DOOLAlbum

Groots was de aankondiging, groots is de aandacht, al lang voordat het grote publiek kan luisteren naar de nieuwe plaat van DOOL. Dat suggereert dat DOOL langzaam maar zeker binnen het medialandschap tot epische proporties is uitgegroeid . Kan de band van Raven van Dorst die verwachtingen waarmaken?

Vier jaar na “Summerland” komt de Nederlandse band met een nieuw, tekstueel persoonlijk album voor Van Dorst. Voor alle duidelijkheid, muzikaal gezien zijn de overige muzikanten van onschatbare waarde. Na het vorige album is het team intact gebleven, op drummer Mischa Haring na, hij is vervangen door Vincent Kreyder (onder andere The Vision Bleak). Wat snel opvalt bij de eerste beluistering, is dat de band in het verleden vooral leunde op doomrock en dat de aandacht op dit album lichtelijk verschoven lijkt naar dark rock en zelfs progressieve rock. Dat kunnen we alvast verklappen.

“The Shape Of Fluidity” draait om thema’s als verschillende soorten verandering: fysieke en psychologische en de veranderende wereld om ons heen. Vocalist Van Dorst stelt daarin verschillende vragen over hoe de invloed daarvan is op ons, de geliefden om ons heen en de maatschappij. Hoe blijven we onszelf in een wereld die zo ontzettend veeleisend en agressief is ten opzichte van het individu? We moeten vloeibaar zijn als water om onszelf door deze oceaan van mogelijkheden en onzekerheden te loodsen.

Ben je een liefhebber van gitaarmuziek, dan is dit een cd die je niet links mag laten liggen. Negen sterke nummers die minimaal hetzelfde cijfer als waardering verdienen, er springt geen nummer uit dat minder aanspreekt. Venus In Flames is de opener van het album en laat de luisteraar langzaam wennen aan het vernieuwde, optimistische geluid van de band. Drie gitaristen gaan hier ongeremd uit hun dak en dat geeft een volle productie, maar stoort nergens. De bas en de drums zorgen voor een stabiel ritme, waardoor de gitaren bijna automatisch (zoals bijna in elk nummer) de aandacht naar zich toetrekken. Het resultaat is dat je veel verschillende stijlen, riffs en solo’s in dit nummer, maar in feite door het hele album, kunt ontdekken. Een waar feest voor de gitaarliefhebbers!

Ondanks die gitaren weet de band een mooie balans te houden tussen metal, doom muziek en progrock. Dat laatste is een genreterm die de band waarschijnlijk niet gelijk wil hanteren, maar voor de liefhebbers van stevige prog is dit album uitermate geschikt. De term postrock wordt in de promo sheet ook gebruikt, hoewel dat wat vergezocht lijkt, of het moet een moderne – jawel – progressieve stijl van postrock zijn. Een nummer waar veel diversiteit in samenkomt is Hermagorgon. Stevige gitaren, heerlijk aanwezige bas en drums en Van Dorst die alles uit de kast haalt. Laten we vooral de gitaarsolo niet vergeten, heerlijk.

Donker kan de band nog steeds klinken, getuige House of a Thousand Dreams. De muziek klinkt dus niet overal optimistisch, laat dat duidelijk zijn. De genoemde track gaat gepaard met een sinistere melodie en Kim Larsen van Of The Wand And The Moon speelt een sleutelrol in de track, hij verzorgt de gesproken tekst en duelleert met Van Dorst. Hymn for a Memory Lost begint met een gebroken intro, waarna een paar zware gitaren worden ingezet. Een bijna klassieke doom drone kenmerkt de song en de track doet denken aan het vroegere My Dying Bride of Paradise Lost. Zware kost, maar ondanks die specifieke doom duiding word je niet overweldigd door sombere gedachten. De gitaarmelodie zorgt namelijk voor een sprankelende en optimistische vibe. Het is de langste song van het album en tekent direct de diversiteit op het album. Het grote verschil met “Here Now, There Then” is dat de band nog steeds donker kan klinken, maar dat de composities optimistischer beleefd worden dan voorheen.
Hoe dan ook, “The Shape of Fluidity” is vlug als water, niet makkelijk te vangen en je ontdekt voortdurend nieuwe elementen.

DOOL, de naam van de band, is verbonden aan zwerven, dolen. Na drie volrijpe albums is het duidelijk dat de band niet meer zoekt naar een muzikale richting, die is klaarblijkelijk helemaal gevonden. Tv-persoonlijkheid Raven van Dorst zal misschien altijd blijven zoeken naar eigen persoonlijke en intermenselijke ontwikkelingen en dat ook verwerken in de teksten, op muzikaal gebied steekt het allemaal goed in elkaar. We durven er zelfs een imponerende tag aan te koppelen: jaarlijstmateriaal.