SyzygyDVD

Stel je voor dat je in een eeuwenoude kerk rondloopt om vol aandacht de gebrandschilderde ramen te bewonderen. Maar opeens word je opgeschrikt door muziek … nee, niet het orgel en ook geen koor … maar de progressieve rock van Syzygy … dat zou een “Glorious Disturbance” zijn.

En glorieus kan je de muziek van Syzygy zeker noemen. Over Syzygy schreef mijn collega Markwin Meeuws in 2003 al: “Een volslagen onbekende band die het in zich heeft door te stoten naar de eredivisie. Een band die progressieve rock weer spannend maakt”.

Ik sluit mij daar van harte bij aan. Maar ja, we zitten inmiddels “tien jaar verder en ik heb ze nog niet zien zitten in de banken van de eredivisie. Helaas. Na “The Allegory Of Light” uit 2003 verscheen in 2009 een geweldig vervolg met “Realms Of Eternity” en dan nu de dvd/cd-set “A Glorious Disturbance”, waarmee ze wel een duidelijk statement maken. In één klap laat Syzygy zien waar ze live toe in staat zijn. En die overtuiging zal echt moeten doordringen bij het publiek, willen ze ooit in de eredivisie belanden.

Na het zien van “A Glorious Disturbance” wil je nog maar één ding: Syzygy live zien spelen. Wat kunnen die gasten spelen zeg.

Om de muziek van Syzygy te beschrijven gebruik ik opnieuw een citaat van collega Markwin Meeuws: “De muziek heeft de verslavende ontoegankelijkheid van het beste van King Crimson, het drukke van Amerikaanse collega’s als Glass Hammer en Spock’s Beard en het avontuurlijke van het vroege werk van Steve Hackett. Toch luistert de muziek – hoe nostalgisch soms ook – niet als een aaneenschakeling van citaten uit het verleden. Nee, wat Syzygy ons laat horen klinkt zowel vertrouwd als modern, zowel ouderwets als fris”. Hier zou ik aan willen toevoegen dat het niet alleen hun studioalbums zijn die zo klinken, maar ze kunnen het echt … gewoon live op het podium!

De dvd/cd-set bestaat uit een uitpuilende digibox vol gebrandschilderde ramen, waarin twee dvd’s, een cd en een liederenblad zitten (ook volop voorzien van gebrandschilderde ramen). Op de eerste dvd staan twee concertregistraties die een totale speelduur geven van 1 uur en 52 minuten. Op de cd is 1 uur en 12 minuten van dezelfde concerten te horen. De concerten zijn opgenomen tijdens het Three Rivers Progressive Rock (3RP) Festival in 2009 en de Day of PROG in 2010. Geluid en beeld zijn van prima kwaliteit.

Voor het bespreken van verschillende tracks verwijs ik hier opnieuw naar de recensies door Markwin Meeuws. Ik beperk me hier tot het vermelden dat ik de uitvoering van The Sea op de dvd een hoogtepunt vind. Jammer dat deze epic van bijna 30 minuten niet op een extra muziek-cd is geplaatst.

De tweede dvd staat vol met interviews en gesprekken, waardoor je meer te weten komt over de achtergrond en geschiedenis van Syzygy. Je maakt kennis met oprichters Carl Baldassarre (gitaar) en Sam Giunta (toetsen), maar ook met Paul Mihacevich (slagwerk), Al Rolik (bas) en Mark Boals (zang) komen aan het woord. Verder laten ze zien en horen hoe ze hun verschillende composities hebben opgebouwd en uitgewerkt voordat de definitieve versie tot stand kwam. “A Glorious Disturbance” is duidelijk bedoeld om meer bekendheid te creëren, voordat ze al hun nieuwe materiaal uitbrengen. Volgens eigen zeggen hebben ze voldoende om twee albums te vullen. Ik zou zeggen: Kom maar op. Hun muziek vraagt echt om meer.

Ik vind de prijs van de dvd/cd set echt de moeite waard. Via hun eigen website bieden ze bovendien combi-packs met de studioalbums aan. Er kleeft echter één nadeel aan deze set: na het zien en beluisteren wil je ze in het echt zien spelen. De organisatoren van festivals zouden er goed aan doen Syzygy in hun programmering op te nemen. Hun muziek is aanstekelijk goed.

Nee, de muziek van Syzygy was absoluut geen hinderlijke verstoring. Ik zou mijn bezichtiging van die oude kerk er graag voor opgeven. De afsluitende woorden van Syzygy zelf op hun verpakking vind ik erg passend bij hun “Glorious Disturbance”. Zoals veel klassieke componisten in het verleden deden gebruiken zij dezelfde klassieke woorden: “Soli Deo Gloria”.

Peter van der Schelde