Een paar maanden geleden kondigde de Italiaanse progband The Watch de release aan van een nieuw studio-album, “The Art Of Bleeding”, nummer acht op rij en de opvolger van “Seven” uit 2017. Informatie over de onderwerpen op het album was beperkt, dus er zat voor mij niets anders op dan naar de bron te gaan en contact op te nemen met de band. Gelukkig had zanger/frontman Simone Rossetti nog wat vrije tijd over en was zo vriendelijk om snel en positief op mijn verzoek te reageren. Een interview per e-mail.

Laat me je eerst vragen hoe het met je gaat. COVID heeft een enorme impact gehad op iedereen, vooral een hardwerkende tourband zoals jullie. Hoe heb je het overleefd, zowel vanuit gezondheids- als financieel oogpunt.

Het gaat goed met me, bedankt voor het vragen. Persoonlijk was het een heel moeilijke periode vanuit elk gezichtspunt, zoals voor de meeste mensen. Gelukkig was het leven in een dorp in de Alpen gemakkelijker dan voor de andere bandleden, bijvoorbeeld in een stad (Milaan) waar afstand houden of gewoon veilig toegang hebben tot voedsel moeilijker was.

Financieel is het nog steeds moeilijk voor professionele muzikanten. We zijn natuurlijk hard getroffen door alle beperkingen. Als de overheid ons zou behandelen als sommige andere bedrijfstakken dan zou het een stuk makkelijker zijn.

Tegenwoordig wordt de markt overspoeld met albums die zijn geschreven, bedacht en geïnspireerd door de pandemie. Geldt dat ook voor “The Art Of Bleeding”?

Ik kan me voorstellen dat er schrijvers zijn die deze ongelooflijke tijden willen beschrijven. Nee, dat is niet het geval met “The Art Of Bleeding”. Laten we zeggen dat de enige impact die de pandemie op mijn schrijfproces had, was dat ik veel meer tijd had dan normaal. Dus ik kon me echt concentreren op iets dat ik altijd al wilde doen, een conceptalbum schrijven.

Zou je ons door het proces van het schrijven en opnemen van het nieuwe materiaal kunnen leiden. Waren de nummers al vooraf geschreven of zijn ze organisch geëvolueerd?

Meer dan ooit werkten we op afstand, maar dat was niet veel anders dan op de andere albums. Ik schrijf de meeste muziek en werk aan arrangementen met ieder van de anderen, afgezien van toetsenpartijen die zoals gewoonlijk grotendeels door mijzelf werden gespeeld en gearrangeerd.

Klopt het dat de rol van toetsenist Valerio De Vittorio zowel op het podium als qua composities en voor het algehele geluid, steeds groter wordt?

Welnu, op het podium, waar vooral Genesis-nummers worden gespeeld, zijn keyboards het belangrijkste. De studiokant is totaal anders, zoals ik al eerder zei. Op dit album heeft Valerio één nummer bijgedragen, Black Is Deep, dat ik ook erg goed vind. Maar afgezien daarvan verzorg ik het meeste toetsenspel en de arrangementen. En dat is natuurlijk omdat ik de meeste muziek schrijf, altijd al. Afgezien hiervan staat op het album ook een nummer van Nick Magnus, Howl The Stars Down, wat een juweeltje voor mij is en ik vond het een leuk idee om een ​​andere versie voor ons album op te nemen.

Er is heel weinig informatie beschikbaar over de onderwerpen op het nieuwe album, behalve dat het een conceptalbum is rond het idee van louterend geweld. Heel intrigerend, maar zou je het nader kunnen uitleggen.

Het belangrijkste onderwerp van het verhaal is geweld, iets dat we allemaal verafschuwen, maar het maakt ook deel uit van onze aard als mens en als je om je heen kijkt, is het er nog steeds heel vaak. We willen onszelf en onze families in mooie, veilige huizen houden, vrij van geweld, maar dan gaan we vervolgens allemaal zitten en kijken hoe James Bond mensen vermoordt en dingen vernietigt omdat het opwindend is.

