Riis, Bjorn (Support Oak)Concert

Foto’s Björn Riis: Ard van den Heuvel

Oak

Het was lang geleden dat ik naar een concert ging om het voorprogramma. Meestal is een voorprogramma iets dat je voor lief moet nemen en je soms ook enorm positief kan verrassen. Op deze Noorse avond in De Boerderij werd de support verzorgd door Oak. Hun laatste plaat “False Memory Archive” was met stip mijn beste album van 2018. En nog steeds beluister ik het album wekelijks.

Support: Oak

Het feit dat het album bij geen enkele Progwereld collega in het jaarlijstje voorkwam, deed me twijfelen aan mezelf. Ik ga er maar gewoon vanuit dat zij het album nog niet op de juiste waarde hebben kunnen schatten. De muziek van Oak is een mix van artrock, pop en progressieve rock. Hun stijl is best eigenzinnig en dat waardeer ik enorm. Die eigenzinnigheid werd direct bevestigd doordat de band aftrapt met het prachtige The Lights. Echt geen voor de hand liggend nummer om live te spelen en al helemaal niet om mee te openen. Het heeft een langzame opbouw, met veel sfeer en ik kan me ook voorstellen dat hij wat vreemd overkomt als je hem voor het eerst hoort. In de bijzonder goed gevulde zaal (ook boven was open) kon je een spelt horen vallen.

Zanger Simen Valldal Johannessen heeft een uniek stemgeluid dat hier perfect tot uiting kwam. In de lage regionen klinkt hij mooi warm en ook als hij moet aanzetten heeft zijn stem een bijzonder fijn randje. Verder speelt hij toetsen, bongo’s en ook zijn handklappen worden knap ingezet. Na dit knappe staaltje muziek maken schakelde het gezelschap over op een aantal nummers van het eerste album “Lighthouse”. Fire Walk With Me! Kreeg een prachtige uitvoering, evenals het gedragen Perceiving Red.

Helaas kwam het pakkende Home (album: “Lighthouse”) een stuk minder sterk uit de verf. Het refrein, toch wel het hoogtepunt van het nummer, kwam wat rommelig over en de licht aangepaste melodie maakte het nummer niet beter. Ook Claire De Lune (album: “False Memory Archive”) kende live een veel mindere versie. Simen Valldal Johannessen besloot het heerlijke refrein in een hogere toonsoort te zingen en dat pakte niet goed uit. Jammer, want het behoort tot de sterkste songs van het album. Gelukkig klonken False Memory Archive en The Sea als een klok. Aan de podiumprestatie moet met name Simen Valldal Johannessen nog wel wat werken. Zijn interactie met het publiek verliep wat moeizaam (en als je een mop durft te vertellen, moet je heel zeker zijn dat ie echt leuk is). Maar muzikaal losten ze mijn hoge verwachtingen bijna helemaal in. Echt een band voor de toekomst, houd ze in de gaten! En mocht je “False Memory Archive” nog niet gehoord hebben… Plaat van het jaar 2018!

Björn Riis

Speciaal voor dit optreden had ik de albums van Björn Riis weer uit de kast gehaald en beluisterd. Stuk voor stuk pareltjes. Daarom was ik ook zo blij met de grote opkomst. Deze muziek verdient dat. Riis is al lang niet meer bekend als ‘de gitarist van Airbag’, maar heeft met zijn solocarrière zeker net zo veel naam gemaakt.

Björn Riis (foto: Ard van den Heuvel)

Hij had een sterke band om zich heen verzameld met daarin Airbag drummer Henrik Bergan Fossum, Wobbler bassist Kristian Hultgren, Ole Michael Bjørndal (Oak) op gitaar en Simen Valldal Johannessen (Oak) op toetsen. Ze speelden als een hecht collectief met veel spelplezier. In ruim anderhalf uur werd het ene prachtnummer aan het andere geregen.

Er werd afgetrapt met When Rain Falls en Icarus van zijn laatste album “A Storm Is Coming”. Beide stonden als een huis. De nummers krijgen live nog iets meer pit en dat pakt erg goed uit. The Chase vind ik één van de beste tracks van “Lullabies In A Car Crash” (2014). Het heeft een prachtige opbouw met een mooie gitaarsolo als ontlading tegen het einde. Ook live bezorgde het mij kippenvel. Een ander hoogtepunt vond ik het ronduit swingende Getaway van “Forever Comes To And End”.

Björn Riis is niet direct de beste zanger in het genre, maar hij weet heel goed wat hij wel en niet aan kan en laveert daar heel goed tussenin. Zijn stem heeft iets bluesy en live blijft hij moeiteloos overeind. Gelukkig speelde hij ook twee nummers van Airbag waaronder het sterke The Greatest Show On Earth.

Door pijnlijke knieën heb ik de laatste twee toegiften moeten missen, maar het was een heerlijk Noors avondje met twee sterke optredens! Met een grote grijns om mijn mond en met de LP van “False Memory Archive” (op oranje vinyl!) onder mijn arm verliet ik De Boerderij. Takk for alt!

Björn Riis (foto: Ard van den Heuvel)