MilleniumAlbum

Millenium is één van de meest productieve bands in het genre. Sinds hun oprichting in 1998 is er bijna elk jaar wel een schijfje uitgekomen. En als je dan bedenkt dat er geen slecht album tussen zit, dan krijg je alleen maar meer bewondering. Hun laatste albums “The Web” en “The Sin” waren een schot in de roos en eindigden hoog in mijn jaarlijstjes. Als je zoveel produceert, blijft er ook wel eens iets op de plank liggen. Er was nu genoeg materiaal voor een nieuw ‘rarities’ album. Dat deed de band eerder al met onder meer “7 Years (Novelties, Rarities And The Best)” (2007) en “In The World Of Fantasy? …and Other Rarities” uit 2014.

Blijft spannend, zo’n album met nummers die het op de originele albums niet hebben gered. Gelukkig blaakt deze band van productiviteit en kwaliteit en ga ik er open in. Opener River Of Love was bedoeld voor het album “The Web”, als The Web Part IV. Je hoort direct dat het daar prima thuis zou horen. Het heeft een mooie onderhuidse spanning en het thema op de akoestische gitaar klinkt sterk.

Ik luisterde dit album voor het eerst in de auto en kon niet steeds kijken hoe een nummer heet. Bij het tweede nummer kon ik maar niet achterhalen wat er steeds wordt gezongen. Time Beagel? Time Become? Teilpequal? Later zag ik dat het Time Vehicle moest zijn. Het eerste deel van het nummer is wat recht-toe-recht aan, maar het tweede deel is geweldig met een zalige gitaarsolo en ook de saxofoon doet een waardevolle duit in het zakje.

Comercial Song (sic), geschreven voor “44 Minutes” is een pakkend popprog liedje waarbij zanger Lukasz Gall geweldig klinkt. Wat een zegen dat de band over zijn karakteristieke stem kan beschikken. Het refrein nestelt zich direct in je hoofd om daar voorlopig te blijven zitten. Ook Tic Tock Corporate Clock en Colours of My Life, Part 2 komen uit dezelfde periode. Die eerste heeft een beetje een lauw thema en komt nergens echt uit de verf. Het tweede nummer is aanzienlijk beter met een grote hoofdrol voor het toetsenspel van Ryszard Kramarski. Ook tof is de akoestische versie van Envy (origineel staat op “The Sin”. In deze minimalistische versie verliest het nummer niets aan kracht.

Zo is dit ‘rarities’ album een leuke aanvulling voor de echte Millenium fans. Mocht je de band nog niet kennen, luister dan vooral naar “The Web” en/of “The Sin” en laat je meevoeren door de geweldige neoprog. Tot die tijd wachten we op een nieuw album. Dat zal vast niet heel lang duren vermoed ik.