Professor Tip Top – Tomorrow Is DelayedAlbum

Het Noorse Professor Tip Top heeft niet lang stil gezeten. Koud een jaar na het album “Hybris Hymns” is daar al een nieuwe schijf. Mijn collega Luke Peerdeman gaf die plaat het stempel ‘ietwat saai’ en ‘heel erg veilig’.

Op dit nieuwe album presenteert de band in Sonja Otto een nieuwe zangeres. Ze zingt zeker niet slecht, maar haar stem past naar mijn mening niet bij de muziek. Deze is een mix van symfonische rock met een vleugje space rock. Helaas komt het nergens goed op gang en wekt irritatie op.

Het eerste probleem zijn de composities. Dit is zo gekunsteld en fragmentarisch gedaan dat het als los zand overkomt. De overgangen zie je van mijlenver aankomen, zijn bij vlagen tenenkrommend en maken de muziek voorspelbaar en saai. Dan kan de productie nog zo goed zijn, je komt er gewoon niet in.

Het tweede grote manco is de zeer matige ritmesectie. Drummer Charles Wise speelt zo veilig dat hij alle vaart eruit haalt. Bassist Stein Høgseth plukt daar zijn baslijnen omheen, maar ook hij kan geen potten breken.

Het derde probleem zijn de toetsen. Soms klinken ze heel gaaf en veer ik even op van mijn stoel, maar even later klinken ze zo gedateerd en geforceerd dat teleurstelling zich van mij meester maakt. Dan klinkt het net of hij met twee vingers speelt en alle tonen net iets te lang vasthoudt.

Lichtpuntje zijn de meeste gitaarsolo’s van Sam Fossbakk. Die klinken sfeervol en goed gedoseerd. Toch krijg ik bij het beluisteren van deze plaat steeds het gevoel naar een uitvoering van bejaarde symfomanen op een soos in het bejaardentehuis te luisteren. Ik vermoed dat dit niet de bedoeling was.