Dr.CoenobiteAlbum

Het 18^e album van deze sympathieke multi-instrumentalist uit Leiderdorp is waarschijnlijk zijn laatste fysieke album.

Na zo’n 35 jaar op een intensieve en unieke wijze zijn eigen muziek te hebben gemaakt, beschouwt Dr.Coenobite dit album – althans voorlopig – als zijn laatste ‘tastbare’ cd. Zijn artistieke werkwijze met eigen artwork en zelfstandige productie (inclusief het zelf branden van zijn cd’s) komt daarmee ten einde. Maar zoals Dr.Coenobite zelf aangeeft gaat een muzikant zelden écht met pensioen en zullen we zeker in de toekomst nog meer muziek van Coen Vrouwenvelder (zoals Dr.Coenobite in de echte wereld heet) mogen beluisteren.

Maar eerst eens luisteren naar dit nieuwe album, “My Habit II”, vrijwel exact na dertig jaar de opvolger van zijn gelijknamige debuut en daarmee is de cirkel ook rond. De productie van dit album – in zijn eigen Monastery Studio – is beduidend professioneler dan het eerste album, hoewel er nog steeds productionele opmerkingen te maken zijn. Maar in aanmerking genomen dat dit album geheel in eigen beheer, met beperkte financiële middelen en zonder hulp van andere (gast)muzikanten is opgenomen, is dit zeker een prestatie.

Het instrumentale The Dark Ages opent het album met een elektronische soundscape. Op het album worden minder exotische instrumenten gebruikt dan we bij Dr.Coenobite gewend zijn. Het zijn vooral de synthesizers die de boventoon voeren. Ook de drums, koren en pianogeluiden zijn afkomstig uit deze elektronische doosjes. Dit geeft Vrouwenvelder de mogelijkheid om alles zelf te doen in zijn eigen studio, maar geeft het geheel wel een ietwat ‘blikken’ geluid. De kracht van Dr.Coenobite schuilt hier echter wel in; op eigen kracht een eigen geluid neerzetten, iets wat hem in 35 jaar zeker gelukt is. Naast de synthesizer horen we ook veelvuldig de gitaren, basgitaar en fluit. Met name in The Monastry is de fluit sterk aanwezig, maar ook de harp is hier een mooie toevoeging. De geluidseffecten en samples geven het nummer verder sfeer en inhoud. Zonder teksten wordt het gevoel van het kloosterleven (The Monastry) duidelijk neergezet.

The Gatekeeper is dan het eerste nummer met teksten. Vrouwenvelder gebruikt zijn stem niet om de perfecte zangstukken neer te zetten, maar om extra sfeerelementen weer te geven en daarmee de thematiek en stijl te versterken. Dit blijkt nogmaals in het titelnummer My Habit II. Voor degene die bekend is met het vroegere werk van Dr.Coenobite zal de gitaarsolo aan het eind van het titelnummer herkennen uit het nummer My Habit van zijn eerste album.

Naast de muziek, productie en artistieke vormgeving van het album, verzorgt Coen Vrouwenvelder ook de presentatie van enkele nummers door videoclips. Low-budget en met ‘royalty-free’ verkregen fotomateriaal weet hij toch een sfeerbepalend beeld neer te zetten. De video bij Eternal Light, een instrumentaal nummer met wederom veel fluit- en gitaarmelodieën, geeft een mooi beeld bij dit nummer. De teksten in de video geven dan een mooie achtergrond bij de muziek en een inkijk in de gedachtenwereld achter de thematiek van het album.

Na 35 jaar moeten we dan afscheid nemen van het eenmansproject Dr.Coenobite, achttien albums die de eigenzinnige en creatieve brein van deze multi-instrumentalist omschrijven. Gelukkig heeft Vrouwenvelder aangegeven niet te stoppen met het maken van muziek. Maar het zal zijn met een lager tempo en een andere invalshoek. De toekomst zal het leren. Voor nu kunnen we terugkijken op een mooie muzikale nalatenschap, die wordt bekroond met zijn laatste werkstuk.