Poverty’s No CrimeAlbum

Ter gelegenheid van het 30-jarig bestaan brengt de Duitse groep Poverty’s No Crime zijn achtste album “A Secret To Hide” uit. Het kwintet stond nooit bekend vanwege de productiviteit. Wat een reden kon zijn dat Progwereld in zijn 20-jarig bestaan maar één album van de radar plukte en van commentaar voorzag. Gelukkig duurde het nu ‘slechts’ vijf jaar sinds hun vorige album “Spiral Of Fear” en is de Progwereld-radar gelijktijdig met de website vernieuwd.

“De band is weer helemaal terug”, memoreerde zanger en gitarist Volker Walsemann in het persbericht waar dit album werd aangekondigd. Zo’n opmerking doet natuurlijk goed, al riekt dat naar een cliché. Die opmerking was voor mij mede aanleiding de complete backcatalogus van de band nog eens chronologisch te beluisteren. Wat daarbij opviel was dat de aanvankelijke ‘straight’ progmetal a la Dream Theater is doorontwikkeld naar een meer melodieuze variant. Die koers werd in 2003 ingezet op “The Chemical Chaos“. Vanaf dat album hanteert Poverty’s No Crime een stijl waar melodie en variatie meer tot zijn recht komen. Niet geheel ontoevallig is de bezetting sinds dat album niet meer gewijzigd. De invloeden van Dream Theater zijn nog hoorbaar en ook flarden Vanden Plas en Threshold komen voorbij. Dat blijkt een sterke formule van een hoorbaar ingespeelde bezetting die ook de tand des tijds in dit redelijk uitgekauwde genre heeft doorstaan. Want dat bewijst het voorliggende schijfje.

Supernatural is, ondanks dat het geen baanbrekend nummer is, een prima opener. Poverty’s No Crime heeft intro’s van een minuut of twee tot standaard verheven (liefhebbers: lees deze column). In deze intro hoor je een thema van toetsen en gitaar wat aan Knight Area doet denken. Dat thema komt gaandeweg het nummer weer terug. Voor het overige is het klassieke progressieve metal met een fijne gitaarsolo halverwege, al komt de zang van Volker Walsemann wat geforceerd over. Hollow Phrases doet meer en beter recht aan het geluid van de groep. De zang is niet geforceerd en komt daardoor beter tot zijn recht. Het melodieuze nummer is doorspekt met Neil Peart-achtige percussie en drum fills. Daarnaast is er afwisseling in sfeer en tempo.

Flesh And Bone heeft in tegenstelling tot de andere nummers een donker geluid. Na de onvermijdelijke intro passeert het nodige (dubbele) gitaarwerk met zware riffs. Daardoor neigt het naar heavy metal, al zorgen de swingende toetsen voor compensatie.
Ook Grey To Green kent een lange intro met afwisselend gitaarwerk. Er is geen tot weinig ruimte voor toetsen. Intermezzo’s met frivole gitaarsolo’s en een grommende bas zorgen voor de goed getimede rustpunten in dit bijna negen minuten durende nummer.
Dat het met de timing van solo’s op gitaar en toetsen wel goed zit hoor je in het powerballad-achtige Within The Veil. Zowel gitarist Marco Ahrens als toetsenist Jörg Springub weerstaan de verleiding er een notenkraker-race van te maken. Deze mannen verstaan duidelijk hun vak.

Een van mijn persoonlijke favorieten is The Great Escape. Afgezien van wat onduidelijk gesproken teksten is deze track volledig instrumentaal. In zes minuten trekt een fraaie mix van Threshold en Rush, alsmede een afwisseling van solo’s aan je voorbij. Met als hoogtepunt een Alex Lifeson-achtige gitaarpartij.

Poverty’s No Crime heeft patent op nummers van gemiddeld zeven minuten met op elk album een uitschieter richting de tien minuten. De laatste tien minuten op dit schijfje zijn ingeruimd voor In The Shade, een nummer met twee gezichten. Waar afwisseling doorgaans de overhand heeft, zijn de eerste minuten voorspelbaar en neigen naar eentonigheid. Een intermezzo met fraai dubbel gitaarwerk zorgt voor de omslag. Het is de overgang waar wordt doorgeschakeld naar een hogere versnelling en intensiteit.

Tussen de regels van deze recensie lees je dat ondergetekende waardering heeft voor deze in mijn ogen ondergewaardeerde band. Toch is het mijn – weliswaar niet onder ede verklaarde – plicht dat ik mij neutraal en onbevooroordeeld opstel. Dit gezegd hebbende nodig ik alle liefhebbers van melodieuze en toegankelijke progressieve metal kennis te maken met de muziek van deze band.