MoonriseAlbum

Als ik achteraf gezien mijn jaarlijst van 2012 zou baseren op de categorie ‘meest gedraaide plaat’, dan had “Stopover Life” van Moonrise op de eerste plaats moeten staan. Ik heb het album grijs gedraaid en beluister het nog regelmatig. Mijn toenmalig collega Peter van der Schelde gaf het album in zijn recensie het predicaat ‘niet bijzonder’. Zelden zo oneens met een mening geweest. Ik vind het nog altijd een zeer sfeervolle en ingetogen neo-prog-pop plaat.

Grote man achter Moonrise is multi-instrumentalist Kamil Konieczniak. Op het vorige album liet hij de drums en gitaar nog aan anderen over, maar op dit album heeft hij alle instrumenten voor zijn rekening genomen, behalve de saxofoon. In die zin keert hij terug naar het debuutalbum, “Lights Of A Distant Bay”. Grootste troef op het vorige album was echter zanger Marcin Jajkiewicz. Wat een prachtige warme stem heeft die man! Tot mijn grote schrik is hij er op “Travel Within” niet meer bij.

We worden op dit album voorgesteld aan Moonrise zanger nummer drie: Marcin Staszek. Zijn stem is gelukkig ook erg goed, maar hij haalt het niet bij zijn voorganger. De nieuwe man heeft gelukkig ook een warme tint in zijn stem, maar hij neigt ook nog wel eens naar metal-trucjes in zijn stem en daar knap ik helemaal op af. Ook muzikaal is de koers ten opzichte van het vorige album wat verschoven. Het ingetogene is meer naar de achtergrond geschoven en de neo-prog in de stijl van Arena, Final Conflict, Albion en Pendragon voert de boventoon.

Na flink wat luisterbeurten begint ook dit album steeds meer te groeien. Al is wat mij betreft opener Drive direct de zwakste schakel van het album. De elektronische opbouw is goed en de zanglijnen zijn pakkend. De toetsentapijten vullen het geheel mooi op en het bevat een mooie gitaarsolo. Maar het is zanger Marcin Staszek die in de laatste minuten met zijn metal trucjes volledig uit de bocht vliegt. Zing gewoon normaal!

Vanaf The Answer kan het genieten beginnen. De opbouw doet denken aan het voorgaande album. Wat weet deze man ongelofelijk goed een warme sfeer te creëren. Hier houdt Marcin Staszek zijn trucjes voor zich en dan klinkt hij gewoon erg goed. Zijn bereik is indrukwekkend. Dat is ook de heerlijke gitaarsolo overigens. Ook Rubicon is een rustig nummer, met veel sfeer. Jammer dat hier de songteksten wel erg simplistisch zijn.

Between The Lines is een meer stevig uptempo nummer. Vooral tegen het einde doet het heel erg aan het oude Arena denken. Ook hier is weer een sterke gitaarsolo te horen en zijn eveneens de toetsen indrukwekkend. Like An Arrow is een gedragen nummer met sterk saxofoonspel. In de laatste minuten wordt het een stuk intenser en moet ik denken aan Cosmograf. Calling Your Number is een waardige afsluiter met fel gitaarspel en steeds weer die dragende toetsenmuren die het geheel prachtig inkleuren.

Dit is een neo-prog album dat heel veel liefhebbers van dit sub-genre zal aanspreken. Met elke luisterbeurt groeit het album weer iets verder. Wat mij betreft doet Kamil Konieczniak qua componeren en toetsenspel niet onder voor een Clive Nolan bijvoorbeeld.

Ben blij dat Moonrise voor twee concerten naar Nederland komt. Op 19 oktober 2019 zal de band het voorprogramma verzorgen van Mystery in De Boerderij in Zoetermeer. Daarna kun je ze op 15 maart 2020 aan het werk zien bij ’t Blok in Nieuwerkerk a/d IJssel. Gaat dat zien!

Maarten Goossensen