En weer begon Yes aan een nieuw hoofdstuk. April 2002 was de maand waarin Rick Wakeman zijn vierde terugkeer bij de band aankondigde en zich bij Jon Anderson, Steve Howe, Chris Squire en Alan White voegde. Deze bezetting leverde onder Yes-fans geliefde albums op, zoals “Tales From Topographic Oceans” en “Going For The One”. Geen kattenpis, en dat was ook het uitgangspunt van de Full Circle tour die de band tussen augustus 2002 en oktober 2003 wereldwijd ondernam. Nederland kwam er tijdens die tournee ietwat bekaaid vanaf, met slechts een middelmatig optreden op 24 juni 2003 in Ahoy’. Dat de groep veel beter kon, bewees het concert een week later tijdens het Glastonbury Festival. De camera’s draaiden en het optreden belandde vijf jaar later op een dvd: “Yes – The New Director’s Cut”.
Waarom er nu een aparte cd-versie van het Glastonbury-optreden is verschenen – notabene gevuld met het geluid van de genoemde dvd! – is nobel, maar ook overbodig. Het nieuwe label, The Store For Music, moet gedacht hebben ‘hee, we hebben de beschikking en licentie over een lading uitgaven, laten we maar eens wat cd’s op de markt slingeren’. Het Roger Dean-logo van Yes prijkt op de voorkant, terwijl de tweezijdige digipack alleen een paar bandfoto’s, bezetting en tracklisting biedt. Verder niets extra’s. Karig.
Nee, het meest noodzakelijke ligt in de muzikale inhoud. Het Glastonbury laat een soepel spelend en geïnspireerd Yes horen, prettig gemixt en met bandleden die lekker op dreef zijn. Het menu schotelt een setlist voor waar je u tegen mag zeggen. Don’t Kill The Whale, South Side Of The Sky, Heart Of The Sunrise, ze waren al jaren niet meer door Yes gespeeld, laat staan in deze bezetting. Awaken kwam in 2000 nog voorbij (tijdens de laatste tournee met Khoroshev) maar deze uitvoering tijdens Glastonbury wordt voor het eerst sinds 1978 in deze formatie gespeeld. De kers op de taart van een wervelend optreden.
De tweede cd bevat nog vier bonus tracks, afkomstig van een andere dvd: “Yes – Acoustic”. Leuk, maar totaal overbodig. Dat kan in feite van deze dubbel-cd als geheel worden gezegd. Wie van Yes deze (goed verkochte) dvd’s al in huis heeft, krijgt niets nieuws voorgeschoteld. Ook voor teveel geld, want “Live At Glastonbury Festival 2003” kost wel het volle pond en zou niet meer dan een tientje moeten kosten. En als een paar dagen na het uitpakken van de digipack het kartonnen gedeelte zich begint los te weken van de plastic cd-houders binnenin, mag de koper zich terecht afvragen of dit wel de bedoeling is geweest van zo’n heruitgave. Prima concert, maar als release is dit een kat in de zak van jewelste.