Er is tegenwoordig veel agressiviteit in onze samenleving. Het geweld van vandaag kan veel subtieler en verborgen zijn dan het rauwe geweld uit de oude geschiedenis. Bijvoorbeeld de manier waarop mensen verwachten alles meteen te hebben en er geen geduld meer is om dingen van nature te laten gebeuren. We willen dat alles sneller gaat omdat we meer uit alles willen halen. Dat is een ongezonde vorm van geweld.

Het nieuwe geluid lijkt minder gitaar- en meer keyboard georiënteerd.

Ja, het kwam er zo uit, een beetje meer elektronisch. Maar in onze muziek zijn toetsen, orgels, piano’s, Mellotron en verschillende analoge synthesizers altijd de hoofdstructuur van muziek geweest en de rest is eromheen gebouwd.

Waarom heb je de bonusschijf met nieuwe versies van oudere nummers toegevoegd? Om te functioneren als introductie tot de band of als voorbeeld van hoe de muziek is geëvolueerd? Let wel, heerlijk om die bekende nummers weer eens te horen, ze hebben niets van hun kracht verloren.

Ik zou zeggen: beide. Het is geweldig dat mensen die ons niet vanaf het begin kennen een manier hebben om meer over onze muziek te ontdekken. Ik ben trots op al onze albums, er zijn er niet zo veel omdat we allemaal ons best hebben gedaan om op elk album het allerbeste uit onszelf te halen, totdat we helemaal tevreden waren. Dus er trots op zijn is waarschijnlijk een natuurlijk gevolg.

Je was de constante kracht achter de band, speelt fluit, percussie en keyboards, maar was ook de leadzanger en frontman. Heb je het naar je zin, in de schijnwerpers?

Ja, dat is waar en het is het natuurlijke resultaat van mij als muzikant. Muziek is mijn leven en ik hou van alle kanten van het muzikant-zijn, van live-optredens tot het werk in de studio, twee totaal verschillende werelden, waar ik allebei van hou.

Heb je speciale oefeningen voor je stembanden? Ik kan me voorstellen dat je stem na 2,5 uur spelen wel behoorlijk vermoeid raakt.

Ik heb in het verleden niet al te goed voor mijn stem gezorgd, ik zou meer moeten oppassen, met de jaren. Ik doe geen specifieke oefeningen, ik moet gewoon zoveel mogelijk uitgerust zijn en niet verkouden worden, dan is mijn stem in orde. Soms is rusten niet zo gemakkelijk, zeker niet als we op tournee zijn, dus ik probeer in dit opzicht mijn best te doen, door bijvoorbeeld te slapen wanneer ik maar kan.

Op tour werk je samen met je zoon Mattia. Peter Gabriel toerde met zijn dochter Melanie, Steve Hackett speelt af en toe met broer John en schoonzus Amanda. Hoe is het om met je zoon in een band te zitten?

Natuurlijk is het erg leuk. We wonen niet samen, dus het is een manier om samen te doen wat we leuk vinden. Het is anders dan bij elkaar blijven in onze vrije tijd, dus het is nog interessanter om dit soort teamwerk te ervaren met iemand uit je eigen familie.

Soms heb ik het gevoel dat je het slachtoffer bent van je eigen succes door Genesis-dingen te spelen. Wat is je visie daarop?

Haha, dat zou ik niet durven zeggen. Het is heel eenvoudig: ik hou van Genesis-muziek en het is een grote eer om het op het podium te mogen spelen. Voeg daaraan toe dat ik hiervoor betaald word en je kunt begrijpen wat voor geluksvogel ik me voel. Ik denk dat, als je het leuk vindt wat je doet, alles oké is; de dag dat ik niet meer met de jongens op tournee wil, is de dag dat ik stop met deze kant van The Watch.

