Dream Theater

Black Clouds & Silver Linings

Info
Uitgekomen in: 2009
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Roadrunner Records
Website: Dream Theater
MySpace: Dream Theater
Tracklist
A Nightmare To Remember (16:10)
A Rite Of Passage (8:36)
Wither (5:25)
The Shattered Fortress (12:49)
The Best Of Times (13:09)
The Count Of Tuscany (19:16)
James LaBrie - zang
John Myung - basgitaar
John Petrucci - gitaar, zang|
Mike Portnoy - drums, percussie, zang
Jordan Rudess - toetsen, continuum
Black Clouds & Silver Linings (2009)
Greatest Hit... And 21 Other Pretty Cool Songs (2008)
Systematic Chaos (2007)
Score 2DVD (2006)
Octavarium (2005)
Live At Budokan DVD (2004)
Live At Budokan (2004)
Images And Words: Live In Tokyo/5 Years In A LIVEtime 2DVD (2004)
Train Of Thought (2003)
Six Degrees Of Inner Turbulence (2002)
Live Scenes From New York (2001)
Metropolis 2000 DVD (2001)
Scenes From A Memory (1999)
Once In A LIVEtime (1998)
Falling Into Infinity (1997)
A Change Of Seasons (1995)
Awake (1994)
Live At The Marquee (1993)
Images And Words (1992)
When Dream And Day Unite (1989)

Platenmaatschappijen hebben niet te klagen wat free publicity betreft. Een ontelbaar aantal websites besteedt aandacht aan elke nieuwe release en de enige tegenprestatie is het toesturen van een schijfje verpakt in een plastic omhulsel. Mooie deal toch? Nee, want het kan efficiënter vindt men.

Nog goedkoper is het namelijk wanneer recensenten online een MP3’tje downloaden. Dat daardoor de drums klinken alsof ze zijn opgenomen in de kartonnen slaapruimte van een dakloze en de basgitaar zo gedetailleerd klinkt dat het lijkt alsof bij het inspelen een natte lap over de snaren gedrapeerd is lijkt inmiddels van ondergeschikt belang te zijn. Ik ben bereid wekenlang zorgvuldig elke download te mijden, zodat ik uiteindelijk mijn eerste indruk opdoe zoals door de band bedoeld is. Nu word ik nota bene door de aanbieder zelf gedwongen twintig uur naar verminkte muziek te luisteren. Zou ik de platenmaatschappij vergelijken met een restauranteigenaar dan zou hij de culinair recensent een door de magnetron gegaarde biefstuk voorschotelen, vergezeld van een rode wijn geserveerd in een plastic beker met ijsblokjes. Oproep van deze kant is dan ook een download in elk geval als ‘FLAC-file’ beschikbaar te stellen, mits de extra 400mb schijfruimte eraf kan natuurlijk.|

Goed, ik laat door deze kwalijke ontwikkeling natuurlijk niet onze lezers en het door mij zo geliefde Dream Theater in de kou staan. Deze inmiddels 24-jarige supergroep beleeft – na het teleurstellende “Octavarium” – met het meesterwerk “Systematic Chaos” zijn zoveelste creatieve hoogtepunt en geeft daar met dit “Black Clouds & Silver Linings” een passend vervolg aan. Net als op de voorganger vindt gedreven progmetal een mooie balans met rustige, sfeervolle passages. De thema’s zijn meestal donker en fictief, dan weer gevoelig en realistisch. De songs zijn ook nu sterk riff georiënteerd. John Petrucci schotelt ons weer onnavolgbaar gitaarspel voor en onderscheidt zich steeds meer van de concurrentie door zijn afwisselende speelstijl. Dit verklaart mede dat Dream Theater zich ook na al die jaren samenspelen maar blijft ontwikkelen en nog steeds volop boeit. Hetzelfde kun je zeggen van zanger James LaBrie die meer kritiek te verduren heeft dan wie ook maar almaar beter doseert, zichzelf volledig in dienst van de composities stellend. Hij zingt ook wat lager en daar waar hij de hoogte ingaat loepzuiver. Een topprestatie levert hij op meer gevoelige songs zoals het gedragen Wither en het emotionele, orkestrale The Best Of Times dat werd geschreven naar aanleiding van de strijd die de vader van Mike Portnoy leverde – en verloor – tegen kanker gedurende de opnamen. Op het heerlijk melodieuze A Rite Of Passage varieert LaBrie van rauw dreigend tot helder en vriendelijk en beweegt zich daarmee treffend tussen de sterke gitaarpartijen. Hij zal wel weer het middelpunt vormen van menig discussie op de verschillende forums, ik neem mijn petje af voor de wijze waarop hij met name op de laatste twee albums zijn partijen inzingt.

The Shattered Fortress is het twaalfde en laatste deel in een serie waarin de alcoholverslaving van Mike Portnoy centraal staat. Nu hij al negen jaar droogstaat, mag deze song klinken als een overwinning en dat doet hij ook. De strijdlustige riffs van Petrucci gaan erin als koek en Portnoy zelf kraait middels zijn imposante vellen de victorie. Ook hier wordt ruim op tijd minutenlang ruimte gemaakt voor een oase van rust waardoor de aandacht geen moment verslapt. Het slotakkoord kennen we van het fenomenale Glass Prison en dat is natuurlijk geen toeval. Dit is live een onvervalste kraker!

De twee langste songs markeren het album: opener A Nightmare To Remember en afsluiter The Count Of Tuscany. Eerstgenoemde track geeft een overweldigend visitekaartje af en zuigt je in de eerste twee minuten meedogenloos een kolkende progmetalzee in, op een manier waar 95% van de bands in dit genre alleen van durven dromen. De song ontvouwt alles wat Dream Theater maakt tot die unieke band: passie, emotie, techniek, power en de kunst een song te schrijven die ondanks zijn lengte van a tot z in balans is. Luister ook eens naar die prachtige continuümsolo trouwens.

Laatstgenoemde track kent alle relevante elementen van een epic. Beginnend bij een gedegen fundament gelegd door snarenkunstenaar Petrucci, al stapelend steen op steen via een rode draad naar boven, tot vervaarlijke hoogte waar LaBrie wederom excelleert. Maar eigenlijk geldt dit voor de hele band die fris en geïnspireerd klinkt alsof er niet al 24 jaar topsport op de teller staat. Het nummer varieert eindeloos maar blijft negentien minuten lang herkenbaar en stevig in het zadel. Waar in het verleden de verleiding tot notenbraken wel eens te groot werd, omzeilt men dit euvel nu gemakkelijk en telt slechts de kracht van de compositie. En dat is nu de kwaliteit van deze superband en zijn manier van werken; niks ieder voor zich aan de slag maar als collectief de studio in en met elkaar ideeën uitwerken tot er uiteindelijk een 70 minuten tellend eindproduct staat waar je U tegen zegt.

Dream Theater blijft een band waar je van moet houden. Maar niemand kan ontkennen dat ze sinds jaar en dag toonaangevend zijn, de concurrentie mijlenver achter zich latend. Elke nieuwe cd laat zich uitsluitend binnen de eigen discografie relatief beschouwen en ook van dit “Black Clouds & Silver Linings” kunnen we slechts respectvol concluderen dat het een wederom een meesterwerk is. En nee, een meesterwerk beluister je niet in MP3 format maar uitsluitend in de best mogelijke geluidskwaliteit. Een slotopmerking waar de platenbaas waarschijnlijk niet eens rouwig om zal zijn lijkt me.

Govert Krul

Send this to a friend