MilleniumAlbum

Het Poolse Millenium laat zijn fans nooit lang wachten. Sinds 1998 heeft er steeds maximaal twee jaar tussen twee albums gezeten. Een hoge kwantiteit dus, maar zonder in te leveren op kwaliteit. De band weet waar het goed in is én wat de fans willen horen. En dat is zeer melodieuze neo-prog met volop ruimte voor slepende gitaarsolo’s en zwevende toetsen. De band stelt daarin nooit teleur. Vooral sinds “The Web” is elk album een voltreffer dat steevast in mijn jaarlijstje eindigde.

Reuze benieuwd dus naar deze nieuwe loot. En de band heeft een nieuw bandlid erbij. Łukasz Płatek versterkt de band met zijn fluit- en saxofoonspel. Een mooie toevoeging aan het geluid van de band. “Hope Dies Last”, album nummer 18, is een conceptalbum dat verhaalt over een man die worstelt met zijn zwakheden. De teksten zijn van Zdzislaw Zabierzewski. Hij schreef ze ook voor “Tales From Imaginary Movies” en voor TRKproject. Daar waar de teksten van Millenium altijd sterk verhalend en goed te volgen zijn, is dat hier niet het geval. Geen idee waar de man mee worstelt. Het blijft allemaal wat vaag.

Het album opent sterk met The Sleep of Reason Produces Monsters. Je hoort meteen dat zanger David Lewandowski inmiddels helemaal senang is in zijn rol. Zijn zang is over de hele linie sterk. Zowel in de meer ingetogen stukken als de passages waarin hij alle zeilen moet bijzetten, slaagt hij met glans. Piotr Plonka is een zeer constante, en misschien ook wel onderschatte, gitarist. Hij strooit steeds met melodieuze solo’s. Zijn stijl houdt het midden tussen die van Mike Holmes (IQ) en Steve Rothery (Marillion). Het frivole fluitspel doet denken aan Quidam en past uitstekend. Al met al een heerlijk uptempo nummer dat je meteen bestempelt als ‘typisch Millenium’.

Met To Err is Human zijn we meteen bij het absolute hoogtepunt van het album uitgekomen. Dat zit hem in het minutenlange instrumentale intro waarin alle muzikanten zich van hun beste kant laten horen. Dat begint al met een zalige saxofoonsolo, gevolgd door een zeer smakelijke gitaarsolo van Plonka en daarna mag Ryszard Kramarski los op zijn toetsenarsenaal. Het spelplezier spat er vanaf. Daarna doen gitaar en saxofoon nog een flinke duit in het zakje. Na ruim vier minuten doet Lewandowski pas zijn intrede. Ook hij geeft er nog een smaakvolle draai aan. Dit is Millenium op zijn best.

A Man Is A Wolf To Another Man opent met sterk fluitspel van nieuweling Płatek. Wat een goede zet om hem erbij te halen! Hier valt de melodie een beetje tegen. De zanglijnen hebben we vaker gehoord en die gaan maar door. De titel van het nummer wordt tig keer herhaald en dat gaat storen. Gelukkig leveren de gitaar- en fluitsolo nog gelukzalige momenten, maar als geheel valt het nummer tegen. De inspiratieloze harde fade-out is ook echt een dooddoener. Ook Rise Like A Phoenix From The Ashes heeft een zeer teleurstellend einde. Dit is niveau ‘eerste schoolband’. Een nummer goed eindigen is een kunst, maar dit is amateurisme.

Gelukkig is Memento Mori zeer sterk. Het is een wat ingetogen song waarop alles klopt. Vooral de lange gitaarsolo is zalig. En het feit dat Kramarski meer de voorgrond zoekt is ook een pluspunt. Dat de band de plank ook mis kan slaan wordt gedemonstreerd in Carpe Diem. Het toetsenthema lijkt te komen uit een foute Billy Blanks fitnessvideo uit de jaren 80. Het glazuur schiet van je tanden. Het refrein is te simplistisch en stoort meer dan dat het raakt.

Het album sluit af met What Does Not Kill You Makes You Stronger. Het is het langste nummer van het album, maar het komt wat moeizaam op gang. Gelukkig is daar tegen het eind nog een heerlijke saxofoonsolo, maar de woordloze zang die er doorheen klinkt, doet daar dan weer flink afbreuk aan.

Zo kan geconcludeerd worden dat “Hope Dies Last”, ondanks een aantal erg sterke nummers, niet het beste Millenium-album is geworden. Hier en daar klinkt het wat ongeïnspireerd. Als ik het een cijfer zou moeten geven dan denk ik aan een zeven. Min. Maar deze band heeft zoveel goede albums aan ons gegeven dat ook een wat minder sterk werkje de waardering voor dit gezelschap niet doet afnemen.