Lobate ScarpAlbum

Negen jaar na het debuut komt Lobate Scarp met het vervolgalbum op “Time And Space”. Bandleider en mastermind Adam Sears heeft met uitzondering van bassist Andy Catt afscheid genomen van zijn toenmalige band, die ten tijde van het debuutalbum nog uit vijf bandleden bestond. Aangehaakt als “vast’ bandlid is gitarist Peter Matuchniak en daarnaast heeft Sears zich verzekerd van een groot aantal gastmuzikanten waarvan maar liefst vier drummers, drie sessie drummers en één drummer die een drumcomputer bedient. Prominent aanwezig op het album is Rich Mouser (Transatlantic en Spock’s Beard), die verschillende gitaren hanteert en verantwoordelijk is voor de productie, mix en mastering van het album.

De muziek op dit album is te omschrijven als klassieke progrock met een dikke laag instrumentale verfijning. Spocks Beard, Marillion, Echolyn, Transatlantic, er zijn vele vergelijkingen te maken als je de tracks gaat analyseren. Maar misschien moet je dat gewoon niet doen, laat de klanken op je af komen.

Een vleugje jaren tachtig, een vleugje jaren negentig, pop, rock en progressieve rock. De muziek ademt verschillende stromingen waarin de toetsen een zeer grote rol spelen. De start van de single Live Line is misschien nog wel het meest kenmerkend voor de voorgaande zin. De toetsen van Sears zijn bepalend voor de compositie, maar worden in de vijf minuten daarna aangevuld met verschillende instrumenten en gitaarsolo’s. En laten we de zang binnen dit nummer en over het hele album niet vergeten, want Adam Sears heeft een bijzonder prettige stem. Ik heb er lang over nagedacht, zijn stem heeft veel overeenkomsten met een andere zanger, bekend uit de jaren tachtig, negentig. Verschrikkelijk irritant, ik kan er na veel luisterbeurten nog steeds geen vinger op leggen. Zijn klank is in ieder geval zeer aangenaam en die jaren tachtig, negentig gevoel wordt daarmee extra versterkt. Een heerlijke song op een zondagmiddag in de zon, je wordt er vrolijk van en je krijgt absolute levenslust!

Op de titeltrack is Billy Sherwood vertegenwoordigt, samen met Jon Davison, de voormalige zanger van Glass Hammer. Sherwood participeert tegenwoordig veelvuldig op andermans projecten, dus heel bijzonder zou ik zijn aandeel op dit nummer niet noemen, buiten het gegeven dat het een vertrouwd geluid oplevert. Het opmerkelijke aspect aan deze cd is dat er veel verschillende artiesten deelnemen, maar die je niet makkelijk uit de muziek filtert. Duidelijk is dat Sears een herkenbare sound wil behouden, ondanks de verschillende toevoegingen en talenten van de gastmuzikanten.

Absoluut klapstuk is de track Flowing Through The Change wat uit vijf verschillende hoofdstukken bestaat. Het eerste gedeelte wordt gedomineerd door de toetsen van en verschillende gitaarsolo’s, gespeeld op zowel akoestische als elektrische gitaren. Memorabel zijn de heerlijke drums en percussie van Eric Moore. Subtiel verweven zijn er snaarinstrumenten te vinden.

Die snaarinstrumenten worden voortgebracht door een strijkkwartet dat centraal in de credits van de cd wordt genoemd en dat is zeker niet onterecht. De viool, cello en altviool lopen als een rode draad door de muziek en komen in bijna elke track terug. En dan mogen we de percussie op het album ook niet links laten liggen, die is verfijnd en duidelijk aanwezig.
Je hoort een Franse Hoorn (Flowing Through The Change) en het lijkt of je naar een dwarsfluit luistert in Beautifull Light, terwijl die sound hoogstwaarschijnlijk uit de toetsen komt. Het zijn kleine en fijne details die het totaalgeluid verrijken en daarmee de cd een uniciteit meegeeft.

De opvolger van “Time And Space” is een stukje vooruitstrevender dan het debuut. De productie en de composities zijn geoptimaliseerd en de cd ademt een prachtige sfeer. Adam Sears’s Lobate Scarp is geen bekende naam in het progcircuit, maar na dit album mag dat toch echt veranderen. De muziek op deze cd klinkt zoals vele liefhebbers van progrock het graag horen, surf dus eens naar de site van de band en bestel de cd. Ik wil wedden dat je er geen spijt van krijgt.