Pixie Ninja

Hypnagogia

Info
Uitgekomen in: 2023
Land van herkomst: Noorwegen
Label: Apollon
Weblink: https://www.apollonrecords.no/
Website: https://www.facebook.com/pixieninjaband/

 
Tracklist
Thanatosis (7:53)
Silver Paper Unicorns (5:10)
Pandæmonium (2:35)
Danse Macabre (4:50)
Ora Antarctica (4:38)
Alpha Waves (6:13)
Oneironaut (9:03)
Jostein Haugen: gitaar, basgitaar, toetsen
Marius Leirånes: gitaar, basgitaar, toetsen
Mattias Olsson: drums

Met medewerking van:
Jørgen Munkeby: saxofoon
Hypnagogia (2023)
Colours Out Of Space (2020)
Ultrasound (2017)

De staat van bewustzijn tussen het wakker zijn en het in slaap vallen wordt hypnagogie genoemd. Het is deze wat hallucinaire staat die de inspiratiebron voor de titel van het derde album van het Noorse Pixie Ninja is geweest. De band heeft ook met de muziek getracht deze staat over te brengen, al moet gezegd worden dat het een hele prestatie is om met deze muziek op de achtergrond in slaap te vallen. De muziek is erg druk en vliegt alle kanten op. Ik ervaar in ieder geval geen associatie met in slaap vallen.

De band slaagt er echter wel in om met dit derde album een iets meer coherent geheel te laten horen in vergelijking met de vorige twee platen. Er is weer een grote variëteit van instrumenten bij elkaar geraapt, met name in de toets- en (elektronische) percussie-instrumenten. Ook is er voor het eerst een saxofoon van stal gehaald. Maar alle nummers kennen eenzelfde soort opbouw. Veel synths, drums met de nodige galm, waarna ergens in het nummer een overstuurde gitaar en basgitaar hun intrede doen. Dit alles met een sausje van elektronische beats waardoor de plaat zo nu en dan behoorlijk dansbaar wordt.




 

Zoals dat wel vaker met instrumentale albums gebeurt, treedt het gevaar van eentonigheid ongeveer halverwege het album op. De band slaagt er jammer genoeg niet helemaal in om dit te doorbreken. Na meerdere luisterbeurten kon ik nog steeds niet de juiste titel aan het bijbehorende nummer koppelen en na verloop van tijd gaan de drukke beats aardig op je zenuwen werken. Daarmee wil ik niet zeggen dat de muziek slecht is, maar het gebrek aan afwisseling zorgt ervoor dat dit geen plaat is die nog regelmatig in de speler gelegd gaat worden.

Het is goed om te horen dat Pixie Ninja met hun derde plaat wel wat progressie heeft gemaakt. Voor plaat vier ligt de uitdaging in het creëren van wat meer afwisseling. Om toch een soort van vergelijking achter te laten; diegenen die wat kunnen met een band die Tangerine Dream combineert met pak ‘m beet Godspeed You! Black Emperor, halen met deze plaat geen miskoop in huis. Voor de rest refereer ik aan de afsluiting van de recensie van het vorige album van collega Alex: ga het luisteren en vel je eigen oordeel. Dat is misschien de beste tip die ik bij dit album kan meegeven.

Send this to a friend