Il Rovescio Della MedagliaAlbum

Ik heb op deze plek wel vaker verkondigd dat ik helemaal verzot ben op de Italiaanse variant van de progressieve rock. Conservatief ingesteld als ik ben, ga ik dan ook helemaal voor de bands uit de hoogtijdagen van dit genre.

De Italiaanse symfonische muziek uit met name het begin van de jaren zeventig, behoort wat mij betreft tot de beste muziek ooit gemaakt. Dat deze tak van onze stroming nog steeds springlevend is, werd de afgelopen jaren geïllustreerd door prima nieuwe releases van een aantal stokoude bands zoals Pholas Dactylus, Semiramis en Banco Del Mutuo Soccorso. Watertandend zag ik dan ook de promo tegemoet van opnieuw een band die zijn beste tijd kende in de al genoemde periode: Il Rovescio Della Medaglia.

Bij het zien van de titel van deze uitgave moest ik wel even fronsen. Omdat de band in 1973 al een album met deze titel uitbracht, was ik even bang dat het om een nieuwe opname van een oud album zou gaan. De ‘2.0’ uit de titel rechtvaardigde die gedachte nog eens extra in mijn beleving. Dat zou toch wel jammer zijn, omdat de band dit in 1975 ook al eens deed met een Engelstalige variant zoals veel Italiaanse bands dat gewoon waren in die tijd. Uiteindelijk blijkt het hier wel om een heropname te gaan, maar gelukkig blijkt dat in de vorm live-muziek te zijn. Iets wat deze band overigens ook al eens deed in de vorm van het vrij moeilijk verkrijgbare “Live In Tokyo” uit 2014.

Il Rovescio Della Medaglia is altijd een beetje een bijzondere band geweest in vergelijking met veel land- en genregenoten uit die tijd. Aanvankelijk begon men als hardrockband en pas bij het inlijven van een toetsenist en het uitbrengen van “Contaminazione” in 1973 werd de symfonische grandeur gevonden die de Italiaanse prog zo vaak kenmerkt. Keerzijde van de medaille (pun intended) was wel dat dit tot het voorlopige einde van de band leidde. Genoemd album is nog om een andere reden bijzonder en dat is het tamelijk grote aandeel van de muziek van Johann Sebastian Bach op deze plaat. Voor een verdere uitweiding hiervan verwijs ik naar de prima recensie van het originele album op de site.

Van de oorspronkelijke bezetting uit de jaren zeventig resteert alleen nog gitarist Enzo Vita. Ondanks dat hij een tamelijk jonge band om zich heen heeft verzameld, lukt het behoorlijk goed om dicht bij het geluid van het originele album te blijven. Hier en daar wordt een nummer wat opgerekt of ingekort, maar men blijft dicht bij het origineel. Vanwege het grote aandeel passages met klassieke muziek wordt er ook gebruik gemaakt van een strijkkwartet, wat als een waardevolle toevoeging aan het totaalgeluid kan worden beschouwd. Ook de nieuw gerekruteerde zanger/toetsenist Nicola Constanti valt positief op. Hij slaagt erin meer bezieling in zijn zang te leggen dan de originele zanger Pino Ballarini. Hij is een typische Italiaanse zanger, maar wel een hele goede.

De cd-uitvoering van dit album bevat drie bonustracks. Het betreft een drietal nummers van het eerste album “La Bibbia”. Deze stammen nog uit de tijd dat de band als hardrockband opereerde. De mooie symfonische uitvoering zorgt ervoor dat deze nummers niet onderdoen voor de rest van de nummers op dit album.

“Contaminazione” blijft toch een schoolvoorbeeld van hoe je rock en klassieke muziek op een goede manier met elkaar kunt mengen. Getuige dit livealbum is deze band dat – ondanks of dankzij – een vrijwel volledig nieuwe bezetting nog niet verleerd. Il Rovescio Della Medaglia heeft nooit de status bereikt die bands als Premiata Forneria Marconi of Le Orme wel kregen. Maar deze release is absoluut een aanwinst voor diegenen die net als ik dit (sub)genre een warm hart toedragen.