Entering PolarisAlbum

Sommige artiesten hebben op deze site blijkbaar een streepje voor, terwijl dat op zich niet logisch lijkt. Die muzikanten krijgen een recensie in de schoot geworpen terwijl ze soms muziek maken die niet naadloos aansluit bij de filosofie van deze progrocksite.

Tom Tee is zo’n muzikant. Als je de muziek en verschillende projecten van deze Belg moet analyseren kom je sneller uit bij heavy metal of extreme metal, dan bij progrock. Hoewel de link met progmetal wel voor de hand ligt en hij zelf zijn muziek ook anders beschouwt dan wij, getuige het interview wat wij met hem hadden. En toch krijgt Tee het telkens voor elkaar een recensie te scoren met composities die sterk gedomineerd worden door diverse gitaartechnieken, maar ook omdat hij nu eenmaal een boeiende en intrigerende muzikale mix brengt. Zowel binnen een soloalbum, als de variatie binnen het project Entering Polaris. En dan hebben we het nog niet eens over de manier van nieuwe releases uitbrengen.

Nog geen jaar geleden schreven we al over het eerste ‘dubbel’-album van Entering Polaris, wat het eigenlijk niet is. Diezelfde manier van uitbrengen wordt nu weer gebruikt bij de uitgave van twee albums, “Myths in Motion” en het piano-gedreven “Songs Of Ivory And Obsidian”. Het ligt voor de hand, eerstgenoemde plaat is overwegend progressief en snoeihard, de tweede is zachter en bevat (piano) ballades. Wat meer uitleg over de manier van uitbrengen en de filosofie achter deze albums vind je in een interview wat Progwereld had met Tee.

Er staan een paar pittige nummers op “Myths In Motion”, zoals het negen minuten durende Heresy. We krijgen een interessante mix te verwerken van speed, trash en heavy metal. De zevensnarige gitaar van Tee maakt veelvuldig overuren. Figuranten in dit nummer zijn niet de minste zangers, zo maakt voormalig Judas Priest- en Iced Earth-zanger Tim “Ripper” Owens hier zijn opwachting, maar ook Sindre Nedland (In Vain), die tekent voor de grunts. In het  achtergrondkoor vinden we ook de niet onaardige vocalisten, Jeffrey Rademakers, Audrey Dandeville en Anneleen Olbrechts.

Een nummer dat in kracht opbouwt is Building Rome in a Day. Het is eerbetoon aan de stad Rome, de favoriete stad van Tee. De vocalist op dit nummer is Henrik Fevre van Anubis Gate en hij wordt ondersteund door een samengesteld koor en een fijne saxofoonsolo van Gregg Rosetti. Diezelfde Rosetti is tevens te horen op de afsluitende track Travelling Light. Daarbij komt de saxofoon wat vaker voor op deze cd.

Het langste nummer op de eerste cd is Clockwork, dat door de opbouw, maar ook door de digitale geluidjes snel doet denken aan het werk van Arjen Lucassen. Het is een stevig nummer waarop je vooral gevarieerde gitaar en basgitaar kunt vinden, zang van vier verschillende zangers, waarbij die van Nick Holleman en Nedland (grunts/sreams) het meest prominent is. Veel breaks, veel bijzondere toevoegingen, tempowisselingen en solo’s, en dat twintig minuten lang. Ingenieus en bijzonder, maar anderzijds soms ook wat ver gezocht. Het is zeker geen nummer dat je moet luisteren wanneer je op dat moment een druk en opgejaagd gevoel ervaart, de piano maakt je aan het einde helemaal gek.

Op de tweede cd “Songs Of Ivory And Obsidian” worden er piano-gedreven songs gebracht van de vorige releases “Atlantean Shores” en “And Silently The Age Did Pass”, maar ook van de hierboven besproken “Myths in Motion”. En dan hebben we het vooral over de rustigere en akoestische nummers van die albums. Zo wordt Gordian Pristine op deze cd gedomineerd door de piano, terwijl de akoestische gitaar eerder die hoofdrol pakt op het album “And Silently The Age Did Pass”.

Een van de fijnste songs op dit album  is A Song Of Distant Earth waarop Damian Wilson zingt. Het nummer is gebaseerd op het gelijknamige boek van Arthur C. Clarke, met de piano van Franky De Mangelaer in de hoofdrol en met achtergrondzang van Annaleen Olbrechts. Op deze cd vind je ook weer strijkers die eerder actief waren voor Entering Polaris.

De uitgave van deze duo-release verdient respect en bewijst de nodige durf van de artiest Tom Tee en het label Freya Records. Arjen Lucassen werd al genoemd, de fans van Ayreon, Star One maar ook Aventasia gaan deze cd zonder twijfel waarderen. Voor de verzamelaars zijn er ook van deze uitgave speciale collectorsboxen uitgebracht, ze zijn in zeer kleine aantallen gefabriceerd en samengesteld, dus wees er snel bij!