Flame DropAlbum

Dit duo hebben we in 2024 aan u voorgesteld en toen waren we er vroeg bij, hoewel het album “Flow” uit 2023 dateert. Dat ‘vroeg bij’, sloeg op het miniem aantal reviews wat de band sinds de release had verzameld. Inmiddels heeft dit duo al iets meer bekendheid gegenereerd, maar die bekendheid kan allemaal wel uitbundiger. De formatie bestaat uit twee Zwitsers, Felix Waldispühl en Roland Hegi. Waldispühl groeide op in Zürich, en zijn passie als tiener voor Pink Floyd wekte zijn interesse voor andere soorten rockmuziek, maar dan met name progressieve rock. Hegi werd geboren in Bazel. Ook hij had al vroeg in zijn puberteit passie voor sferische gitaarmuziek. Beide delen dan ook een diepgeworteld enthousiasme voor progbands als Genesis, Yes, Porcupine Tree, Pink Floyd, Transatlantic, Neal Morse, David Gilmour. En (nog) meer dan op het vorige album vind je dat terug in “Beyond Cosmic Infinity”, het tweede album van deze Zwitsers.

Dat wil niet zeggen dat “Flow” kwalitatief minder is, integendeel, na het opnieuw luisteren en verdiepen in hun debuut kom ik er achter dat het een plaat is om heerlijk in weg te duiken. En wees gerust, dat zal tijdens het luisteren van de opvolger “Beyond Cosmic Infinity” niet anders zijn.

“Beyond Cosmic Infinity” begint met een intro dat je gelijk het album inzuigt. Het klinkt indrukwekkend en de muziek doet mij gelijk erg denken aan een intro van Riders Of The Universe. Elektronische geluiden, aangevuld met spacy gitaren en emotionele zang wekken gelijk je belangstelling. Pink Floyd, Ayreon, Hawkwind, er zijn ongetwijfeld meer voorbeelden te noemen van muziek die eerder gecreëerd is,  maar het blijft aantrekkelijk als je er gevoelig voor bent. Het volgende Astral Projection wijkt niet veel af van de genoemde voorbeelden. De leidende gitaar van Hegi is bepalend in de compositie, maar vergeet vooral de heerlijke bass-sound en toetsen niet. Gedurende ruim vijftien minuten reis je door materie en energie in de kosmos. Je draait rond het drumstel van Waldispühl, vervolgens wordt je gegrepen door een industriële sound, stap je vanuit je ruimteschip over in een helikopter, wordt je gehypnotiseerd door Afrikaanse vrouwen en glij je weg in een ambiente rust. Als ‘klap op de spaceshuttle’ sluit een fantastische solo van Hegi de track af. Wauw. Productioneel erg vol, maar dit is een prachtige, epische compositie.

De piano was op het debuut al een veelgebruikt instrument, dat is op het tweede album niet anders. De piano-intro van Ascending leid je naar de gitaar van Hegi en samen zorgen ze voor de nodige variatie in het nummer. De aangename bastonen zorgen voor de ‘feel good’-gevoelens. Dit klinkt degelijk, is geen bijzonder experiment, maar is vooral aangenaam. Ook in Legacy Dreams is de piano toonaangevend . Elektronisch gezien gebruikt de band veel analoge Taurus- en Minimoog-samples en toetsen.

Meeslepend en emotioneel is daarna The Cosmic Silence, met bijna twaalf minuten vol atmosfeer, inclusief akoestische gitaren. De synthesizers zorgen voor enige ritmeverstoring, eigenlijk is dit een track die ook goed zou passen binnen het oeuvre van toetsenvirtuozen als Rick Wakeman, Vangelis en Jean-Michel Jarre. Maar ook een band Tangerine Dream is nooit ver weg. Of qua gitaarmuziek juist weer Mike Oldfield, maar dan zonder zijn kenmerkende beroering van de snaren. Afijn, best wel breed dus, maar laat je niet weerhouden dit eens te luisteren, grote kans dat je geïnteresseerd raakt.

Het enige smaakgevoelige commentaar dat ik kan geven is de zang in The Great Beyond. De track begint weer met een indrukwekkende intro op de piano van Waldispühl. Hegi sluit aan met een heerlijke Floydiaanse gitaarsolo, maar gedurende de song haakt gastzangeres Jessy Howe in en haar zang is niet helemaal het ding van deze recensent. Met gevoel voor soul en sfeer voegt zij de eerste minuten nog veel toe aan de track, daarna vervalt ze te veel in enthousiasme en wordt het allemaal iets te dramatisch. Opmerkelijk feit is dat zij bij nadere bestudering naast een veelgevraagde zangeres ook coach is op zanggebied. Laten we het er dus op houden dat deze recensent haar totaalpakket wellicht niet goed beoordeelt.

Hoe dan ook…

…het tweede album van het Zwitserse duo is geslaagd te noemen. Ben je liefhebber van diverse soorten toetsen, fijne gitaarsolo’s en kosmische sferen, dan is dit album een absolute aanrader.