Porcupine TreeAlbum

Het is al weer ruim drie jaar geleden dat het album “The Incident” uitkwam. Na het verschijnen van dat album is de band ruim een jaar gaan toeren met de integrale versie van het album. De meeste fans zullen zich het uitverkochte optreden in de Heineken Music Hall van 12 oktober 2009 nog wel herinneren. Op 14 oktober 2010 werd deze tour beëindigd met een, wederom uitverkocht, optreden in The Royal Albert Hall in London. Deze laatste show werd in zijn geheel voor audio opgenomen. De “Incident Tour” volgde slechts een jaar na het zeer succesvolle optreden in 013 Tilburg, waar ze in twee avonden hun laatste Live DVD “Anesthetize” opnamen, met daarop de integrale versie van “Fear of a Blank Planet”. Sindsdien is het relatief rustig voor deze band, die anders behoorlijk productief is. De afzonderlijke leden zijn zeker niet op hun lauweren gaan rusten, gezien de vele (solo)projecten waar ze allen bij betrokken zijn. Lees onder andere mijn interview met Colin Edwin over zijn vele bezigheden.

Terug naar de dubbel-cd die nu voorligt. Cd1 en de bonus dvd bevat de volledige en integrale uitvoering van “The Incident”, opgenomen en gefilmd in The Rivera, Chicago op 30 april 2010. Het is een (te) perfecte uitvoering van het gehele album. Vooral als je alleen naar de audio cd luistert, lijkt het alsof het studioalbum opnieuw wordt afgedraaid. Dit is natuurlijk een groot compliment, om een album van dergelijke magnitude, een erg complex en in vele lagen geproduceerd album, op deze wijze op het podium live te vertolken.

De bonus-dvd is met slechts zes camera’s opgenomen en eigenlijk niet bedoeld als officiële dvd-uitgave. Maar het geeft toch op mooie wijze de integrale opname van “The Incident” weer. Verwacht geen speciale showeffecten, maar gewoon een 5-koppige band die live een perfect optreden opvoert. Natuurlijk is de opname wel in perfectie uitgevoerd en gemonteerd, schakelmomenten zijn precies goed, op de juiste momenten worden de goede instrumenten in beeld gebracht, en de videoprojecties worden ook mooi meegenomen.

Dat het erg moeilijk was om het album integraal op het podium te brengen, is ook zeker te merken uit de videobeelden. De band is uiterst geconcentreerd, Steven Wilson is goed bij stem en kan zich helemaal in zijn muziek laten opgaan, het toetsenspel van Richard Barbieri is perfect getimed, Gavin Harrison laat horen waarom hij meerdere malen tot beste drummer is uitgeroepen en Colin Edwin laat zijn geconcentreerde glimlach voortdurend zien. John Wesley – die alleen bij liveoptredens de band versterkt – heeft deze keer een prominente rol op het podium. The tekst ‘I want to be loved’ (in het nummer The Incident) wordt liefdevol gezongen door Wesley, die Steven Wilson dus niet alleen op de gitaar ondersteunt, maar ook helpt om de gelaagde zang ten gehore te brengen. En soms komen geluiden gewoon door diverse samples op het podium te spelen, zoals bij The Yellow Windows Of The Evening Train, waarbij Barbieri en Wilson tezamen een geweldig toetsenduo vormen. De overgang naar het wereldnummer Time Flies bezorgt me nog steeds kippenvel. Dit is perfectie tot in het kleinste detail, van een band die wonderlijk goed op elkaar is ingespeeld.

Cd2 bevat naast Bonnie The Cat vooral de oudere nummers van Porcupine Tree. Daarmee wordt enerzijds de overlap met andere live cd’s en dvd’s beperkt, maar wordt ook gehoor gegeven aan de fans om de oudere nummers nog eens te spelen. Deze tweede schijf bevat opnamen van de show in Chicago en de al eerdere genoemde show in The Royal Albert Hall te London.

Het prachtig uitgevoerde Hatesong opent deze tweede schijf en laat nogmaals horen dat Porcupine Tree live zijn mannetje staat. Op de “Arriving Somewhere …” dvd werd dit nummer al veel explosiever en uitbundiger gebracht dan in de studio, maar deze versie overtreft alles.
Dat Porcupine Tree lange en uitgesponnen nummers niet schuwt, weten we natuurlijk al lang. Voor ieder nummer op cd2 nemen de heren ruimschoots de tijd, zodat voor de zeven nummers ruim 71 minuten op de klok komt te staan. Ook voor Russia On Ice geldt dit, waarbij de overgang naar The Pills I’m Taking (tweede deel van Anesthetize) prachtig laat horen dat de oude en nieuwe nummers aan elkaar verbonden zijn. Het hoogtepunt van het album is dan toch Even Less. Dit nummer van “Stupid Dream” wordt in volle lengte gebracht, zoals ook te horen op “Recordings”.

Dit live album is wederom een must voor de prog-liefhebber. Als je het album nog moet gaan kopen, zorg dan dat je de speciale editie met dvd neemt. De wijze waarop de band met elkaar samenspeelt is perfect gevangen in dit document. En nu maar wachten op het volgende studioalbum en de daarop volgende tour.

Mario van Os

2CD: