Kong Album

Een van de meest bijzondere groepen in Nederland vind ik zonder twijfel Kong. Sinds 1990 leveren ze met tussenpozen van soms enkele jaren keer op keer een opvallend album af. En steevast vrijwel zonder teksten.

Kong kent een bewogen historie. Er waren wisselingen in de bezetting en soms deden ze jaren niets. Dankzij oprichter, drijvende kracht en het enige constante groepslid Mark Drillich, bestaat de groep gelukkig nog steeds. Negen jaar na het album “Stern” en in dezelfde bezetting (we hebben het inmiddels over Kong 3.0.1) verscheen het album “Traders Of Truth”.

Kong gaat er prat op dat geen enkel album gelijk is aan een voorganger, zonder dat het typerende geluid uit het oog wordt verloren. Daarom is het onmogelijk ze een etiket op te plakken. Naast de vertrouwde instrumenten gitaar, basgitaar en drums maken ze vooral gebruik van elektronica en samples. Dat ontaardt niet zelden in een mix van soms kneiterharde, dansbare alternatieve en progressieve rock. Op dit album wordt de koers weer wat aangepast en krijg je wederom geen kans je te vervelen.

Voorheen was gitaar op een Kong-album geen dominant instrument. Dat wordt op dit schijfje ruimhartig gecompenseerd. Je mag gerust spreken van een gitaaralbum. Alleen drummer Oscar Alblas waagt zich niet aan het zessnarige instrument. Kolossale muren van gitaar en metal-achtige riffs worden je deel op Radiance, Hit That Red en Fringing. Daaroverheen en tussendoor hoor je subtiele samples en elektronica. Ik wist niet hoe rap ik mijn luchtgitaar uit de bezemkast moest trekken, want het geheel is nog verrekte dansbaar ook. Kong goes metal is het devies. Knap wanneer je haar na deze drie nummers en tien minuten niet in de war zit.

Ook Rök is verre van ruk en vergt veel van de spieren die je normaal bij het dansen dan wel headbangen gebruikt. Met Mirrorizon en het rustige postrock-achtige Glasslands zijn we beland bij het rustige deel van het schijfje. Maar stilzitten is er niet bij kan ik je verzekeren. De gitaren worden op Ripper weer omgehangen. In veel opzichten doet Kong hier maar ook op Chaos As Law (inclusief de ‘vuile’ gitaarsolo van Jan Akkerman) denken aan Maximum Indifference, waarvan je hier een recensie kunt lezen. Muziek als deze heeft op mij een onweerstaanbare aantrekkingskracht.

In Stray Marks treden samples en elektronica meer op de voorgrond en is er een afwisseling met donkere gitaarpartijen. Volledig instrumentaal is het album niet. In het kabbelende maar absoluut ritmische Flat Earth Sobriety horen we een lastig verstaanbare dialoog tussen een man en een vrouw. Het album wordt met het iets meer dan zes minuten durende Destressed & Unrestrained afgesloten.

Er zijn genoeg mensen die niet warm lopen voor instrumentale muziek. Ik kan daar geen genoeg van krijgen, want niet zelden verknalt (het ego van) een vocalist voor mij de muziek. Ik daag al deze mensen uit om eens te luisteren naar Kong en te beginnen bij dit album. Of Kong ooit de status zal krijgen die ze in mijn ogen verdienen en ik ze gun betwijfel ik. Met “Traders Of Truth” zal de status van bijzonder en uniek in ieder geval behouden blijven.