ENMA (met hoofdletters) is een nieuwe formatie uit het zuiden van het land die zich richt op progressieve metal die we in de basis kennen van andere bands…
… maar toch een eigen smoel heeft.
Dit kunnen we met zekerheid zeggen: Tilburg is samen met Eindhoven het zuidelijke broeinest van progressieve metal. In die regio ontstaan tegenwoordig veel nieuwe bands die zichzelf kwalitatief en verrassend presenteren. Neem bijvoorbeeld Scarlet Stories, An Evening With Knives, De Maalstroom en At First. Maar natuurlijk komen er ook ‘oudgedienden’ vandaan, zoals Monomyth, Eleven’s Eve, Exivious en vele anderen. Dat komt natuurlijk voor een groot gedeelte ook omdat de Rockacademie in Tilburg is gevestigd, waar veel muzikanten elkaar ontmoeten en muzikale projecten opstarten.
Ook de basis van ENMA ligt in Tilburg bij die genoemde Rockacademie. Tom Adams is de mastermind van deze band, hij is gitarist en oprichter van deze formatie. Hij is de spil van de band en heeft in de afgelopen jaren de groep samengesteld met muzikanten die voortkomen uit verschillende bands rondom Tilburg en Eindhoven. Zanger Alex Schenkels wordt al snel als compagnon gevonden en wat later volgen leadgitarist Wessel Speelman, bassist Yoeri van Helvoirt en Yuma van Eekelen (Exivious) op drums. Om de binding van de band met Tilburg te bevestigen werd de eerste single Enigma opgenomen in het Paleis in Tilburg. De band kreeg financiële steun van de gemeente Tilburg om de clip op te nemen. Het artwork van de band is in de handen van Maarten Donders, die ook verantwoordelijk is voor het artwork van bands als Monomyth en Charlotte Wessels (ex Delain).
ENMA heeft met “Apathy Awakened” een fijn album geproduceerd waarin elementen van Tool naar voren komen, maar ook Scandinavische progmetal als Opeth, Soen, Haken en een handvol andere bands. Ook zijn er vleugjes van grunge te vinden, zoals bij Alice In Chains, hoewel die worden overschaduwd door proggy- en metalen invloeden. Tool is niet te ontkennen in tracks als Hemera’s Call, The Elusive en het dromerige Moira. En hoewel die invloeden duidelijk waarneembaar zijn, is er ook genoeg ruimte voor eigen elementen, waaronder heerlijke baslijnen en stevige drums. Het is een ontspruitende eigen stijl waarmee de band experimenteert, maar er ligt een stevige basis.
Populaire termen om de muziek te omschrijven zijn: vet, groovy, alternatief en gevarieerd. De riffs zijn stevig en de ritmesectie straalt stoere rock uit (Soen). Volgens de band zelf is de muziek hier en daar grungy zoals we dat kennen uit de jaren negentig. Dat laatste vind ik persoonlijk moeilijk te ontdekken en komt ook vooral van ENMA zelf. Zanger Alex Schenkels is een groot liefhebber van grunge en de band heeft het productieteam onder leiding van Tymon Kruidenier (Exivious) de opdracht gegeven die sfeer over te brengen. Dat uit zich onder andere in de productie van Schenkels’ stem, die heeft wat weg van Layne Staley van Alice In Chains.
De titeltrack is van een buitengewone categorie en is daarmee een kwalitatief hoogwaardig product. Hier vind je de klasse en professionaliteit van alle individuele bandleden. Ondanks dat de band stevige metal produceert, blijft het geheel opvallend melodieus en optimistisch. The Insatiable is daar een voorbeeld van. Vette riffs, een stevige ritmesectie met een drummer in die zich laat gelden en toch blijft het geheel luchtig en voel je je er snel in thuis. Een mooie stijl! En waar Yuma van Eekelen nog verantwoordelijk is voor de het drumwerk op het album, is hij inmiddels vervangen door Adje Janssens.
Zo ontdek ik ook een andere kant die niet zo voor de hand ligt. In de laatste song Transient Endeavours verrassen de Tilburgers mij met een duidelijke Swallow The Sun vibe. Het zou zo maar op “Moonflowers” of “When A Shadow Is Forced Into The Light” passen qua sfeer en melancholie, met een opmerking; hier heerst geen neerslachtig gevoel. Het toont des te meer de veelzijdigheid van deze Brabantse band.
Achteraf gezien is “Apathy Awakened” een debuutalbum dat een plek had verdiend in menig eindlijstje van 2022. Onomwonden mag je zeggen dat Progwereld in 2022 een tikje apathisch heeft gereageerd op dit Nederlands product. Gelukkig is muziek tijdloos en kunnen we nog lang genieten van dit prima debuut. Er is weer een Nederlandse ster in wording; we mogen trots zijn!