Arx AtrataAlbum

Twee jaar na het verschijnen van “Oblivion” verschijnt het nieuwe album “Spiritus In Terra” van het eenmansproject Arx Atrata. Dat het echt een eenmansproject is wordt duidelijk nadat ook de identiteit van de muzikant bekend is geraakt: de uit Nottingham (UK) afkomstige gitarist Ben Sizer. Een korte kennismaking met hem kunt u hier vinden.

Nog steeds staat de muziek van Arx Atrata in een uiterste hoekje van onze rijke bibliotheek. Immers, de knetterharde vocals en de ongepolijste doom-death metal vergt absoluut het uiterste van onze lezers en wellicht is een recensie van het album meer gerechtvaardigd op een site als Lords Of Metal of Zware Metalen. Maar deze instanties hebben de band tot op heden volledig gemist. En omdat deze recensent wederom wordt geraakt door de muziek van de Britse band, ligt er een schone taak om de bekendheid van Ben Sizer en zijn project Arx Atrata te bespoedigen.

Er zijn slechts 500 exemplaren van het nieuwe album gedrukt en ik heb daar nummer 57 van in handen getuige de notering op de achterkant van het digipack. Ik besluit dit voor het eerst maar eens in een rustige omgeving te beluisteren en dat is maar goed ook. Ben Sizer maakt  –over de zang valt te twisten – doom metal met een toets van blackgaze die vooral melodieus, melancholisch en meeslepend is. Zijn toetsen zijn opvallend catchy te noemen en het gitaarwerk is zoals het genre het betaamt dromerig, weemoedig en soms mysterieus. Neem bijvoorbeeld de melodie in Hiraeth, die meeslepend en aantrekkelijk is. Maar dat is niet het enige nummer dat aantrekkelijk is door de melodie, zo zijn er nog veel meer te vinden op het album. Centraal staat de gecompliceerde maar vooral ook drukke riffs die uitvloeien in wall of sounds de die telkens terugkomen in de zeven tracks op dit album. De intro van The Traveller is tranentrekkend mooi, maar dat geldt eigenlijk ook voor tracks als The Barrow en de titeltrack van het album. Hier voel ik toch echt de invloed van een band als My Dying Bride.

Het enige waar ik enige moeite mee heb is de zang. Die hoort onherroepelijk bij de muziek van Arx Atrata en ik ga in deze recensie absoluut geen pleidooi voeren om die in toekomstige releases te laten vallen, maar ik weet zeker dat ikzelf compleet verliefd zou worden op de muziek wanneer de harsh vocals komen te vervallen. De zang van Sizer wordt namelijk niet bijzonder sterk, maar vooral ook onverstaanbaar gebracht en zorgt er wellicht ook voor dat de muziek niet echt doorbreekt tot een groter publiek.

Zoals u begrijpt zijn er natuurlijk productionele grenzen aan deze release. Die 500 exemplaren staan natuurlijk niet voor een dure mix en mastering door een topproducent in de metalwereld. Sizer heeft alles zelf geproduceerd en gemixt en dat is op sommige momenten ook te horen. Het is niet overal dynamisch en je kan goed horen dat sommige instrumenten uit de computer komen. Maar geloof mij, in mijn ervaring als recensent ben ik al veel erger tegengekomen. Al met al is dit een cd die de fan van bands als Agalloch, Falloch, Winterfylleth en My Dying Bride echt eens moeten checken.

Ruard Veltmaat