Mirror MirageAlbum

Mirror Mirage is een nummer van het album “Master Device & Slave Machines” van Armed Cloud, maar ook de naam van het nieuwe project van hun voormalige gitarist, Wouter van der Veen. Daarnaast verwijst Mirror Mirage naar iets wat je ziet, maar niet echt is. Een metafoor voor dromen, hoop en ontbrekende stukken, passend bij de thematiek van de ep. De debuut-ep heet dan ook “Missing Pieces”, omdat Van der Veen deze nummers al geruime tijd had liggen: “Het voelt alsof het de ontbrekende stukjes van mijn repertoire zijn die nu eindelijk uitkomen.”

Dat de invloeden van Armed Cloud duidelijk hoorbaar zijn op deze ep mag geen verrassing zijn. Wouter van der Veen was in 2011 medeoprichter van deze band en heeft zo’n zeven jaar een flinke stempel op het geluid ervan gedrukt. Dit mede doordat een groot deel van de muziek door Van der Veen is geschreven. De nummers op deze ep lijken dan ook bij voorbaat geschreven voor Armed Cloud, maar zijn uiteindelijk in zijn eigen project opgenomen.

Het album start met Too Close To The Sun, een rustig en toegankelijk nummer. Ik vermoed dat dit nummer het bij Armed Cloud niet goed gedaan zou hebben. Met name door de (te) rustige passages. Nu toch als openingsnummer op deze ep. Als ballad en om airplay te krijgen overigens een perfect nummer.

For All The Missing Pieces zorgt weer voor de stevige metalsound. Hier zijn duidelijk de invloeden van Armed Cloud hoorbaar. Van der Veen, die ook dit tweede nummer qua zang voor zijn rekening neemt, heeft hier een rauwere zangstem neergezet en komt daarmee redelijk dicht in de buurt van Daan Dekker. Het typische zanggeluid van zijn voormalig bandmaatje weet hij niet te evenaren, maar hij komt daar toch dichtbij, Van der Veen heeft een iets zachtere, minder schreeuwerige, melodieuzere zangstem.

Op het derde en laatste nummer Law Of The Jungle horen we Frank Leemhuis de vocalen voor zijn rekening nemen. Met Leemhuis nam Van der Veen zijn vorige album “No Dimensions” op onder de naam Steelyard. Wederom een stevig nummer, dat zwaar wordt neergezet. Invloeden van  traditionele heavy metalbands als Dio, Black Sabbath en Judas Priest zijn hier hoorbaar. Aan het eind horen we metal-rap (zoals Limp Bizkit of Linkin Park) en vervolgens een heerlijke gitaarsolo die in het rijtje Yngwie Malmsteen, Steve Vai en Joe Satriani niet zou misstaan.

Gelukkig heeft Wouter van der Veen zijn gitaar niet in de wilgen gehangen na zijn vertrek bij Armed Cloud. Het album met Steelyard was een leuke tussenpauze, maar met dit (solo-)project kunnen we wederom genieten van zijn muziek en gitaarwerk. Deze ep smaakt zeker naar meer.