Voyager

Univers

Info
Uitgekomen in: 2007
Land van herkomst: Australië
Label: Dockyard1
Website: Voyager
MySpace: Voyager
Tracklist
Higher Existence (4:31)
Deep Weeds (3:55)
Everwaiting (4:08)
Between the Sheets (1:19)
Sober (5:10)
Cross the Line (5:08)
Pulse 04 (4:59)
Falling (4:55)
What I Need (3:44)
One More Time (3:35)
White Shadow (7:38)
Mark Boeijen: drums
Mark Devattimo: gitaar
Simone Dow: gitaar
Daniel Estrin: zang en toetsen
Melissa Fiocco: basgitaar
Univers (2007)
Element V (2004)

Dit kán niet. Verbijsterd check ik nogmaals de Progwereld bibliotheek op de cd die ik aan het luisteren ben. Als nieuweling binnen het team ben ik mijzelf een beetje aan het inlezen en hoop daarmee inspiratie op te doen voor de komende tijd. En waar kan ik dat beter leren dan van mijn collega’s? Juist, dat is binnen de Progwereld bibliotheek. Kort hiervoor had ik mijn stereo installatie verrijkt met één van mijn favoriete cd’s van de laatste jaren, “Univers” van Voyager. Met enige verbazing kom ik tot de conclusie dat dit album in de recensies nog ontbreekt.

Dat kan natuurlijk niet. Zeker als je nagaat dat het debuut van de band; “Element V” op alle grote prog-gerelateerde sites de hemel in werd geprezen en er in bijna alle recensies een adoratie voor Voyager heerst. Collega Rob van Oosten was wat gereserveerder maar wist de cd te waarderen, terugkijkend op zijn recensie van “Element V”.

De muziek op dit album is moeilijk te omschrijven hoewel de kwaliteit overheerst. De composities klinken atmosferisch, up-tempo, stevig en donker, maar niet van de definitie dat je er neerslachtig van wordt. Sterker; er staan een paar tracks op waar ik zelfs vrolijk van word.

Het album begint gelijk met een gimmick. In Higher Existens beginnen we met een intro van een accordeon. Gelukkig niet op de ‘Maxima’ toer, maar gewoon als vrolijke begeleiding van de track, die verder gedomineerd word door slaggitaren en mooie toetsen die als een fraaie sluier over het geheel heen hangen.

De nummers hierna steken goed in elkaar en zijn melodieus maar stevig. Binnen de songs maak je gelijk kennis met zanger Daniel Estrin, die zijn diversiteit en buitengewoon vermogen toont. Between The Sheets beschouw ik een als intro voor Sober, een nummer dat symfonische elementen vertoont die je kunt vergelijken met de muziek van Alphaville in de jaren tachtig. Dit is de enige officiële single van het album en ik zal er niet om heen draaien; dit is het mooiste en indrukwekkendste nummer van het album.

Wellicht doe ik dan iets te kort aan Falling, wat door de melodie toegankelijk is, maar erg mooi. Vooral de gitaren door Mark Devattimo en Simone Dow bespeeld, zijn gevarieerd, bluesy en met een puike solo. Overigens is deze track, samen met  One More Time nog relatief rustig ten opzichte van de andere nummers op het album.

Cross the line is een track die begint met een vrolijk, aanstekelijk gitaardeuntje en houdt je bij de les. Hij blijft nog lekker in je hoofd hangen en klinkt opnieuw erg vlot. Zoals ik al eerder aangaf, Daniel Estrin kan veel met zijn stem, die klinkt diepdonker, meeslepend, dan weer opgewekt vrolijk en zang neigend naar grunts zijn voor hem ook niet te moeilijk. In Pulse04 kan hij bovendien ook nog eens een geluid voortbrengen dat doet denken aan Axl Rose of Devin Townsend. Met andere woorden; een veelzijdiger zanger voor een band kan je niet wensen.

Een kleine kanttekening is de productie van het album. Ondanks dat het lekker klinkt, is het op sommige momenten erg luid afgemixt, wat soms afschrikt en waardoor de volume iets lager gedraaid moet worden. Eén van de weinig nadelige aspecten op dit album. Een snel en catchy album, hoofdzakelijk gedomineerd  door pittige powermetal zonder het standaard overdreven ‘gepingel’. Een aanrader!

Ruard Veltmaat

Send this to a friend