Rob While is een Engelse gitarist en producer die in 2021 een solocarrière begon, na in verschillende bands actief te zijn geweest. Ik schreef over zijn debuut “Open The Cage”, dat While slim gebruik maakte van de mogelijkheden om heel veel uit synthesizers en andere elektronica te halen om zijn verfijnde gitaarspel te ondersteunen.
Stond op dit debuut zijn gitaarspel centraal, op de opvolger “Vigil” draait het meer om de composities, gaat het allemaal wat relaxter toe en horen we meer loungeklanken. “Integrity” laat weer een accentverschuiving zien. De elektronica nemen steeds meer de overhand. Ook deze keer weeft hij losjes een thema door zijn muziek. Het gaat over het alarmerende verval van eerlijkheid en integriteit bij onze politieke leiders in de afgelopen periode en de roep om enige hoop voor onze planeet in de toekomst.
Het album is instrumentaal en While heeft alles weer zelf gedaan. Om zijn boodschap kracht bij te zetten, zijn op enkele nummers stemmen te horen. Het nummer Control is hiervan een goed voorbeeld. We horen in een onrustig elektronisch ritme “Let’s take back control”, de slogan van de Brexiteers, en het geblaat van schapen. Zijn scherpe gitaar(spel) lijkt die beestjes te willen scheren. Het kan niet anders dan dat The Somnambulist zich in een veel meer ontspannen sfeer ontrolt. Ambiente toetsenklanken, allerhande geluidjes en gitaargetokkel doen je in dromenland belanden. Na de break, alle nummers hebben een break, vervormt de gitaar iets, ten teken dat While iets bijzonders uit zijn instrument wil halen.
Radical Lies is dan weer radicaal anders, met repeterende drums en toetsenwerk, het lijkt de Berlijnse School wel. Het is allemaal een stuk pittiger, de grillige gitaarsolo incluis. Je hoort hier politici de waarheid niet spreken. Het ongemak spat ook van Burn Down the Blues Skies af, dat over de klimaatverandering gaat, met woorden van Gutterez en Thunberg. De gitaarsolo aan het slot geeft dan wel weer hoop.
Jazz fusion is het hoofdingrediënt van Rhyme, Reason and the Apocalypse. Loungen met een hele fles Pinot Grigio is wat je wilt als je dit hoort. Drums en percussie houden je precies wakker.
Rod While weeft zijn aparte gitaarspel, met veel vervorming, fijntjes door de bakken aan elektronica, gewone toetsenklanken, drums en percussie, al dan niet uit de computer. Je kunt je afvragen of zijn muziek zo nog wel een ziel heeft. Ik denk dat hij die toch gewoon uit het hart heeft gemaakt en durf hem daarom gerust van integriteit te betichten.