Enigszins in lijn met mijn vorige vraag, ik heb soms het gevoel dat het prog-publiek erg conservatief is en minder waardering heeft voor authentiek/origineel materiaal. Wat is jouw mening?

Jazeker, dat is zo. Maar ik denk dat het normaal is. En je kunt deze conservatieve benadering in de meeste kunstgebieden zien. Denk maar aan films, hoe vaak horen we niet over de een of andere remake van beroemde films. Als mensen van iets houden, willen ze die gevoelens opnieuw beleven. Ik vind dat prima en ben in elk geval blij met hoe onze muziek wordt ontvangen. We krijgen elke dag veel feedback over hoe onze muziek mensen een goed gevoel geeft, soms zelfs uit kleine landen over de hele wereld, dat je Google nodig hebt om te checken waar ze zich bevinden op de aardbol. Hierdoor voel je je ergens onderdeel van en dat is gewoon geweldig.

De nieuwe tour staat gepland voor oktober, ook breng je een bezoek aan de Boerderij in Zoetermeer. Wordt het een gemengde setlist van The Watch-originelen en Genesis-nummers of vooral dat laatste?

Het wordt onze ‘The Watch plays Genesis A prog Journey 1970-76’, de show die we moesten onderbreken na het eerste concert in Duitsland in februari 2020 vanwege de pandemie. Het is vooral Genesis-muziek, zoals je kunt raden door de titel.

De nieuwe tour bevat opnieuw liedjes uit het Genesis/Gabriel-tijdperk, heb je ooit overwogen om het Collins-tijdperk te verkennen? Interessant om te horen hoe Genesis zou klinken met Gabriel als solozanger!

Hahaha, we spelen tijdens deze show twee nummers van “A Trick Of The Tail”. Ik hou van Genesis na het vertrek van Gabriel, dus waarom niet. Zeker als ik de partijen van Collins kan zingen natuurlijk. We hebben het in het verleden gedaan door wat dingen van “Duke” te spelen, een album dat ik persoonlijk erg goed vind. En we hebben erg genoten van het resultaat.

Naast mijn vorige vraag een speciaal verzoek van een echte fan: als je ooit besluit om Collins-dingen te spelen, zou je dan Mad Man Moon van “A Trick Of The Tail” kunnen toevoegen. Genesis zelf heeft dit stuk nooit live gespeeld, te moeilijk naar ik aanneem.

Hahaha, deze hebben we in het verleden ook wel eens gespeeld. Het probleem is dat sommige muziekpartijen gewoon meer dan moeilijk te spelen zijn. Sommige nummers klinken geweldig op plaat, maar zijn niet zo perfect als je in de studio probeert om ze live te spelen. Maar ik ben het helemaal met je eens, dat nummer is geweldig. Ik denk dat het een goed voorbeeld is van het geweldige en unieke vermogen van Tony Banks om muziek te schrijven.

Dat gezegd hebbende, nooit moe van het spelen van andermans muziek?

Natuurlijk, toen ik jong was, in verschillende bands. Ik heb toevallig verschillende muziekgenres gezongen en gespeeld. Ik wilde dat ik op een dag iets van The Beatles kon spelen, wie weet.

Nog kans op een nieuw live-album? “The Watch Live” dateert uit 2009 en live zijn jullie op je best.

Wie weet, misschien in de toekomst. We zouden in mei veel meer van ons eigen werk in België moeten kunnen uitvoeren en dat zal worden opgenomen. Laten we afwachten wat er gebeurt.

Nog een laatste opmerking of bericht voor de bezoekers van onze site?

Ga met ons mee op deze reis, “The Art Of Bleeding” en neem de tijd om goed te luisteren zoals je dat vele jaren geleden gewend was.

Ik hoop jullie allemaal te zien in De Boerderij, een bijzondere plek voor ons en altijd heel fijn om daar op te treden.

Bedankt Alex en alle lezers voor jullie aandacht en tijd.