De Amsterdamse groep Kong draait al meer dan dertig jaar mee. Met tussenpozen van soms enkele jaren brengen ze keer op keer een uniek album uit. Net zoals het bandgeluid uniek genoemd mag worden. En dan heb ik het nog niet eens over de unieke concerten in een quadrafonische opstelling. Negen jaar na “Stern” uit 2014 kwam begin 2023 het album “Traders Of Truth” uit. Aanleiding om oprichter en drijvende kracht Mark Drillich enkele vragen voor te leggen.

Gelijk maar een gewetensvraag. Jullie draaien inmiddels al ruim dertig jaar mee. Vinden jullie de ‘scene’ er in die tijd leuker of minder leuk op geworden?
Ik kan daar geen echt gefundeerd oordeel over geven, omdat wij niet meer zo in de scene zitten. Dat komt deels doordat we minder optreden en dus minder contact met clubs, publiek en andere bands hebben. Maar misschien ook wel omdat er veel veranderd is. Het is tegenwoordig veel makkelijker om alles zelf te doen (opnemen, plaat uitbrengen en promoten), wat uiteraard voordelen heeft, maar ook wel maakt dat het nogal een solitair gebeuren wordt. In onze begindagen was het zeker ook niet ideaal maar het was wel leuk en spannend dat er intensief contact was (per fax!) met een platenmaatschappij, boekers in binnen- en buitenland, promotors en andere bands die in hetzelfde stadium zaten en met wie lief en leed gedeeld werd. Maar misschien is dit voor andere bands nog steeds zo.
Wat ik sowieso jammer vind is dat veel zalen inmiddels verbouwd zijn, waardoor de faciliteiten ongetwijfeld verbeterd zijn maar de sfeer niet altijd.

Er wordt gezegd dat wijn naargelang ze ouder wordt ook beter wordt. Gaat dat ook op voor Kong?
Nee, ik denk niet dat we in totaal per se beter worden maar wel op onderdelen. We weten tegenwoordig beter en sneller wat wel en niet gaat werken. En zijn daardoor minder eindeloos aan het jammen en experimenteren. Nadeel is dat er daardoor minder snel ‘rare’ en onverwachte, spontane dingen gebeuren.
Ook een vooruitgang is dat we ons totaal niet meer spiegelen en laten beïnvloeden door andere bands. We zitten totaal in ‘onze eigen werkelijkheid’, wat op muzikaal vlak heel gezond is, denk ik.

Kong zit in fase 3.0.1, althans dat vind ik op jullie site. Kunnen we 4.0 nog tegemoet zien?
Ik hoop het niet, want dat zou weer een bezettingswisseling betekenen en daar hebben we er wel genoeg van gehad.

Elk Kong album is in mijn beleving uniek, maar toch duidelijk Kong. Wie is de cultuurbewaker en hoe doen jullie dat?
Er is geen bewuste, concrete lijn of stijl waar we aan vasthouden en in principe moet alles mogelijk zijn. Maar in de praktijk blijken we toch vrij dicht bij onze stijl te blijven, wat die ook moge zijn. Ik denk dat het te maken heeft met een weerzin tegen al te duidelijke invloeden van ‘buitenaf’. Een nummer mag best een vette metalriff of housebeat hebben maar moet/mag geen échte metal of house worden. Want dan zijn er genoeg andere bands die dat veel beter kunnen en voelt het voor ons niet meer als Kong.

Het opmerkelijke is dat de functie van cultuurbewaker logischerwijs door mij (Mark Drillich, HR), als enige bandlid vanaf het begin, vervuld zou moeten worden. In de praktijk is dit eigenlijk niet of nauwelijks aan de orde, aangezien de ‘nieuwere’ bandleden op een of andere manier naadloos in het concept passen. Dat elk album toch een soort van uniek is heeft juist ook wel te maken met die bezettingswisselingen, waardoor er om de zoveel tijd aanvoer van nieuwe en frisse ideeën was. Negen boeiende en afwisselende albums in de originele bezetting was niet gelukt, denk ik.

