Boffo, Jean Pascal
In Spiral
Land van herkomst: Frankrijk
Label: Eigen Beheer
Website: https://jeanpascalboffo.com/
Cosmic Blossom (4:05)
Childhood Dream (3:48)
Seed Of Light (4:00)
Epicycle (5:04)
Blue Nebula (4:21)
Inner World (4:12)
Connection Breakdown (4:41)
Space Time (4:24)
Night Sky (5:16)
Met medewerking van:
Patricia Alves Peito: basgitaar
William Bur: drums
Claire Chookie Jack: basgitaar
Séraphin Palmeri: toetsen
The participation of the Conservatory of Metz choir
Le jardin des rêves (2020)
Invizible (2018)
Vol D'Oiseaux (2016)
Le chant des fleurs (2013)
La boîte à musique (2007)
Infini (2004)
Parfum d'étoiles (2000)
Vu du ciel (1998)
Offrandes (1995)
Nomades (1994)
Rituel (1988)
Carillons (1987)
Jeux de nains (1986)
De uit het Franse Lotharingen afkomstige Jean-Pascal Boffo wordt wel gezien als de aartsvader van de Franse rockgitaristen waar zijn spel vooral vergeleken werd met Jan Akkerman , Steve Hackett en Anthony Phillips.
Boffo’s loopbaan begon in 1974 en de man speelde in verschillende bands waarvan Magma en Ange voor deze site wel de bekendste namen zijn. De laatste jaren is hij voornamelijk bezig met het uitbrengen van soloalbums waar zijn album uit 2007 “La boîte A Musique” bijvoorbeeld geproduceerd is door de leden van Lazuli.
Zijn oeuvre groeit langzaam maar gestaag en met het nieuwste album “In Spiral” laat ik mij fêteren op zijn boeiend gitaarspel, fraaie toetseninkleuringen met op de achtergrond wisselende beats, ritme- en percussiekeuzes.
Ondanks de eerder genoemde gitaristen hoor ik op de eerste drie nummers hem toch meer als de Franse Harry Saksioni spelen, al is hierbij de gitaar plugged in en niet plugged out. Zijn melodisch spel komt hier bedeesd over alsof hij de nootjes voorzichtig wil inkleuren om daarna omzichtig een uitgang te zoeken naar een eindspel, zoals bekend van het ontspannen gitaar- en componeerwerk van Robert Jürjendal.
Echt boeiend wordt het in het middensegment van het album met Seed Of Light en Blue Nebula dankzij z’n frippertronics achtige gitaarwerk en het zalig omheen dansen van de Stick waardoor het veel weg heeft van “The Sheltering Sky” van King Crimson. Tussendoor keert hij met Epicycle even terug naar het toegankelijk werk vergelijkbaar met Eddy Mulder. Wat dan nog volgt is min of meer een psychedelische trip waar Inner World voor mij wat te dun is ingevuld en wat stuurloos voortkabbelt. De paar nummers die daarop volgen duiken als een Adrian Belew meer het experimentele jazzrock pad in zonder buiten het algemene kader van dit album te vallen.
Afsluiter Night Sky kan mij zeer bekoren dankzij de medewerking van een koortje uit het conservatorium van Metz, waarmee dit wel het meest progressieve nummer is. Jean Pascal Boffo is een bekwame gitarist die smaakvolle elektrische gitaarmuziek brengt zonder krachtpatserij en die de valkuil van ‘zie mij eens veel noten per minuut kunnen spelen’ handig ontwijkt. Jean Pascal Boffo is er eentje die keurig binnen de lijntjes blijft en het experimentele altijd in dienst van de melodie zet. Het interessante zit hem in de verfijnde details zodat dit gitaaralbum eentje is voor de fijnproever met de zes snaren onder ons.