Jon Anderson & The Band GeeksDVD

Een ieder die wel eens naar  YouTube kijkt en belangstelling voor Yes heeft, zal de diverse video’s van Jon Anderson in samenwerking met de Band Geeks zijn opgevallen. Loepzuivere versies van de geliefde epische/iconische nummers door de legendarische zanger en een band van toegewijde, uiterst getalenteerde Amerikaanse musici. Ik kon mijn enthousiasme in ieder geval niet onder stoelen of banken steken. Zelfs na het prima optreden van de oude meester met de jonkies van de Paul Green Rock Academy bleef me het gevoel bekruipen dat de Band Geeks een veel betere begeleidingsband voor Anderson zou zijn. En zo geschiedde. Het leidde uiteindelijk zelfs tot een van de betere/beste studioalbums van het jaar 2024 in de vorm van het door pers en publiek unaniem geloofde “True”.

Maar Anderson zou Anderson niet zijn als hij, gesteund door label Frontiers Records, een van de optredens uit de serie concerten in de Verenigde Staten niet tot cd/dvd zou promoveren onder de treffende titel “Live – Perpetual Change”. Er is gekozen voor de show in het Arcada Theater in St. Charles, Illinois, een uurtje rijden van Chicago, op 12 mei 2023, tijdens de ‘Yes Epics and Classics’ zomertour in dat jaar. En dat theater is een klein juweeltje. De uit 1926 daterende zaal is in 2022 volledig gerestaureerd en in oude glorie hersteld, inclusief pijporgel, en is met 1.000 stoelen een goede setting voor het optreden. Hallucinerende computer graphics dienen als visuele omlijsting.

Het meest in het oog (en oor) springend is de stem van de maestro. Die is nog net zo kristalhelder als in zijn beste periode. Het is bijna ongelofelijk om die Gouden Stem zo aan het werk te horen. Gepassioneerd, met diepte en emotie en een fabelachtig bereik, zelfs op de respectabele leeftijd van destijds 78 jaar. Luister maar eens naar zijn topprestaties op Awaken, And You And I en mijn persoonlijke favoriet The Gates of Delirium. Maar hij is niet de enige die een performance zonder weerga neerzet. Alle Geeks spelen op het toppunt van hun kunnen, waarbij ze de vergelijking met het origineel probleemloos doorstaan, zelfs voor de Yes-fanaten onder ons, waar ik mezelf ook toe reken.

Een geweldige tracklist met tien nummers, waarvan er acht verschenen op het livealbum “Yessongs” uit 1973, plus The Gates Of Delirium (“Relayer” 1974) en Awaken (“Going For The One” 1977). Het nieuwe album wordt uitgebracht als dubbel-cd, driedubel vinyl en dvd en is naar mijn bescheiden mening een must voor elke rechtgeaarde Yes-fan.

We zien en horen een band in full flow: een fanatiek en geconcentreerd bassende Richie Castellano, de soepel en schijnbaar moeiteloos spelende gitarist Andy Graziano, twee toetsenisten, Christopher Clark en Robert Kipp, een indicatie van hoe lastig het is om Rick Wakeman (en Patrick Moraz) live te vervangen en een op Geoffrey Downes gelijkende drummer in de vorm van Andy Ascolese. En de grote kleine man als blikvanger, zijn positieve en vooral sympathieke uitstraling heeft hij altijd al gehad. Hij heeft het zichtbaar naar zijn zin, de stem is absolute top, zowel qua toonhoogte als power, de samenzang met bassist Castellano is perfect. De harmonie-vocalen zijn sowieso uitstekend, vaak vierstemmig. Anderson draagt een Yes t-shirt (Tales!), een trendy hoodie en één handschoentje, showt zijn trademark handbewegingen terwijl een bak knuffels zijn microfoonstandaard versiert.

De video dan. Veel vaste camerashots, relatief weinig variatie, het lijkt een beetje low-budget. Geen echte close-ups, de dynamiek ontbreekt, ik had graag de expressieve kop van Jon van dichtbij gezien. Slechts heel af en toe zie je sfeerbeelden van het publiek, het wordt een tikkeltje saai na verloop van tijd. Algehele indruk: het had beter gekund/gemoeten voor een artiest van de statuur van Anderson. Het geluid is daarentegen prima, met perfecte uitvoeringen van Yours Is No Disgrace en Perpetual Change (volledige band op zang!). Hier en daar wat eigen interpretaties, maar meestal is de band trouw aan het origineel, The Geeks is een topband, geen discussie, dit moet vele uren aan oefening hebben gekost. Dat ziet en hoort ook het dolenthousiaste publiek in het Arcada Theater in St. Charles.

De betoverende klanken van Awaken met het fameuze piano-intro zorgen voor centimeters kippenvel. Een van de beste nummers aller tijden van Yes krijgt een fantastische uitvoering, vooral gitaar en toetsen (Kipp) blinken uit. Maar de vocale prestatie van de heer Anderson is buitenaards, zijn leeftijd is hem absoluut niet aan te zien. En zeker niet te horen. Alsof het weer 1977 is en Yes op tournee is voor het promoten van “Going For The One”. Er is ook een gastmuzikant deze avond: net als tijdens de shows met de Paul Green Rock Academy verschijnt gitarist Rob Schmoll op het podium om het (akoestische) intro voor And You And I en Your Move te spelen, het laatste op Portugese gitaar, net als Steve Howe begin jaren 70.

En dan moet The Gates of Delirium nog komen. Een puntgave versie van dit complexe nummer van “Relayer” (1974) volgt met hoofdrollen voor (slide)gitaar, toetsen en Andersons vocalen. Na vijftien minuten heftige prog/jazz is Soon een welkome oase van rust. Een fantastische prestatie van de volledige band, Jon is in extase, een staande ovatie volgt.

De obligate toegift Roundabout is wat mij betreft overbodig, maar binnen het kader noodzakelijk. Het nummer van “Fragile” (1971) is een knallende afsluiter van een prima optreden van Anderson en Geeks. Nu maar hopen dat de heren musici ook Europa en liefst Nederland aandoen tijdens hun tournee in 2025. Want dit is zo mogelijk de beste reïncarnatie van Yes sinds de band in 2004 hun laatste optreden in de klassieke bezetting speelde.