KarciusAlbum

Het Canadese Karcius draait inmiddels alweer heel wat jaren mee, maar een live-album werd nog niet eerder uitgebracht. Het optreden dat de band op 18 augustus 2018 gaf in Saint Palais Sur Mer, bood de gelegenheid in deze omissie te voorzien en nu liggen er dan een blu-ray en een dubbel-cd van dit optreden.

Centraal staat het in 2018 uitgebrachte “The Fold” dat in zijn geheel gespeeld wordt, alleen niet aaneengesloten. Het is een album in een stijl die door collega Dick ‘een soort emo-prog’ genoemd wordt. Het pathos wordt dus in ruime mate aangesproken en ik moet bekennen dat dit me zeker in het begin niet zo goed lag. Zanger Sylvain Auclair doet erg zijn best om de aanwezigen emotioneel in het verhaal te betrekken, maar het lukt mij niet om hier – thuis met een hoofdtelefoon op – in mee te gaan. Daar ben ik zelf ook verbaasd over overigens, want op momenten herken ik er toch best veel van bijvoorbeeld Steve Hogarth in en die heb ik erg hoog zitten. Nu betreft deze kanttekening vooral de zang, instrumentaal is er genoeg te genieten en zeker het drumspel is van een prettige diepgang.

Na de eerste drie nummers van “The Fold” volgt een viertal nummers van oudere albums, te weten Water en Hypnotic van “The First Day” (2012) en Incident en Sol van “Episodes” uit 2008. Karcius maakte in de periode tussen deze twee albums een flinke verandering door: Sylvain Auclair kwam bij de band en de stijl veranderde van instrumentale jazzrock naar vocale progressieve rock. In dit middengedeelte van het concert wordt dus nog het contact gelegd met de fans die de band al langer volgden.

Als ik recenseer dan draai ik de plaat eerst een aantal keren om mezelf vertrouwd te maken met het geluid, voordat er ook maar een letter op papier komt. Vaak doe ik dan gelijktijdig ook allerlei administratieve werkzaakheden, zodat ik lang niet altijd weet bij welk nummer ik ben aanbeland. Tijdens een van deze luisterbeurten zat ik redelijk in de flow van het album, toen mijn aandacht  getrokken werd door waanzinnig drumspel. Dit bleek Incident te zijn, en ook bij volgende beluisteringen bleken de nummers van “Episodes” voor mij de hoogtepunten van de concertregistratie.

Na het tweede nummer van dit album, Sol, vervolgen we “The Fold” weer, met de laatste drie nummers. Dan valt toch wel hoe op hoe sterk ook de nieuwere nummers nog zijn ingebed in het instrumentale verleden van de band: op de vocale passages is de zang weliswaar nadrukkelijk aanwezig, maar de band schiet nergens in de begeleidingsmodus en ook deze nummers bevatten lange instrumentale passages, waarbij met name gitarist Simon L’Espérance zich mag doen gelden.

Besloten wordt tenslotte met toegift Purple King, ook weer afkomstig van “Episodes”. Het nummer doet me nogal aan Deep Purple denken (en dat zal allicht ook de bedoeling zijn) en het bevat behoorlijk wat hardrock-elementen. Ik heb geen idee waarom voor dit nummer als afsluiter gekozen is – wellicht is het overigens hun standaard toegift – maar mij geeft het een wat onbevredigend einde van het optreden, omdat het toch wat uit de toon valt.

De promo voor “Live In France” bevatte enkel de audiobestanden (in stereo). Over de kwaliteit van het beeldmateriaal en de surroundmix kan ik dus niets zeggen, en evenmin over de toegevoegde waarde ervan. Muzikaal is dit concert zeer zeker de moeite waard, dus voor fans valt deze uitgave blind aan te schaffen.