Built For The FutureAlbum

In 1949 bracht George Orwell zijn legendarische dystopische roman “1984” uit. Zijn blik op de toekomst is in de jaren die volgden griezelig dichtbij gekomen. Het boek werd tevens voer voor heel wat film- en kunstuitingen. De twee mannen achter de Amerikaanse band Built For The Future (B4TF) besloten het idee van dit boek als uitgangspunt te nemen, maar er dan 100 jaar bij op te tellen. Hoe ziet de wereld eruit in 2084? Het zal je niet verbazen dat ook hun blik op de toekomst weinig rooskleurig is. Er staat ons nog heel wat te wachten.

Ten opzichte van het vorige album “Brave New World” heeft het duo zich versterkt met een echte drummer. Deze Lalo drumt prima en geeft de muziek direct meer body. De basis van de muziek is nog altijd een flinke muur van gitaarriffs en donkere toetsentapijten. Invloeden van het trio van Rush zijn nergens ver weg. Ik vind het een nadeel dat B4TF de neiging heeft om zo de composities helemaal dicht te timmeren. Zo verlopen de eerste drie tracks in de basis behoorlijk gelijk en ben je na een kwartier al redelijk murw gebeukt.

Het is niet alleen de basis die behoorlijk intens is, dit geldt ook voor de zanglijnen. Neem een nummer als Argot. De zang is hier bijna repetitief en wordt als een soort mantra over je heen gestort. Het stuwt maar voort. Het kan je, als je er helemaal in positieve zin in zit, helemaal meesleuren. Maar het kan ook gaan storen. Daar heb ik persoonlijk meer last van. De muziek maakt het meest indruk wanneer de toetsen op de voorgrond treden en een filmisch karakter krijgen, zoals in het afsluitende 101.

Gelukkig kan het gas er af en toe ook even af. Zo verloopt Proletariat min of meer als rustpunt op het album. De opbouw is hier erg goed gelukt en sleept je langzaamaan mee in het geheel. Ik had meer nummers als dit kunnen waarderen.

Het concept op “2084: Heretic” is bijzonder goed geslaagd. De muziek draagt bij aan het benauwende toekomstbeeld. Bij vlagen doet het me denken aan het vertellende van Queensryche’s “Operation: Mindcrime”, maar ik mis een stukje balans, net als pakkende melodieën. Dit maakt het album intens en topzwaar. Als dat bij je past, dan moet je dit album zeker uitproberen. Ik verlang zelf meer terug naar de donkere progpop van het debuutalbum “Chasing Light”.