Dream AriaAlbum

Ten opzichte van voorgangers “In The Wake” en “Transcend” is er op dit derde album “Fallen Angel” qua invloeden niet zoveel veranderd. We horen nog steeds de mix van rock, technorock, progressieve rock, klassieke muziek en gothic rock. Wel is de groep doorgegroeid naar een band met een volwassen en ook wat steviger klinkend geluid, aangevoerd door de uitstekend zingende Ann ‘Aria’ Burstyn. Muzikaal brein achter dit geluid is toetsenist Don Stagg die met drummer Gary Flint en basgitarist John Casselman het muzikale deel verzorgen.

Het gebruik van verschillende gitaristen op “Transcend” is kennelijk prima bevallen, want op deze schijf zijn weer zes verschillende gitaristen uitgenodigd de partijen te komen inspelen. Twee daarvan kennen we van het voorgaande album. Het heeft geen afbreuk gedaan aan het geluid van deze Canadese groep. Integendeel, de groep klinkt homogener dan ooit en de gitaar is het bepalende geluid van de groep geworden. Neem het krachtige openingsnummer Fallen Angel waarin ruige en gruizig klinkende gitaarakkoorden de boventoon voeren. Burstyn laat hier horen wat zij vocaal in huis heeft. Zonder moeite switcht ze van een hoog opera-achtig geluid naar een loepzuiver en lager geluid in het middenstuk. Aan het begin van Gypsy Heart horen we de stem van de Russische actrice Maria Ouspenskaya uit de film The Wolfman (1941), waarna zware gitaarakkoorden en toetsenspel voor een gedreven en stuwend geluid zorgen.

Een van de hoogtepunten is Tale Of The Wolves waarin Burstyn haar andere (net zo fraaie) stemgeluid laat horen. Het nummer zit vol wendingen en heeft mede dankzij de tempowisselingen, heerlijke toetsenpartijen en inventieve drumpartijen een progressief karakter. Op The Illusionist wordt wat gas teruggenomen en dat nummer ontwikkelt zich vervolgens tot een radiovriendelijk nummer. Het volgende hoogtepunt is Carnival Of Souls met een filmachtig begin, pakkend gitaarspel en gatendichtend toetsenspel van Stagg. Nadat het op mij slapjes overkomende The Healer en de recht toe recht aan rocker en potentiële hit The Gift (met geweldig drumpatroon) is het tijd voor het laatste hoogtepunt: Winter Storm. Het nummer is vrijwel volledig instrumentaal en met bijna acht minuten tevens het langste nummer. We horen een supersymfonisch en orkestraal nummer met invloeden van Yes en Rick Wakeman. Het drumwerk klinkt aanvankelijk zo clean dat het lijkt alsof het uit een drumcomputer komt. Gaandeweg wordt wel duidelijk dat het Flint is die de vellen weer fantastisch weet te raken. Met opzwepend drumspel en wervelende toetsen wordt er knap naar een mooie climax toegewerkt.

Productioneel is “Fallen Angel” ook om door een ringetje te halen en het kleurige artwork van Dave J. Cable is fraai. Dream Aria heeft een prima derde album afgeleverd dat staat als een huis tussen de hedendaagse female-fronted rock. Deze drie kwartier durende schijf zal het goed doen bij de liefhebbers van progressieve rock, progressieve metal en AOR.

Hans Ravensbergen