Manfred Mann’s Earth BandAlbum

Het album “Chance” markeert de terugkeer, vooralsnog alleen op gitaar, van medeoprichter Mick Rogers. Rogers had kort voor de grote successen van “The Roaring Silence” en “Watch” vanwege muzikale meningsverschillen de Earth Band verlaten.

Tot en met “Watch” opereerde Manfred Mann’s Earth Band in een vaste bezetting met Manfred Mann uiteraard op toetsen, Mick Rogers of Chris Thompson (gitaar en zang), Colin Pattenden op bas en Chris Slade op drums. Vanaf “Angel Station”, de voorganger van “Chance”, vonden er meerdere bezettingswisselingen plaats en deden diverse gastmuzikanten hun intrede.

Tevens kreeg de trend van toenemende elektronische experimenten steeds meer voet aan de grond in de Earth Band. Hierdoor moest het rock-georiënteerde materiaal van de voorgaande albums in toenemende mate plaats maken voor slappe composities met de nodige elektronica. Waarschijnlijk was Thompson’s rauwe rock-stem in die nummers minder op zijn plaats en zo werden tracks als Adolescent Dream, Stranded, Hello I Am Your Heart, No Guarantee en Heart On The Street ingezongen door respectievelijk Mann, Peter Marsh, Steve Waller, Dyan Birch en Willy Finlayson. Door het gebruik van een traditionele ritmesectie hinken deze nummers allemaal op twee gedachten en klinken af en toe zelfs behoorlijk knullig. Daar kon de productionele assistentie van Trevor Rabin niet veel aan veranderen. Die had destijds de leerschool van Trevor Horn bij Yes nog niet doorlopen.
Sommige van de genoemde tracks worden nog een beetje overeind getrokken door de, immer hoogwaardige, toetsenriedels van Manfred Mann. Zij het dat het steeds opnieuw horen van hetzelfde zaagtandje op den duur ook tot irritatie kan leiden.

De tracks waarin Chris Thompson de vocale honneurs op krachtige wijze waarneemt kunnen me eigenlijk nog het meest bekoren. Zo is daar de opener Lies, een uptempo rocker van Denny Newman waar Nena volgens mij nog letterlijk uit heeft geciteerd voor haar Nur Geträumt uit 1982(!). On The Run is een bewerking van The Heat Is On dat Agnetha Fältskog, ja inderdaad, die van ABBA, de hitparade inzong  in 1983(!). En dan uiteraard de onvermijdelijke Springsteen-cover, ditmaal For You, dat ondanks zijn Since You’ve Been Gone-arrangement heel veel aan Blinded By The Light doet denken.
De laatste jaren trekt Chris Thompson over de wereld met de Noorse Mads Eriksen Band om vooral zijn grote Manfred Mann-successen voor het voetlicht te brengen. Zo mocht ik hem aanschouwen tijdens het Night of the Prog-festival in 2017 en moest tot mijn spijt constateren dat zijn stem helaas veel van zijn glans heeft verloren.

Oh ja, en dan was ik nog bijna het instrumentaaltje Fritz The Blank vergeten. Nou ja, laat ik dat maar naar de categorie kermisdeuntjes verwijzen.
In 1999 is er nog een re-issue van “Chance” verschenen met vier bonustracks, waarvan de single versies van Lies, Adolescent Dream en For You en de B-kant van laatstgenoemde, het zeurderige A Fool I Am.

Zo ontstaat er een zeer wisselvallig beeld van dit album dat in weinig te vergelijken is met de succesvolle voorgangers en daarmee ook weinig ‘chance’ op succes had.