Donner Album

Donner is de naam van het project van de Noorse alleskunner Jacob Holm-Lupo. Dit is zijn tweede album voor het al even Noorse label Apollon na het debuut “Hesitant Light”. Holm-Lupo is ook bekend van White Willow en The Opium Cartel, bands die op deze website vaker voorbij komen. Met Donner doet hij echter een afwijkend en best bijzonder kunstje.

“The Van Gennep Gap” is vernoemd naar de Franse etnograaf Arnold van Gennep, schrijver van het etnografische standaardwerk “Les Rites De Passage” (1901). In dat boek beschrijft Van Gennep, die in Frankrijk de naam van zijn Nederlandse moeder aannam, de stadia die iemand in een maatschappij doorloopt van de ene status naar een hogere. De tussenfase, de liminaire of overgangsfase, is zijn bedenksel.

Holm-Lupo woont in Grenland, een dichtbevolkt stukje Noorwegen, waarin kleinere kernen langzaam naar elkaar groeien, met veel buitenwijken tot gevolg. Ook Noorwegens grootste industriegebied, Haerøya, is er te vinden. Dat lijkt somber, maar Holm-Lupo vindt het juist een erg mooi gebied. Op dit album probeert hij de schoonheid ervan in muziek te vatten. Daarbij gaat het vooral over de onverwachte plekjes en momenten, die ontstaan in de overgang (daar heb je hem) van het ene plekje naar het andere.

Nou ja, heel verhaal voor, uiteindelijk, een instrumentaal album vol filmische muziek die heen en weer schiet tussen verstilde ECM-jazz en knetterende synthwave, met hier en daar een mooie gitaarsolo op de koop toe.

De plaat begint en eindigt met Soliloquy, een pianoballade met geluidseffecten. Tussen die twee stukken zitten nog tien korte composities die allemaal elektronische muziek gemeenschappelijk hebben. Downtown After Dark is pure synthwave, The 7-11 Ice Cream Trek is funk, Grey Skies Over Stridsklev is van die typisch Scandinavische omfloerste jazz, I Saw Bright Lights Above The Hills zou niet misstaan op de soundtrack van “Blade Runner”, Kebab Cowboys is een semi-komische pastiche van oosterse muziek en zo val je van het ene genre in het andere. Dat laatste stuk daargelaten zijn het allemaal fraaie composities, waar je dat landschap dat Holm-Lupo probeert te verbeelden er graag bij zou zien.

Want dat is natuurlijk het euvel; Je kunt je liedje wel Mists Of Frierfjorden noemen, maar de luisteraar gaat toch nooit die beelden voor zich zien die jij als maker erbij hebt. Wat moet ik met een titel als Starring Wing Hauser? Wing Hauser is een Amerikaanse acteur die speelde in een aantal beroerde films, naast zes afleveringen van Beverly Hills 90201. Je zou het liedje best kunnen opvatten als een versie van het thema van die serie, maar slaat dat ergens op? De luisteraar kan er zijn eigen beelden bij verzinnen, maar heb jij er daarvoor zo je best op gedaan? Ik denk het niet.

Dat maakt van “The Van Gennep Gap” weliswaar een zeer sfeervol album, maar het is toch ook wel een beetje los zand, en echt prog is het niet, al lijkt de gitaarsolo in Rose Clouds Of Haerøya of een thema van David Gilmour. Deze muziek heeft meer te maken met The Human League of, met een beetje goeie wil, met Tim Bowness’ nieuwe plaat “Powder Dry”. Iets te wijdlopig, iets te weinig diepgang, iets te vlak. Leuk, maar niet essentieel.