Wat is het fijn dat we weer concerten kunnen gaan bezoeken. Alsof de jongens van Knight Area een voorgevoel hadden, brachten zij vlak voordat de zalen weer open mochten hun uitstekende nieuwe plaat “D-Day II: The Final Chapter” uit. Hoe lekker moet het zijn om het uitbrengen van zo’n nieuw album direct met wat optredens te gaan vieren met je fans. Voor het eerste optreden in deze reeks, vond ik zanger Jan Willem Ketelaers (JWK) en gitarist Mark Bogert (MB) bereid om zich even aan de tand te laten voelen. We spraken over de komende optredens en het nieuwe album.

Bedankt dat jullie even de tijd willen nemen voor dit interview en complimenten voor het nieuwe album.

JWK: Dank je wel. Fijn ook om te lezen dat jullie er aandacht aan hebben gegeven en hebben begrepen waar het album over ging.

In dat kader is het ook wel een erg actueel album geworden met de huidige situatie in de wereld.

MB: Dat was natuurlijk niet onze opzet. Toevallig hadden we het daar met elkaar nog over. Het soms bijna gênant hoe sommige mensen dat koppelen. We willen er natuurlijk alles behalve een slaatje uit slaan, dat is helemaal niet de opzet geweest. Maar helaas is het de realiteit.

Hoe is de ontvangst van het album tot nu toe?

JWK: Ik denk hartstikke goed. Daar hadden we het ook nog over. We hebben er natuurlijk voor gekozen om eerst een aantal singles uit te brengen. Door af en toe wat uit te brengen kun je steeds weer de aandacht vestigen op de plaat naar de release toe. Volgens mij heeft dat goed gewerkt. Het was een vrij lange aanloop naar de release toe, in oktober brachten we het eerste nummer uit en in de spaarzame shows die we toen konden doen, hebben we ervoor gekozen dat nummer ook te spelen om de aandacht erop te blijven vestigen. En dat heeft voor de nodige reuring voor het nieuwe album gezorgd. We hebben goede recensies gekregen, van Progwereld, maar ook van anderen.

Het nieuwe album is een vervolg op “D-Day” uit 2019. Was het al snel duidelijk dat er een vervolg moest komen?

MB: Het was eigenlijk helemaal niet de bedoeling om een heel nieuw album te maken. Dat is nu wel gebeurd en zo wordt het ook ontvangen. Maar zoals iedereen kwamen ook wij in de corona-periode terecht na D-Day. Dat album werd ook goed ontvangen en daar wilden we veel shows mee gaan doen. Maar als je twee jaar lang niets te doen hebt, wil je wel productief blijven. Dus dan zou het mooi zijn om een soort antwoord op die plaat te maken, maar dan niet als volledig album, maar als ep. Dan blijven we toch lekker bezig. Het resultaat kunnen we dan toevoegen aan het eerste album, waar we dan lekker me de hort op kunnen. Toen we er echter mee bezig kwamen we op een tijdsbestek uit waarbij de plaat net tussen een ep en een heel album zou zitten. De platenmaatschappij vroeg toen of we er niet een volledig album van konden maken. Dat hebben we toen gedaan door er een akoestische versie van Freedom For Everyone aan toe te voegen en een orkestrale compilatie van beide albums. De orkestrale arrangementen worden op de plaat een beetje ondergesneeuwd door de band, dus het leek ons mooi om deze eens los te trekken.

Foto: Frank Diemel

JWK: evenals bij veel bands, zat iedereen door de coronapandemie thuis. Om toch bezig te blijven zijn we hiermee begonnen. Sterker nog, het album was eigenlijk al een half tot driekwart jaar klaar. Het was dus wachten op een goed moment om het uit te brengen zodat we het konden gaan spelen. De timing nu is dus erg goed.

MB: Alles gaat open en wij hebben die plaat liggen, dus dat kon niet beter.

JWK: We hebben acht shows staan in een beperkt tijdsbestek, dus promotioneel is dat allemaal prima.

Hoe zijn jullie te werk gegaan? Op het vorige album schreven Mark en Gerben de nummers en Jan Willem de teksten. Zijn jullie nu ook weer zo te werk gegaan?

MB: Eigenlijk wel. We maken geen afspraken over wie welk nummer schrijft. Een nummer werkt of werkt niet. Uiteindelijk doen we het samen. Er is een idee en dat wordt in de band gegooid en uiteindelijk doet ieder zijn kunstje en dan merk je vanzelf of iets werkt of niet.

Op het vorige album stond de oorlog zelf centraal, terwijl het nieuwe album vooral over de naweeën gaat. Heb je zelf ervaringen hiermee, Jan Willem?

JWK: Pieter (drummer van de band; RU) vooral. Met name voor het laatste nummer heeft hij een heel verhaal geschreven over hoe het werkt als je uitgezonden bent. Als je moet vertrouwen op je collega’s en broederschap. Dat verhaal is gebruikt voor de tekst van het laatste nummer Crossroads. Voor de overige nummers vonden we de inspiratie bij een documentaire die op tv was: In de voetsporen van D-Day. Dat is een documentaire van Philip Freriks. Hij is in de serie met een aantal veteranen teruggegaan naar Normandië. Daar kwamen allerlei soorten mensen in beeld, militairen die daar gevochten hadden. Ook Duitsers. Als je de kans hebt moet je deze serie echt gaan zien. Deze mensen werden op een heel eervolle manier geïnterviewd. Dat was de trigger om sommige nummers te schrijven. We hebben ook contact gezocht met de programmamaker. We wilden dingen uit die documentaire gebruiken en mensen benaderen. De twee militairen in het cd-boekje zijn op tv geweest. De verhalen die zij vertelden zijn ook verwerkt in twee of drie nummers. En die verhalen zijn juist geïnspireerd om de situatie na de oorlog. Het is wel spijtig want de twee militairen uit het boekje, Erich Bissoir en Alan King zijn inmiddels allebei overleden. Ik had contact gezocht om de cd naar hen op te sturen en toen kregen we dat te horen. Daarom is het zo belangrijk dat deze verhalen verteld moeten blijven worden. Al die mensen die het hebben meegemaakt zijn inmiddels overleden of erg oud. Over een paar jaar is er niemand meer over.

