Acht lange jaren zijn er verstreken sinds het laatste Jadis-album “No Fear Of Looking Down” de progwereld in geslingerd werd. Maar gelukkig is het negende studioalbum nu een feit. Op 6 juni 2024 presenteerde de band van Gary Chandler “More Questions Than Answers” met een daverend concert in Poppodium Boerderij in Zoetermeer. Het verslag van deze avond lees je overigens hier.
Als je naar Jadis luistert, zijn er bepaalde verwachtingen. Zo wil je graag puntige songs, moet de vaart er lekker in zitten, wil je pakkende melodieën en – het belangrijkst – slepende gitaarsolo’s van Chandler. Wees gerust, het zit er allemaal in ruimte mate weer in.
En toch lijkt er iets veranderd. Ik vind de nummers op dit album bijzonder goed in elkaar steken en vooral progressiever dan ooit. Neem een nummer als Do You Know. In het begin lijkt het de verplichte ballade van het album. De zang van Chandler is hier prima en in de samenzang met Martin Orford klinkt die zelfs bijzonder goed. De melodie nestelt zich comfortabel in je hersenpan. De eerste lange gitaarsolo van Chandler is meteen een schot in de roos. Het nummer lijkt na vier minuten klaar, maar dan volgt er een zalig stuk tegendraadse progrock die ik lang niet meer bij Chandler & Co heb gehoord. Daarna is er alle ruimte voor de toetsen en de dwarsfluit van Martin Orford. De tweede gitaarsolo is net zo fijn als de eerste, terwijl drummer Steve Christey, bandlid van het eerste uur, er een lekkere, complexe basis onder weet te leggen. En dan is er ook nog een derde gitaarsolo. Wow, dit doen ze onwijs goed.
De meer progressieve elementen kom je veel vaker tegen. Niet zo lang als op Do You Know, maar ze duiken overal op en doen je dan opveren uit je stoel. Het komt vooral door Martin Orford, die een veel grotere rol inneemt en de muziek meer diepte geeft. Ik vermoed dat hij een flinke vinger in de pap heeft gehad bij het schrijven van dit album. De man behoorde ooit tot de top van de progressieve toetsenisten en laat hier horen het kunstje nog niet te zijn verleerd. Zo wordt bijvoorbeeld From All Sides door zijn toedoen een waar feestje. Zijn lange, zwevende toetsensolo is van grote klasse. Hij haalt op dit album echt alles uit zijn arsenaal. Daarbij is zijn tweede stem uitstekend.
En Chandler? Die doet waar hij het beste in is en dat is het strooien met zalige gitaarsolo’s. Hij is meester in het creëren van solo’s die uitstekend aansluiten bij de melodie. Maar het meest aanstekelijke op dit album is zonder twijfel het (spel)plezier dat er vanaf druipt. Deze vier gasten hebben het enorm naar hun zin en dat geeft dit album een extra boost.
Op dit album klopt gewoon alles. Het maakt “More Questions Than Answers” het beste Jadis-album sinds hun derde, “Somersault” (1997).