken vaak met een jazzy ondertoon. Gezien de verbondenheid hiervan met het genre, is het vaak moeilijk voor bands om de luisteraar geboeid te krijgen. Het hoeft natuurlijk niet gezegd te worden dat het een hele kunst is om hierin te slagen. En niet elke band kan dat. Er zijn legio bands die er wel in slagen, maar jammer genoeg schippert Vespero een beetje tussen de twee in. Op de opener slagen ze er alvast niet in.

Maar daar slagen ze een nummer verder, Salma Simiere, dan weer juist wel in. Daar zet Vespero een erg boeiend stuk neer dat zijn inspiratie meer uit bands als Gong haalt. Ook merken we hier en daar wat Magma-invloeden die komen bovendrijven. Wat ook als een pluspunt gezien kan worden is de merkwaardige zang van Natalya Turjrina die de muziek een bepaalde sfeer meegeeft die niet meteen te plaatsen valt. Maar die wel voor een deel zorgt dat Salma Simieri naar een hoger niveau gedreven wordt. Een effect dat ook Arkady Fedotov bereikt op het nummer Lino. Tot slot is Salma Simieri ook minder lang dan de openingstrack wat ook toch – hoe dom de reden ook is – een stuk meespeelt in de perceptie van dit nummer ten opzichte van het vorige.

Dit alles maakt van “Surpassing All Kings” een plaat met twee gezichten, een plaat die niet over de hele lijn even sterk is. En dat is jammer, want de tracks die er wel bovenuit steken, zijn echt sterk te noemen en nodigen dan ook uit naar meer. Maar het is dus eerder minder. Al bij al kan ik dit nieuwe werk van Vespero toch aanraden voor mensen die niet stil willen blijven staan bij de bekende progrock, maar met de bemerking dat het album niet voor de volle 100% evenwichtig is.

Peter Van Haerenborgh

Send this to a friend