Jan Willem, tijdens een kort gesprekje na de show vorig jaar in Ulft vertrouwde je me toe dat je best nerveus was geweest voordat het optreden begon. Hoe is dat nu?

JWK: Ik ben altijd nerveus. Dat is ook het punt als je een tijd niet speelt. De routine gaat er een beetje uit. Zeker omdat dit ook de eerste show sinds lange tijd is.

MB: We zijn natuurlijk individueel wel blijven spelen, maar met zijn we nog maar kort structureel aan het repeteren. Peter Vink is natuurlijk ook al op leeftijd, dus je bent met dat virus dan toch wel voorzichtig. Dat is wel een dingetje. Maar het is wel lekker om weer het podium op te gaan.

JWK: We hebben in 2019 hier in Luxor ook het nieuwe album gepresenteerd en ik heb er echt weer zin in. Er komen veel bekende mensen, dus het wordt een groot feest van herkenning. We hebben zes of zeven optredens in supermooie zalen.

Met name jij, Jan Willem, doet nog best wel veel andere dingen ernaast. Het begint nu allemaal weer, dus je agenda zal wel vol zitten.

MB: We hopen dat hij vanavond het juiste nummer inzet. Het is een soort van gimmick om te zeggen: “Dat was Toto, Jan Willem, geen Knight Area!”

JWK: Ik vond het ook wel spannend om bij zo’n hechte club binnen te komen. Ik had natuurlijk Mark Smit te vervangen die heel lang bij de band had gezeten en veel fans had. Hij schreef magistrale teksten. Met name die eerste shows waren dus erg spannend. Maar het is erg meegevallen, want de fans hebben met echt omarmd. Dat was gewoon een warm bad. De mensen hebben wel geaccepteerd dat met de komst van Mark, Peter en mij de richting van Knight Area enigszins veranderd is. Ik denk toch dat we erin geslaagd zijn die oude fans te behouden. Daar hebben we in elk geval wel ons best voor gedaan.

MB: Daar zijn we ook super dankbaar voor. Je ziet bij de optredens toch elke keer weer dezelfde gezichten. En daar moet je als band echt blij mee zijn.

JWK: Ik vind het ook wel onwerkelijk. Er zijn gewoon mensen bij die kaartjes hebben voor alle shows.

Mark, jij bent op dit moment ook nog bezig met Magoria. Hoe vordert dat?

MB: We zijn klaar. Althans er moet nog één vocalist opgenomen worden en dan is het album helemaal opgenomen. Maar we willen dit jaar eerst nog met “Jack The Ripper” de shows gaan doen (de eerste in juni in Purmerend, RU). We hebben één show kunnen doen en dat is met al die kostuums en zo gewoon jammer. De nieuwe plaat komt dit jaar nog niet uit. Ik wil daar nog wat dingen mee gaan doen, maar dat is voor een ander moment.

Kunnen we daarvan hetzelfde verwachten als we met “JTR” hebben gezien?

MB: Het is wel een rockopera, ja. Met een ander verhaal weliswaar, maar het zal wel weer dat macabere hebben. Maar in de shows willen we er veel meer uit gaan halen. We hebben nu de ervaring. Er zijn wat nieuwe vocalisten bij, maar de band is bij elkaar gebleven dus dat is goed.

Wat zijn de toekomstplannen met Knight Area?

JWK: We willen echt wel ruimschoots compenseren wat we met “D-Day” gemist hebben. Want in deze albums, deze verhalen én deze shows zit zo veel potentie. We hebben nog aanvragen voor optredens aan het einde van het jaar.

MB: We willen ons ook wel op het buitenland focussen. Er loopt een aanvraag voor een festival  en daar liggen mogelijkheden. In Duitsland is er ook een grote markt voor dit soort muziek. Er zijn nog geen plannen om heel snel aan een nieuw album te beginnen. Eerst lekker toeren.

Op dat moment stormt bassist Peter Vink de kleedkamer in met drummer Pieter van Hoorn in zijn kielzog. In zijn hand een elpee van de band en een zwarte viltstift. Er moet gesigneerd worden. Omdat de deur blijkbaar wat klemt worden er gekscherend wat verdachtmakingen richting Mark en Jan Willen geuit over het feit dat de deur niet direct open kon. Hilariteit over en weer. Het toont in elk geval dat de sfeer in de band prima is. Er wordt onderling wat overleg gepleegd over wat er nog gedaan moet worden. Een mooi moment om het interview af te sluiten en de zaal te gaan opzoeken.

Willen jullie verder nog iets kwijt?

JWK: We vonden het een leuk interview. We stellen het op prijs dat je zo fijn over het album hebt geschreven en het allemaal goed begrepen hebt.

MB: Wat wij hopen is dat er veel mensen naar de shows komen. We hebben dat best wel nodig ook, dat is ook de realiteit. We merken dat het naar concerten gaan toch nog een beetje op gang moet komen.