Psicotronic ScapesAlbum

“Psicotrònic Scapes” is het soloproject van Cesc Céspedes, voormalig lid van het instrumentale rockproject Exxasens. Over het gerecenseerde album  “Back To Earth” van deze band werd al geschreven dat de melodieuze sonische landschappen en dominante gitaaratmosferen lang blijven hangen en dat het iets is om in de gaten te blijven houden. De 21 minuten durende ep “Echoes of Light and Void” is tien jaar na dato een logisch vervolg daarop.

De muziek combineert op dit album ambiente soundscapes, orkestratie, filmische percussie en elektronische elementen met een industriële feel, waarin je ook wat verdwaalde invloeden van progressieve rock en postrock kunt terughoren. Het geheel is qua luisterervaring vergelijkbaar met “Light And Motion”, maar kent dichtere texturen afgewisseld met hoge etherische en lage abyssale tonen.

De essentie van het album draait om dualiteit in zowel de sonische ruimte als de menselijke ervaring. Elk nummer vertegenwoordigt een hoofdstuk in deze reis. De eerste twee nummers maken deel uit van de officiële soundtrack van de nieuwste sci-fi/horrorserie “Punto Nemo”, te zien op een van de betaalde streamingsites uit Amerika, maar (nog) niet in Nederland. Hierin heeft Céspedes enthousiast zijn eerste stappen in de wereld van soundtracks gezet.

Omdat een groot deel van de aflevering onder water is gefilmd, weerspiegelt Pitch Black Water als opening de afdaling naar het onbekende, waar zwart water zowel de buitenwereld als het innerlijke zelf symboliseert. Om een ​​meer organische en meeslepende sfeer te creëren werd er geëxperimenteerd met ondergedompelde geluidstexturen. Zelfs walvisopnamen werden erin verwerkt. Zo ontstonden er diepe geluiden, dichte sferen en een constante spanning. Gitarist Daniel Gil dook daarbij ook in even het diepe mee.

Sunken Souls vervolgt een verkenning van wat er verder onder de oppervlakte verborgen blijft. Met ditmaal gitaren van Jordi Ruiz (Exxasens) klinkt het duister en industrieel als begeleiding van de meest intense scène uit de serie van “Punto Nemo”. Het kent echo’s van zwevende structuren en een melancholische sfeer die zowel de zwaarte van het verleden suggereert als de onvermijdelijkheid om ermee geconfronteerd te worden.

In The Fading Truth wordt ambient met elektronische en klassieke elementen gecombineerd. Het zijn melodie fragmenten die oplossen in de onmetelijkheid. Het is het moment waarop men beseft dat licht en duisternis delen zijn van één geheel. Het evenwicht lijkt in het afsluitende hoofdstuk, Aurantium, bereikt te zijn: een moment van rust waar het licht geleidelijk uitfiltert tot dat in de leegte verdwijnt.

Het resultaat van deze diepgaande persoonlijke reis, die samenvalt met een proces van introspectie en groei, maakt duidelijk dat Céspedes als multi-instrumentalist ruime ervaring heeft als studiomuzikant. Gericht op het creëren van soundtracks voor audiovisuele projecten, dompelt hij ons met verschillende stijlen binnen de elektronische muziek bekwaam onder in een poel van licht en leegte. Het is aan de luisteraar in welke dualiteit hij deze ervaring wil ondergaan.