Wat vinden jullie eigenlijk jullie beste album? En waarom? (Met het antwoord ‘het volgende album’ neem ik natuurlijk geen genoegen).
Nee, zeker niet het volgende album! Ik kan me na elk album niet voorstellen dat er ooit nog een volgende komt, laat staan dat dit het beste zou worden. Maar welk album dan wel vind ik heel lastig te bepalen. Ik vind “Phlegm” (ons tweede album) bijzonder omdat er naar mijn idee een aantal ‘blauwdrukken’ van typische Kong nummers op staan en ‘hoogtepunten’ qua combinatie gitaren/samples en drums/drumcomputer. Maar het album klinkt helaas vrij beroerd.

“Earmined” (ons vijfde album) vind ik goed vanwege de vrij evenwichtige balans tussen metal/rock enerzijds en dance anderzijds. En het nieuwe album vind ik geslaagd vanwege de geluidsmix (volgens mij klinkt het beter dan de meeste vorige albums) en de afgewogen en weloverwogen selectie van nummers. Er staat precies genoeg en niet te veel op, denk ik.

“Traders Of Truth” is in dezelfde bezetting gemaakt als “Stern”. Hebben jullie nu de juiste bezetting gevonden? Er waren immers de nodige wijzigingen in het verleden.
Ik denk dat alle eerdere bezettingen op dat moment ook juist waren en hun vruchten hebben afgeworpen. Er zijn geen bandleden geweest die niet bleken te functioneren en om die reden vertrokken zijn. Maar dit is inmiddels wel de langst bestaande bezetting en ik hoop dat ie ‘voor altijd’ is.

Kan je iets vertellen over die wijzigingen in de bezetting? Of is dat typisch Kong?
Voor zover ik het kan beoordelen waren de bezettingswisselingen meestal het gevolg van veranderende prioriteiten bij de betreffende muzikanten. Ander werk dat belangrijker werd, andere muzikale voorkeur, of gewoon geen zin meer in het hele circus van repeteren, nummers schrijven, opnemen en optreden. Maar er zullen ongetwijfeld af en toe ook persoonlijke ongenoegens en wrijvingen meegespeeld hebben. Blijkbaar heb ik de dikste huid.

Foto: William Richards


Ik vind – en benoem dat ook in mijn recensie – “Traders Of Truth” een gitaaralbum. Het schurkt af en toe zelfs tegen metal aan. Hoe zien jullie dat en was dit een bewuste keuze?
Nee, eigenlijk was het geen bewuste keuze. Ik heb ook niet het idee dat de nummers wezenlijk anders en meer metal zijn dan op vorige platen. Ik denk dat het voornamelijk komt door de mix die meer gitaargericht is en waarin de gitaren gewoon erg goed klinken (en beter dan op de meeste vorige platen).
Maar de keuze voor deze mixer was natuurlijk wel bewust, echter meer vanwege het ‘overall’ heftige en volle maar toch warme en transparante geluid dat we van zijn eerdere producties kenden. We hebben hem overigens zelfs af moeten remmen en regelmatig duidelijk gemaakt dat de gitaren echt minder hard en de samples en synths prominenter in de mix moesten.

Geef eens inzicht in hoe jullie doorgaans een nummer componeren.
Het componeren is sinds het begin van Kong totaal veranderd. De eerste vier albums zijn tot stand gekomen door met z’n vieren net zo lang in de oefenruimte te jammen tot er ‘iets’ gebeurde. En vervolgens net zo lang te schuren en te schaven tot iedereen min of meer blij met het resultaat was. Een puur democratisch en gezamenlijk proces dus. We waren er ook van overtuigd dat dit voor ons de enige manier van werken was.
Toen de toenmalige drummer en gitarist aangaven dat ze die werkwijze (en lijdensweg die het soms ook wel was) niet meer zagen zitten zijn Dirk de Vries (gitaar, samples) en ik individueel aan de slag gegaan en hebben we een album gemaakt met 50% nummers van hem en 50% van mij (“Freakcontrol” uit 1999), die uiteraard wel door de hele band ingespeeld werden.

