Jullie moeten dat gevoel soms ook hebben: je zingt of leest mee met de teksten van je favoriete artiesten en denkt onbewust: wat wordt hier in vredesnaam mee bedoeld? Zeker als je fan bent van een groep als Yes zal je regelmatig met dit fenomeen worden geconfronteerd. ‘Getting over overhanging trees, let them rape the forest, they might stand and leave them, clearly to be home’ (uit The Revealing Science of God van “Tales From Topographic Oceans”) is het voorbeeld wat ik daarbij graag wil aanhalen. Wat bedoelt Jon Anderson hier in hemelsnaam?! Is het een aanklacht tegen de (illegale) kap van bomen, of de verkrachting van moeder natuur? Of is het iets heel anders wat de kleine poëet hier duidt? Ik weet het nog steeds niet.  

Ik had dat ook met het titelnummer van Lifesigns’ laatste en magnifieke album “Altitude”. Er zitten tekstflarden in die je doen denken aan de piloot van een gevechtstoestel met een geweten. Zoiets als Brave Captain van Big Big Train. Maar nee, ik zat er helemaal naast, songschrijver John Young licht een tipje van de sluier op tijdens een recent optreden van de band. Het gaat om de innerlijke strijd, de zielenroerselen van een drone. Die zag ik niet aankomen, eerlijk gezegd.

Zo bevat Phil Collins’ eerste solo-single, In the Air Tonight, een op het eerste gehoor verontrustende monoloog over een man die weigerde iemand te redden die aan het verdrinken was. Maar in een interview met de BBC bekende Collins dat het nummer uit 1981 een introspectieve blik is op de scheiding van zijn eerste vrouw. “Het is duidelijk woede. Het is de boze kant, of de bittere kant van een scheiding.” Dat ging dan nog over zijn eerste vrouw…

The Beatles grossieren helemaal in titels die de luisteraar op het verkeerde been zetten. Wat te denken van Blackbird (discriminatie), Helter Skelter (poging tot heavy metal), Let It Be (moeder van Paul), Lucy in the Sky with Diamonds (tekening van zoon Julian) en Hey Jude (troostende woorden Paul voor diezelfde Julian). Over de alternatieve betekenissen achter deze en vele andere nummers uit het oeuvre van de legendarische Fab Four zijn boekdelen geschreven. 

Zelfs de titel van een instrumentaal nummer is voor meerdere interpretaties vatbaar. Rush besloot tijdens een opnamepauze voor het album “Moving Pictures” terug te keren naar Toronto. Terwijl hij in een klein privévliegtuig reisde, hoorde gitarist Alex Lifeson bij het naderen van Toronto Airport de   luchthaven(morse)code – YYZ. De gesyncopeerde opening van het instrumentale nummer weerspiegelt de punten en streepjes van zijn morsecode-equivalent.

Volgens Marillion zanger Fish gaat het nummer Warm Wet Circles van “Clutching at Straws” over kleine dingen uit je geboortestad; de gevaren van vast komen te zitten in het 9 tot 5 syndroom en dan naar de kroeg gaan en praten over dingen die je nooit echt zult doen. Hoofdpersoon Torch kijkt ’s avonds laat naar alle dronkaards in de bar die met hun vingers de kringen van hun glas in de bar volgen, want dat is wat alcoholisten doen. Het is maar dat je het weet.

Laat je niet op het verkeerde been zetten door de optimistische klanken van Every Day van het klassieke album “Spectral Mornings” uit 1979 van Steve Hackett. Het nummer gaat in werkelijkheid over een aan zware drugs verslaafde vriend die uiteindelijk het leven liet. Helemaal niet zo opbeurend dus. 

Jon Anderson komt binnenkort naar Nederland voor optredens met de Paul Green Rock Academy. Als ik bij toeval in de gelegenheid ben om de legendarische ex-Yes zanger/songschrijver te spreken, zou ik hem dan vragen wat hij met die zin uit “Tales From Topographic Oceans” nou eigenlijk bedoelde? Of moet ik het maar zo laten, de mystiek en het mysterie niet willen ontrafelen? Misschien is dat laatste nog wel het beste.