Broers + Klazinga

Second Thoughts

Info
Uitgekomen in: 2024
Land van herkomst: Nederland
Label: Red Icons Recordings
Genre: symfonische rock, progressieve rock
Website: https://broersklazinga.com/

 
Tracklist
Prelude – Sons of God (2:12)
Wait for Sleep (8:50)
Countess’ Grief (2:23)
The Mirror (5:02)
Forgotten (6:12)
No One Left To Blame (4:14)
Delusional (10:11)
The Test Of Time (7:00)
Shame (4:07)
Read Me (7:49)
Iconoclast (6:06)
Jacob Broers: toetsen
Gerben Klazinga: toetsen, aanvullende gitaar, basgitaar, drums
Mark Smit: zang

Met medewerking van:
Mark Bogert: gitaar
Nadine Pruim-Bogert: zang op The Mirror en Forgotten
Samantha Ras: achtergrondzang op Iconoclast
Jeremy van Haastert: gitaar en basgitaar
Second Thoughts (2024)
Burdens of the Mind (2021)

In 2021 bliezen Broers + Klazinga me omver met hun debuut, “Burdens of the Mind”. Ik duidde die cd als symfonische rock met een vette knipoog naar de jaren 70. Nu, drieënhalf jaar later, zijn ze terug met de opvolger. Op “Second Thoughts” is het opnieuw symfonisch smikkelen en smullen geblazen.

Maakte het duo bij de eerste cd nog gebruik van de diensten van een tiental andere muzikanten, op “Second Thoughts” is behoorlijk gesneden in het personeel. Mark Smit maakt nu vast onderdeel uit van de band en het gitaarspel is bijna geheel in de vertrouwde handen van Mark Bogert. Nadine Pruim-Bogert zingt ook op twee nummers en Jeremy van Haastert speelt gitaar op een nummer. Dit draagt zeker bij aan een veel homogener bandgeluid.

In het interview dat ik met het trio had, leggen ze uit wat de toegevoegde waarde is van Smit. Hij schreef een groot deel van de teksten en zingt, uiteraard. Dat doet  hij prima, hij klinkt overtuigender dan op de eerste cd. De subtitel van de cd (of de band) is ‘And Then There Were Three’, wat uiteraard ook een verwijzing is naar de gelijknamige cd van Genesis.

Broers + Klazinga steken hun bewondering voor Genesis toch niet onder stoelen of banken, zo zijn ze helemaal weg van “Seconds Out”, wat dan weer een beetje terugkomt in de cd-titel. De invloeden van die superband zijn dan ook niet van de lucht. Het kan niet anders dan dat we ook Knight Area terug horen, met zoveel oud-leden van dat Nederlandse gezelschap.

Broers + Klazinga hebben stappen gezet. De muziek klinkt meer gerijpt, heeft meer diepgang en er is meer samenhang tussen de nummers. Zwakke momenten zijn er eigenlijk niet. Vanaf instrumentale opener Prelude – Sons Of God, met bijzondere klanken, zuigt het gezelschap je de pure symfonische rock in om je pas na een dik uur weer los te laten. Vette powerchords domineren op de achtergrond het geluid en de daaroverheen gedrapeerde solo’s op gitaar en toetsen zijn bijna niet te tellen en vaak om je vingers bij af te likken. Het toetsenspel is zoveel rijker en voller geworden. Broers en Klazinga verdelen de buit op de klavieren en het plezier spat van de toetsen af.  Bogert is als vanouds in vorm, messcherpe solo’s wisselt hij af met meer subtiele bijdragen. Het gitaarwerk heeft op deze cd ook een enorme facelift gekregen. Smit kleurt het geheel verder in en weet zijn inbreng te doseren, wat hem op een dikke voldoende komt te staan.

Wait For Sleep is tekenend voor de muziek op deze cd. Tempowisselingen, goede zangpartijen, flink wat power en ronduit uitbundig solowerk wisselen elkaar af. Countess’ Grief is als ballad met fluittonen een mooie tegenhanger. Prachtig is ook The Mirror met een afwisseling tussen vurigheid en ingetogenheid, Pruim raakt met haar zang de gevoelige snaar.

Na het rechttoe rechtaan uptempowerk van Forgotten biedt het lange Delusional weer veel fraais. Via tokkelgitaar, uitbarstingen op gitaar, een Genesis-toetsensolo en razendsnelle solo’s werkt het nummer toe naar een volle bak gespeeld slot, vol met Mellotronkoren. Een mooi Steve Rothery-gitaartje markeert de rustige start van The Test Of Time, dat ook weer een bombastisch vervolg krijgt, met rondfladderende toetsen en Bogert die niet kan stoppen met soleren. Het toetsenwerk staat centraal op het behoorlijk klassiek klinkende Shame, het is dan ook een bewerking van Cantate Domino van Monteverdi.

Verwacht geen vernieuwende elementen bij Broers + Klazinga en dat is ook helemaal niet nodig. Want dit is zo verschrikkelijk goed gedaan – dit wat allemaal wel al eens eerder is gedaan – dat “Second Thoughts” geen seconde verveelt. Sterker nog, het is soms even naar adem happen, bij het beluisteren van zoveel moois. Deze zo vertrouwd klinkende onverdunde symfo-olie voelt als een weldadige balsem op de huid.

Send this to a friend