KornmoAlbum

De Noorse muzikant Odd-Roar Bakken is langzamerhand een trouwe en vaak geziene gast op de website van Progwereld. Als salesmanager weet hij als geen ander hoe je jezelf moet verkopen. Recensies van zijn groepen Morild, Adventure en Kornmo kan je bij ons lezen.

Was ik over Morild en Adventure nooit overdreven enthousiast, de muziek die Bakken met Kornmo produceert legt de talenten van de Noorse muzikant beter bloot. Want op gitaar en vooral toetsen speelt de man hier een absolute hoofdrol.

Mocht je het niet weten, Kornmo is het resultaat van de al ruim 50-jarige muzikale samenwerking van Bakken met bassist Nils Larsen. Na het uiteenvallen van Morild besloten deze oude rotten om muziek te maken en te componeren waar ze groot mee zijn geworden. Nils’ zoon Anton werd overgehaald om de drums voor zijn rekening te nemen. Dat resulteerde in 2017 in het album “Svartisen”, twee jaar later in “Vandring” en in 2021 volgde het derde album tot nu toe, “Fimbulvinter”. Inderdaad, met het groeien van gras zijn de mannen niet bekend.

Het Noorse label Apollon Records schoot de mannen te hulp en bracht de eerder in eigen beheer uitgebrachte albums opnieuw uit. En dat is best wel goed nieuws voor iedereen die houdt van instrumentale old school jaren zeventig symfo vermengd met elementen van folk. Zowel aan “Svartisen” als aan “Fimbulvinter” besteedden wij de nodige regels. En eigenlijk valt aan die regels weinig toe te voegen wanneer het om dit tussenliggende album gaat. “Vandring”, wat zoiets betekent als ‘wandeling’, is zoals Rik van den Heuvel al memoreerde, ‘een muzikale wandeling door prachtige landschappen’.

De op een mix van vooral Genesis en Camel geïnspireerde muziek waaiert regelmatig breed uit en is zweverig zonder écht psychedelisch te worden. En staat bol van authentiek toetsenwerk, waaronder Moog, Hammond en Mellotron. Waar vriend Bakken in Adventure en Morild binnen de lijntjes moest blijven met zijn toetsenspel, (over)compenseert hij dat op dit album. En dat de man meer dan verdienstelijk gitaar speelt was mij niet bekend.

Het voert te ver om er specifieke nummers uit te lichten. Oké, laat ik er toch twee nemen. Dat zijn de eerste twee in elkaar overvloeiende nummers Demring en Oppbrudd. Deze tien minuten zijn letterlijk en figuurlijk maatgevend voor het resterende kleine uur dat nog volgt. Het is een kwestie van wegdromen of afhaken.

Droom je weg, dan is je kostje gedurende 67 minuten gekocht. Immers, het luistert allemaal prettig en ongedwongen weg. En je wordt niet gehinderd door overmatig technisch hoogstaand gefröbel, dat ik muziek voor muzikanten noem. Bovendien lopen vrijwel alle nummers in elkaar over. Ideaal voor meer dan alleen een powernap.

Maar je kunt ook afhaken. Net als op de andere twee cd’s is overdaad de valkuil. Sommige nummers zijn dermate lang uitgesponnen dat het lijkt alsof de wandeling een dwaaltocht is geworden. Met andere woorden, het kon misschien wat korter. Anderzijds is het de charme van deze muziek, die daarmee een improvisatorisch karakter heeft. Daarnaast hadden qua productie de drums wat mij betreft iets vetter aangezet mogen worden. Neem je dit allemaal voor lief dan is wandelplezier gegarandeerd.