In de huidige bezetting hebben we die werkwijze gehandhaafd, zij het dat we ook regelmatig in duo’s werken. De meeste nummers worden dus in aanzet door één of twee van ons ‘geschetst’ waarna de andere bandleden hun partijen bijdragen of de reeds geschetste partijen fatsoenlijk inspelen. Daarbij wordt volop gebruikgemaakt van de mogelijkheid om via internet bestanden uit te wisselen.

De basis, ‘aanleiding’, voor een nummer kan heel verschillend zijn, soms een enkele geloopte sample, soms een gitaarriff, soms een baslijn. En in feite volgen we dan hetzelfde procedé als toen we nog met z’n vieren componeerden; net zo lang puzzelen tot alles op z’n plek valt en het voelt als een nummer met bestaansrecht.
Voor deze laatste plaat hebben we uiteindelijk alleen de drums in onze oefenruimte/studio opgenomen en zijn de gitaren en basgitaar door eenieder in de eigen thuisstudio ingespeeld.

De tracktitels bedenken jullie zeker tijdens een avondje doorzakken. Zoals Rök.
Dat klopt wel ongeveer, ja. Als alles gemixt is en het cd-hoesje afgemaakt moet worden, levert iedereen een lijstje met titels in die we dan in overleg op de diverse nummers plakken. Vaak wordt er wel wat geschoven en onderhandeld, maar echt heel belangrijk is het niet. Achteraf had ik het ook prima gevonden om vanaf het eerste album alle nummers gewoon te nummeren.
Overigens zijn niet alle titels lukraak gekozen, soms is het een referentie aan een gebruikte sample of aan een ander nummer waar we ons nummer op vonden lijken. Rök is overigens ook niet geheel willekeurig, we roepen iets dergelijks midden in het nummer (opgenomen tijdens de enige keer dat we met z’n allen in de studio waren).

Jan Akkerman speelt een gitaarsolo op het nummer Chaos Is Law. Ik moet zeggen: een puike rauwe solo. Gaven jullie hem een carte blanche?
Ja, volledig. Ik denk ook niet dat hij zich echt zou laten sturen. Hij heeft een aantal takes gedaan en het daarna wel aan ons overgelaten over wat en hoe we het zouden gebruiken. We hebben uiteindelijk een aantal fragmenten gecombineerd tot deze solo.

Onze lezers willen graag weten waardoor een groep is beïnvloed en waar de bandleden zelf naar luisteren. Ondanks dat ik dit persoonlijk een waardeloze clichévraag vind, stel ik hem namens onze lezers toch maar…
Waar wij naar luisteren is zeer uiteenlopend, zowel per persoon als tussen de bandleden onderling, variërend van metal tot dance tot industrial, new wave en (modern) klassiek. Maar er zijn gemeenschappelijke favorieten zoals Voivod, Ministry, Helmet, Soulfly.

Voor mij persoonlijk zijn vooral jaren 80 en 90 bands invloedrijk geweest: Kowalski, Swans, Talking Heads, Alice In Chains, Gore, Neurosis, maar ook Underworld, Massive Attack, The Orb. En bijvoorbeeld ook Brian Eno en Karlheinz Stockhausen.

Wat kunnen we in de toekomst nog van Kong verwachten?
Ik heb echt geen idee. Waarschijnlijk gaan we eind dit jaar en begin volgend jaar wat optredens doen, maar dat is nog niet zeker. En een volgend album kan ik al helemaal niet voorzien.

Willen jullie nog iets delen met de bezoekers en lezers van Progwereld?
Nee, ik heb al veel te veel gekletst, vrees ik. Nou ja, dat het heel fijn is dat Kong de laatste jaren ook gehoor vindt in de progrockwereld, als we in een hokje moeten passen dan toch dat hokje, wat mij betreft.