Yes

17 mei 2024, Musis Sacrum, Arnhem

Info
www.yesworld.com/

Foto's: Alex Driessen (Progwereld)
Locatie
Musis Sacrum, Arnhem
Jon Davison: zang, akoestische gitaar, percussie
Geoff Downes: toetsen, zang
Steve Howe: akoestische- en elektrische gitaar, zang
Jay Schellen: drums, percussie
Billy Sherwood: basgitaar, zang
Set 1:
The Young Person's Guide to the Orchestra (Benjamin Britten)
Machine Messiah
It Will Be a Good Day (The River)
Going for the One
I've Seen All Good People
America
Time and a Word
Don't Kill the Whale
Turn of the Century

Set 2:
South Side of the Sky
Cut From the Stars
The Revealing Science of God (Dance of the Dawn) / The Remembering (High the
Memory) / The Ancient (Giants Under the Sun) / Ritual (Nous sommes du soleil)

Toegift:

Roundabout
Starship Trooper

Dit was het concert waarvoor ik een kaartje kocht in 2019 en dat in 2020 in Vredenburg Utrecht zou plaatsvinden. Maar door de pandemie en keuzes van de band (geen Relayer Tour) uiteindelijk pas vier jaar later zou worden gehouden in een compleet andere zaal. Tja, welkom bij Yes anno nu. Musis Sacrum is een schitterende moderne concertzaal gekoppeld aan een pand uit 1847, de zaal in Arnhem is vrijwel uitverkocht. De rij voor de deur is lang, om half acht gaat de poort open, ik opteer dit keer voor een plekje vlak voor het podium, op circa tien meter van mijn favoriete gitarist.

Het publiek is enthousiast, wederom, er hangt een goede, bijna uitgelaten sfeer, met grotendeels staanplaatsen is er toch een andere dynamiek. Yes is ook vanavond in prima vorm, dezelfde setlist als in Antwerpen twee dagen eerder, geen verrassingen. Hoogtepunten: Going For The One, America, Turn Of The Century, de Tales-medley en natuurlijk beide ‘gouwe ouwe’ toegiften.

Door mijn plek, dichtbij het podium, kon ik dus beter op de details letten. ‘Grumpy’ is in goede doen, een paar priemende vingertjes richting flitsende fotografen daargelaten, maar zelfs af en toe een glimlach naar zijn maten op het podium producerend. Uitstekend gitaarwerk, no surprise. Ook prima werk van Sherwood op bas en tweede stem, Davison haalt het hoog van Anderson makkelijk. Downes blijft een dissonant, hij heeft zichtbaar moeite met de snelle (Wakeman) riedels, daardoor rammelt het samenspel met Howe in met name de Tales-sectie. Schellen is wederom onopvallend aanwezig. Al met al een prima show van de heren musici. Ondanks aankondiging vooraf toch halverwege een pauze, uiteindelijk werd er circa twee uur gespeeld. Geluid was goed, behalve in het begin, en de bas stond veel te hard. Wel grappig: mede door mijn plek dicht bij het podium was de gitaar deels rechtstreeks door Howe’s versterker te horen.

Zeker de moeite waard, deze tocht naar Arnhem, wat verder weg bleek dan het in het buitenland gelegen Antwerpen. Mijn bezoek aan het laatste optreden van de tour, op 4 juni in de Royal Albert Hall in Londen, krijgt nu wel iets van een bedevaart. Ik kijk er nu al naar uit.

Send this to a friend