Big Big TrainAlbum

Big Big Train (BBT) heeft recent een nieuw hoofdstuk toegevoegd aan het al behoorlijk arsenaal aan video releases over de afgelopen jaren. De titel van de nieuwe live album is “Empire”…

Dat is geen toeval: natuurlijk verwijst de titel naar de locatie, maar daarnaast komt het woord ook voor in de tekst van Theodora in Green And Gold (re-makers of empire) en verwijst naar zowel het Romeinse als het Britse (keizer)rijk. Het gaat hier om een blu-ray/2cd set met een 16 pagina boekje, opgenomen in het Londense Hackney Empire op 2 november vorig jaar tijdens de tournee door het Verenigd Koninkrijk. Het nieuwe album bevat twaalf nummers en duurt ongeveer twee uur. Er is al een voorproefje uit, het nummer Winkie is al enige tijd op YouTube te bewonderen.

Ik was enigszins kritisch ten tijde van de verschijning van het vorige live album, “Reflectors Of Light”. Hoewel zeker niet slecht, kon het hoge niveau waar de band voor staat zowel op hun studioalbums als tijdens optredens, niet waargemaakt worden. Dat lag niet zozeer aan de band en zijn muziek, maar wel aan de keuze van locatie, cameraposities en een reeks andere technische uitdagingen. Daarvan is nu gelukkig geen sprake, de productie is aanmerkelijk verbeterd, er is blijkbaar geleerd van de fouten uit het verleden.

We worden deze keer verwend met prachtige, heldere close-ups van alle individuele muzikanten. Het aantal cameraposities is niet alleen vergroot maar ook verbeterd: we krijgen shots voorgeschoteld van dichtbij en veraf, hoog vanaf het balkon, vanaf de zijkant van de zaal en vanaf zij- en achterkant van het podium. En het zijn zeker niet alleen vaste (onbemande) camera’s die het werk doen. Mede daardoor zijn de details zoals handen, instrumenten, gezichten en emoties nu veel beter zichtbaar.

Videobeelden worden over de live band heen geprojecteerd of ernaast, soms overlopend: het maakt het geheel veel dynamischer. Deze splitscreen beelden zorgen ervoor dat onder andere Hedgerow, Winkie en met name Brave Captain nog beter uit de verf komen. Dat laatste nummer is trouwens hard op weg naar een neo-klassieker status binnen het oeuvre van de band. En die dynamiek is geen luxe bij een overwegend statische band als Big Big Train. Met uitzondering van de bijzondere mimiek/motoriek van zanger David Longdon en in mindere mate gitarist Rikard Sjöblom en de extraverte drummer Nick D’Virgilio (NdV).

De beeldregie is rustig, geen MTV (bestaat dat nog?)-achtige toestanden, gelukkig maar. Regisseur Tim Sidwell moet een kenner zijn van de muziek van Big Big Train: altijd is de juiste muzikant in beeld, nu zijn voor de eerste keer ook de blazers goed in beeld te zien. Die laatsten zijn gehuld in Peaky Blinders-achtige kleding met dito caps, hopelijk zonder scheermesjes.

Wat ook goed in beeld is gebracht zijn de smaakvolle, vingervlugge bijdragen van toetsenist Danny Manners, de vlotte charmante verschijning van violiste/zangeres Rachel Hall, en niet in de laatste plaats de allesbepalende gitaarcapriolen van Dave Gregory. Wat zullen ze allemaal gemist worden. Want recent bleek dat dit optreden het laatste was met het hiervoor genoemde drietal.

Maar niet getreurd, wat overblijft is de kern van BBT, extra goed te zien op de nieuwe video: de relaxte houding en soepele polsen van Nick D’Virgilio, de trotse, glinsterende ogen en fabelachtige vocalen van zanger/blikvanger David Longdon (Homesong), rots in de branding achter de basgitaar en pedalen, oprichter/componist Greg Spawton en de veelzijdigheid en virtuositeit van de Zweedse gitarist/toetsenist/zanger Rikard Sjöblom. Ze vormen de basis van de band die met dit document van eeuwigheidswaarde de plaats aan het prog-firmament nog verder verstevigd heeft

Dit kernkwartet zal eind 2020/begin 2021 wederom de studio in gaan om een nieuw album op te nemen. Het streven is om dat nieuwe album nog voor de volgende zomer uit te brengen, op tijd voor, hopelijk, nieuwe liveshows. Al eerder werd aangekondigd dat speciaal voor die liveshows van 2021 toetseniste Carly Bryant en gitarist Dave Foster zich bij de BBT-liveband zullen voegen, de identiteit van een nieuwe violist zal binnenkort eveneens onthuld worden.

Het geluid kan alleen maar door het woord ‘super’ worden omschreven. Complimenten aan Rob Aubrey, vaste geluidstechnicus, studio- en zaalmixer van de band en soms ook wel het achtste lid genoemd. Hij was verantwoordelijk voor opname en mix. Vooral de harmoniezang, vaak vierstemmig, klinkt briljant. Het zorgt er en passant ook voor dat de aan- en afkondigingen van Longdon veel beter te volgen zijn dan live in de zaal.

De beeldregistratie van het optreden in Londen zorgt voor menig kippenvelmoment, ik pik er een paar uit: de videobeelden van de hond in Hedgerow en de ontroerende reactie daarop van Longdon. De megafoon/radiostem van NdV tijdens Winkie over de heldenrol van een duif in oorlogstijd. Het formidabele zangduo Longdon/D’Virgilio tijdens de akoestische intro voor The Florentine. De beelden van het Big Big Train Brass Ensemble, geconcentreerd aan het werk tijdens Voyager.

Toegift meesterwerk East Coast Racer is de enige klassieker die de ‘cut’ overleefd heeft van de setlist. Rum een kwartier hoogstaande prog met hemelse vocalen, het blazerskwintet met zijn karakteristieke en geluidsbepalende rol, aangevuld door dwarsfluit en viool. De dertien man sterke groep musici neemt dankbaar het applaus van het uitzinnige publiek in ontvangst.

En zo kan ik nog wel even doorgaan, er zijn voorbeelden te over. Dit is een indrukwekkend document van een topband in optima forma, niet alleen voor hen die het geluk hadden erbij te zijn geweest, maar ook en vooral voor hen die (nog) geen getuige konden zijn. Aanrader.