Insomnium

Anno 1696

Info
Uitgekomen in: 2023
Land van herkomst: Finland
Label: Century Media
Website: www.insomnium.net
Tracklist
1696 (6:18)
White Christ (6:03)
Godforsaken (8:35)
Lilian (4:29)
Starless Paths (7:48)
The Witch Hunter (5:43)
The Unrest (3:52)
The Rapids (7:38)
Ville Friman: gitaar
Markus Hirvonen: drums
Jani Liimatainen: gitaar en zang
Markus Vanhala: gitaar
Niilo Sevänen: zang en basgitaar

Met medewerking van:
Johanna Kurkela: zang
Sakis Tolis: zang
Coen Jansen: toetsen
Anno 1696 (2023)
Argent Moon EP (2021)
Heart like a Grave (2019)
Winter's Gate (2016)
Out to the Sea / Skyline Split (2015)
The Candlelight Years Boxed set (2014)
Shadows of the Dying Sun (2014)
Ephemeral EP (2013)
One for Sorrow (2011)
Across the Dark (2009)
Where the Last Wave Broke EP (2009)
Above the Weeping World (2006)
Since the Day It All Came Down (2004)
In the Halls of Awaiting (2002)

Het heeft even geduurd voordat ik de nieuwe Insomnium op waarde kon schatten.  Dat kan aan de muziek liggen, maar natuurlijk ook aan de recensent. Of een cocktail van beide.

De introductie van deze band heb ik een paar jaar geleden al gedaan in de recensie van Heart Like a Grave, dus sla ik die gemakshalve even over. In de tussenliggende tijd heeft de band een ep geproduceerd genaamd “Agent Moon”, die aanzienlijk zachter klinkt dan het reguliere werk van Insomnium. Je vindt daar nog steeds vette riffs, grunts en onvervalste metal, maar ook meer melodie, cleane vocals en sfeer. Voor de liefhebbers van bijvoorbeeld Opeth is het een aanrader.

Het spreekt voor zich met deze titel; de band neemt de luisteraar mee naar 1696, een jaar in een verschrikkelijke periode in Europa, die beheerst werd door honger, ziekte en heksenjacht. De band beschrijft de hongersnood als de hel op aarde, christendom versus heidendom, onthoofde vrouwen, kannibalisme, kindermoord en bijgeloof in allerlei monsters. Diepzwarte jaren van ellende. Meer dan een derde van de Finse bevolking kwam in die jaren van de zeventiende eeuw om het leven. En jij dacht dat je leven nu zwaar is? Vergeet het maar.

Mastermind, bassist en zanger Niilo Sevänen van Insomnium is in het dagelijks leven cultureel directeur van de Finse Stad Kotka. Hij raakte geïntrigeerd door die periode en kwam zelfs met een literair werkstuk om volledig inzicht te geven in de problematiek. Binnen de teksten van het album komt hij op verschillende manieren terug op deze periode in de Finse geschiedenis.

Op muzikaal gebied is er op “Anno 1696” een groot contrast te vinden tussen harde metal, prachtig gespeelde melodieën en progressiviteit. De band is van oorsprong een death/doom-metalband die veel aandacht besteedt aan melodie, maar ook aan agressiviteit, akoestiek en folkloristische klanken. Het intro, tevens de titeltrack, Anno 1696, is daar een goed voorbeeld van. Het begint folkloristisch en ontspannen, maar na een paar minuten wordt je gelijk de hel van 1696 in getrokken. Zanger Sevänen gaat volkomen los en grunt alles wat los en vast zit. De melodieuze gitaar zorgt echter voor evenwicht in het nummer. Die folkloristische intro’s vind je meer op het album. Zo begint The Unrest namelijk ook maar  gaat het gedurende vier minuten door; het enige nummer dat akoestisch gebracht wordt met cleane vocals en dromerige passages. Wellicht is deze track nog een laat voortvloeisel van “Argent Moon”.

Met tevens een folkloristisch begin, en wat mij betreft een voorbeeld van contrast in schoonheid en brute metal, is het nummer Godforsaken. Absoluut een hoogtepunt op het album. In deze track participeert Johanna Kurkela, zangeres van Auri en levenspartner van Nightwish mastermind Tuomas Holopainen. Dat levert één van Insomnium’s meest genadeloze nummers op, hoewel de kwetsbare zang van Kurkela voor een fascinerende inbreng zorgt. Het nummer doet aan het einde wat denken aan Alcest. En voor alle duidelijkheid: de muziek is totaal niet te vergelijken met het werk van Auri, hoewel de mannen in Starless Paths op momenten laten horen dat ze niet vies zijn van de inspirerende factor van het Auri-project. Of misschien ook die van Holopainen’s “Music Inspired By The Life And Times Of Scrooge”.

Vertrouwd herkenbaar is Insomnium in Lilian. Klassieke gedrevenheid en een vurig tempo omhelzen een pakkende melodie. Een duidelijk pluspunt van deze band is het uitstekende gitaarwerk dat veelvuldig balanceert tussen extreem bruut maar ook gevoelig. De drie gitaristen zorgen regelmatig voor de beklijvende factor in de muziek, bijvoorbeeld in The Witch Hunter en White Christ, waarin de Griekse zanger Sakis Tolis (Roting Christ) acte de présence geeft. De gitaarsolo’s zijn vaak gedoseerd maar uiterst genietbaar. Het toetsenwerk is over de hele linie minimaal, maar wanneer het naar boven komt drijven, brengt het vaak een subtiele toevoeging van schoonheid. Die toetsen zijn overigens verzorgd door Coen Janssen van Epica.

Na vele analyses in mijn hoofd kan ik één duidelijke conclusie trekken: “Anno 1696” is vooral een complex, en over de hele linie gezien, sterk werkstuk. Dubbele bassdrums, blastbeats, geweldige riffs, ruige, gorgelende grunts, prachtige sologitaren, hemelse zangpartijen van een zangeres en koren, melancholie ten top. Het album ontwikkelt zich als een Franse Bourgogne wijn. Naarmate het meer zuurstof krijgt openbaren zich steeds meer bijzondere details. Wanneer je een afkeer hebt van grunts kun je dit album beter links laten liggen, maar wanneer je gaat voor progressieve metal van het hoogste niveau, dan zal het ongetwijfeld hoog in je jaarlijst eindigen. Neem er wel de tijd voor, niet elk moment is geschikt om ernaar te luisteren.




Send this to a friend