Steve Unruh is voornamelijk bekend als een prog-folk multi-instrumentalist met verschillende soloalbums en natuurlijk The Samurai Of Prog.
Om meer elektrische gitaar te gaan spelen richtte hij in 2005 met collega en basgitarist Rob Winslow de band Resistor op. Vanuit hun toenmalige werkkring hoorden ze dat Barry Farrands wel eens had gedrumd zodat ze de eerste jam sessies met hem konden beginnen. Al snel werd duidelijk dat hun muziek een extra laag nodig had. In plaats van een verwachte toetsenist stelde uit het hetzelfde bedrijf gitarist Fran Turner zichzelf voor met een exemplaar van zijn album “Desert Voyage”. Bij het horen van Fran’s album (dat gevuld is met melodieus gitaarspel en vreemde maatsoorten), wist het trio dat ze het laatste lid van hun band hadden gevonden.
Uit deze groep van drie elektronische ingenieurs en een elektricien werd een cool klinkende elektrische component als groepsnaam gekozen. Toevallig ook een woord waarmee je trouw blijft aan je roots. Als kwartet verplaatste het de korte jamsessies naar reguliere repetities in Steve’s garage, verbeterde het spel en apparatuur wat resulteerde in 2008 in het titelloze debuutalbum.
In de recensie van tweede album “Rise” in 2010 wordt zelfs beweerd dat Steve Unruh zich kan meten met Steven Wilson en dat zij met Resistor de Heineken Music Hall in 2020 met gemak uitverkoopt. Boude uitspraken van gewaardeerde recensent collega’s waar de tijd ons heeft geleerd dat het een en ander niet is gelukt, maar geeft wel het grote vertrouwen in s’mans kunnen aan.
Helaas bereikte de daarop volgende albums van Resistor Progwereld niet zodat uw recensenten weinig over hun prestatiecurve kunnen melden. Dit zesde album, vreemd genoeg getiteld “The 5th Season”, heeft mij vanaf de eerste draaibeurt in de speler direct met stomheid geslagen. Wat heb ik en u gemist? Is er toch een groep die Steven Wilson daadwerkelijk naar de kroon kan steken? Wat in eerste instantie een ratjetoe aan crossover prog lijkt te zijn is eigenlijk een prima gedoseerde dosis zware Amerikaanse prog-folk gestoken in een ruig maar melodieus prog jasje. Hun klassieke rockgeluid lijkt, zoals dat vroeger gebruikelijk was, tegelijkertijd in de studio gespeeld en opgenomen te zijn. Hierdoor kunnen de bandleden zich direct aanpassen aan elkaars energie, tempo en gevoel waardoor het album organisch aanvoelt.
Als opener is Winter gelijk het langste nummer. Een gewaagde keuze die 13 minuten lang goed uitpakt omdat het nergens verveelt. Het is een heavy prog nummer dat wat weg heeft van Led Zeppelin dankzij de riffs en folky accenten, wat Rush door de hoge zangstem en Kansas dankzij de zwiepende viool van Steve Unruh. Door het tweesnarig vioolspel opent Saint Iris met een country inslag geheel anders. Gaandeweg gaat dit nummer over naar een prettig zanggedeelte met stevig gitaarspel waar de twee gitaristen zich heerlijk kunnen uitleven. Seraphim is een geweldig meezingnummer dat je gelijk pakt zoals Mystery dat met Dear Someone ook lukt.
Hierna zijn de nummers vooral instrumentaal en zijn de beperkte zanggedeelte aangepast aan de aard van het titelnummer. Hoe kort ook, Cricket is als instrumentaal tussendoortje door de dwarsfluit met zijn Jethro Tull en Focus accenten erg geslaagd.
Till Spirits Rise begint mysterieus. Het is met name door het snerpende vioolspel en het geweldige slotakkoord een topnummer. Voor fans van Kansas is Aurora een aantrekkelijk nummer waar de heren zeer stevig van leer trekken. Als geweldig slotnummer is Falling Snow uitstekend gepositioneerd. In een post rock vorm bouwt het zich langzaam op naar een groots einde waar het gitaarwerk veel weg heeft van Beardfish.
“The 5th Season” is voor mij een verrassend album dat veelzijdigheid koppelt aan muzikaal vakmanschap en componeertalent. De folky inslag van Steve Unruh ken ik al wel, maar deze harde en stevige kant van hem bevalt mij veel beter. Nu Steven Wilson een andere muzikale koers vaart kan Steven Unruh hiermee het achtergebleven gat opvullen en verdient Resistor inderdaad een podium als de HMH . Gaat dat dan zien en horen als ze dat voor elkaar krijgen of begin bij dit album, mocht je ze nog niet kennen.